Πάνος Θεοδωρίδης: Φίλοι στ΄άχυρα.

Ο Σύριζα δεν διαθέτει μόνον κοψοχέρηδες. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που δεν θα τον ψηφίσουν(όπως λένε), αλλά παραμένουν δίβουλοι, χωρις να διανοούνται να το ρίξουν στον Κυριάκο, είναι ο φραγμός της Νέας Δημοκρατίας προς την αυτοδυναμία.

Αυτά τα δηλωμένα 23%, 25% και δεν συμμαζεύεται, παρά τις αναγωγές που τα ανεβάζουν στο ένα τρίτο της εκλογικής πελατείας, είναι το νεόπλασμα που θα ταλαιπωρήσει το άμεσο μέλλον μας.

Τι να΄ναι τούτοι; Ηθοποιοί και διάφοροι με αριστερά αντανακλαστικά; Πασοκάδες που έκαναν βόλτες σε γειτονική στάνη και τώρα εκκρεμούν; Μήπως δημόσιοι υπάλληλοι που φοβούνται ότι ο νέος μουστερής θα τους κόψει τα προνόμια;

Σε κάθε περίπτωση, εναπόκειται στον ψιλοφοβικό ,υψοφοβικό και τελείως ακατάλληλον για μπαλκόνια Κυριάκο να ξεπεράσει τον μανιχαϊσμό των δύο καρπουζιών στην ίδια μασχάλη, και ,όπως συνέβη με αρκετούς αρχηγούς που έπαιξαν τον εκατόγχειρα, να αποδείξει πως μπορεί να πάρει παραμάσχαλα τους διαλυμένους από την αριστερίστικη, με βαριάντες περονισμού, φυλή των ψιλομπααθιστούχων.

Κι αυτό δεν το πετυχαίνεις βάζοντας αγρότες να κάθονται σε δεμάτια, μήτε κάνοντας συλλογή απο αγκλίτσες.

Μπορείς να κάμεις το αυτονόητο: να καθήσεις στα αυγά του οραματικού ηγέτη (κι άς σε λένε «χαλβά» οι δυναμικοί) και να πουλάς ολιγόλογο και ολιγόλεξο «όραμα».

Πρέπει να θυσιάσεις ένα μέρος της οικογενειακής σάγκας, και να πετάξεις με τις κλωτσιές τον πρώτο γραφικό λαϊκιστή που θα σε ενοχλήσει.

Τουλάχιστον το ένα πέμπτο των ψηφοφόρων, που έχει υποστεί γουδοχέριασμα, παραμένει στην ζώνη του κεντρώου χώρου, αλλά για την ώρα είναι δεινώς διασπασμένο.

Κι επιπλέον, το φλερτ με την υπεριώδη δεξια, την πέραν του χρωματικού φάσματος, δεν μπορείς εσύ να το κάνεις εργολαβία. Δεν το κατέχεις το άθλημα. Ανάγκη πάσα να εκχωρήσεις αυτην την επιχείρηση, επινοώντας μια δεξιά πτέρυγα. Με δικό της ηγέτη, από τους κόλπους σου.

Χρειάζεσαι ένα 5% της δεξιότερης άποψης, ένα 10% της μπετοναρισμένης «αριστερής αμηχανίας» και ένα 10% από την κεντρώα ντοματοσαλάτα. Μαζί με το 25% που δηλώνει μονότονα πως σε θέλεις, μπορείς να παίξεις όλα τα παιχνίδια του μνημονιακού τίποτε.

Ο κεχαγιάς αυτός που θα είναι ο λουτράρης και ο καπουτζής των ακροδεξιών ψυχών που είδαν φως και σκοπεύουν να εισοδιστούν, δεν χρειάζεται να έχει το αλμπενί ενός Μπαλτάκου. Εκτιμώ πως καναδυό από τους πρωτοκλασάτους του Κυριάκου έχουν τα φόντα γι αυτό.

Είναι η μεθεπόμενη «εκλογή δια της απλής αναλογικής» που εμποδίζει τους κεντρώους να συσπειρωθούν σε ένα μέτωπο της προκοπής.

Αλλά αν το φλερτ με τους υπεριώδεις ,έστω και με καπουτζή, αποτύχει, απομένει, προκειμένου ο αβροδίαιτος αρχηγός κόμματος που περιοδεύει με πρόδηλη αμηχανία εκεί που του λένε οι «ειδικοί», να τρελάνει στις σοβαρές προτάσεις πλήθος του κέντρου και της ροζέ αριστεράς, είτε φτιάχνοντας ένα νέο κόμμα που θα τους χωράει, είτε δίνοντας γενναιόδωρα πόστα σε ρονίν του συστήματος.

Φοβερή η συσπείρωση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά με τον μισό δυνητικό της πληθυσμό να μουρμουράει «δεγκζέρω» και «θαδουμεαφού» αφήνεται ισχυρή πιθανότητα να ισχύσει η ψήφος της τελευταίας ώρας.

Και μπροστά στα βουνά που έχει να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση Κυριάκου, κανείς δεγκζέρει.

Κι άλλοι, πριν από αυτόν, συσπείρωσαν νομάδες εκλογείς που εντέλει τους άρεσε και ρίζωσαν.

Ας βιαστεί, κι ας βουτήξει σε άγνωστα νερά. Άγνωστα γι αυτόν, εννοείται. Aν αποτύχει να πείσει σε κάποιον εγερτικό, ηγετικό ρόλο, να υπάρχουν εξαιρετικοί υπουργοί γύρω του. Από ποικιλία πολιτικών χώρων.

Έχει ξαναγίνει.

Δεν πειράζει που η τελευταία φορά ήταν πρίν δεκάξη αιώνες...

Δείτε επίσης:

Δώδεκα θέσεις για την διαδοχή

Ο Θανάσης από τα «Φθηνά Τσιγάρα», εγώ.

ab5e3b73d070b46877bfa2cd3dfae3f6.jpg

Φίλοι;