Τα σενάρια, ειδικά στα οικονομικά, δεν είναι ποτέ αθώα. Μπροστά μας, είναι οι άμεσες υποχρεώσεις των πολιτών.Και αυτές που θα ισχύσουν, αφού τις νομοθετήσαμε. Αυτές τις ημέρες, «παίζουν» διάφορα επιτελεία, στα πόσα χρόνια θα καούμε και πόσο πλεόνασμα πρέπει να βγάζουμε επί μερικές δεκαετίες. Ο τελικός στόχος των δανειστών, κρύβεται υπό το τσιτάτο «να πάρουν τα λεφτά τους πίσω». Αποκλείεται να τα πάρουν, το θεό μπάρμπα να έχουν. Πόσες χώρες σήμερα, έχουν πλεονάσματα; Μήπως η Ιταλία; Η Γαλλία; Οι Ηνωμένες Πολιτείες; Μερικές έρμες, κατάφεραν να κρατήσουν πλεονάσμα καμιά δεκαριά χρόνια.Φινλανδία, άς πούμε. Μα, εδώ και η κατάχρεη Ελλάδα, κατάφερε να βγάλει κάτι αυξήσεις ΑΕΠ ιαπωνικού τύπου, με εξάρια και εφτάρια. Κάποτε.Πως μυθολογείτε ένα σενάριο που απαιτεί σε κάθε χρονιά να περισσεύει ένα 2, ένα 3,5, έστω ένα 1,5%;

 

Δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία. Δεν το συζητώ. Η χώρα έχει αφανείς ζώνες όπου η σπατάλη θεωρείται δικαίωμα και όλοι λατρεύουμε να συνδυάζουμε την Δημοκρατία με ένα βαρέλι που δεν έχει πάτο. Δηλαδή με την μόνη αντιδημοκρατική μεθόδευση που οδηγεί στην Δικτατορία.

 

Περίοδο διομολογήσεων διανύουμε και διαμεσολαβήσεων. Μη σας φουλέρνουν οι διαφορετικες διαδικασίες και οι επιφανειακές «θεσμικές ρυθμίσεις». Πληρώναμε κέρατα για τον λιγνίτη της ΔΕΗ, υπογράφοντας, κολακευμένοι μάλιστα, Χάρτες επί Χαρτών για τα περιβαλλοντικά. Αλλά τον λιγνίτη τονε γουστάρει η Γερμανία. Και θα τον έχει. Κι αν θα πλερώνει πρόστιμα, τρυπήστε μου τη μύτη.

 

Και τι ήταν αυτούνες ο διομολογήσεις; Ειδικά προνόμια ξένων στο σώμα μιας αλλόθρησκης αυτοκρατορίας. Ατέλειες και ωφελήματα των «διαφορετικών» όταν ένα πολιτικό και πολιτειακό σύστημα τα έφτυνε και αδυνατούσε να προσαρμοστεί στις εκάστοτε νέες απαιτήσεις των αγορών. Το «αλλόθρησκο» μεταλλάχτηκε με τα χρόνια σε «απροσάρμοστο». Οι «μπερατλήδες», που είχαν το προνόμιο να καλύπτονται από μια ξένη σημαία, βελτίωναν τη θέση τους συνεχώς, υπό την προστασία της χώρας που η σημαία της είχε πέραση.

 

Οι Γραικοί, ήταν εξπέρ σε αυτές τις μεταλλάξεις. Σε κάθε πόλεμο, αναποδιά και αλλαγή πολιτικού τοπίου, σε κάθε συνέπεια των παλαιών πολέμων, ύψωναν τη ρώσικη ή την αγγλική σημαία και αλώνιζαν. Κάτι θα θυμούνται επ΄αυτού οι Σαντορινιοί, οι καραβοκυραίοι πολλών νησιών, οι Φραγκολεβαντίνοι και πολλοί άλλοι. Καθώς δεν είχαν δημόσιο κορβανά να τον νοιαστούν, καζάντησαν όσο κρατούσε η κατάσταση που εκμεταλλεύονταν.

 

Την επαναφορά του γκουβέρνου σε κάποια ισορροπία, δεν την βλέπω πιθανή.Αλλά υπάρχει ένα κενό που μπορεί να γλυτώσει αρκετούς. Ειδικά τους λεφτάδες, ή αυτούς που παίρνουν ρίσκα. Μπορεί η Ελλάδα να υπερφορολογει και να ασχολείται με τα κατακάθια της κουτοπονηριάς και της φρεναπάτης, αλλά καθόλου δεν απαγορεύεται η μετακόμιση, η αυτοεξορία, η αποδημία, η εγκατάσταση μιας ψιλοομογενειακής αποικίας σε άλλες χώρες. Ο σφαδάζων πολίτης της χώρας, μια χαρά μπορεί να γίνει μπερατλής αλλού.Κι ας του παίρνουν τα μισά σε φόρους και ασφάλειες. Απ΄το να σου παίρνουν τα πάντα και να είσαι και χρεωμένος στον αιώνα τον άπαντα, μια χαρά μου φαντάζει.

 

«Βαρύ ενοίκιο ζητάς μάνα για εννέα μηνών φιλοξενία» λέγεται πως σχολίασε ο γνωστός Μακεδών τυλίγοντας μια επιστολή της Ολυμπιάδας. Προσαρμόζω  τον θρύλο: βαρύ ενοίκιο μας ζητάτε για να διατηρήσουμε το δικαίωμα να πεταγόμαστε ωσάν τις τσούτσες επειδή έτσι ο Λάνθιμος και αλλοιώς ο Πολακης. Πριν πλακώσει ρούφουλας και σκοτοδίνη, ντουβρουτζάς και τελώνια στα ξάρτια, αρχίστε να ετοιμάζεστε. Το ελληνίζειν δεν χάνεται εάν η χώρα τσουβαλιαστεί. Αιώνες περάσαμε χωρίς «εθνικό κέντρο».Εξάλλου, και ο Καράμπελας και η Χάιδω, έχουν και άλλα μέλη στο σώμα τους για να αφοσιωθούμε και να προσηλωθούμε.