• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Στη φωτογραφία, απουσιάζουν οι Μεγάλοι.
Διστακτική προεκτίμηση
Πάνος Θεοδωρίδης | 08.04.2017 | 22:32
0
Υπάρχουν τρία σημεία στην σάγκα της Αξιολόγησης που πάει να ολοκληρωθεί (ας παραμείνουμε στην κυριολεξία,μη προφητεύοντας) που με εντυπωσίασαν.
 
1
Το πρώτο σημείο. Η δήλωση Σόιμπλε πως το «ελληνικό ζήτημα» δεν θα επηρεάσει τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές.
 
Δεν είμαι βέβαιος πως δεν είναι ευχή (και σπόντα στον Σουλτς που περνάει πιο «φιλανθρωπη» άποψη) ή επιβεβαίωση πως το ζήτημα θα κλείσει με την Ελλάδα από τους χρόνου στις Αγορές, ή και σπέκουλα που προαναγγέλει ελληνικές εκλογές πριν τις γερμανικές. Οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανένας, αφού θα υπάρξει άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα.
 
Ένα το κρατούμενο.
 
2
Το δεύτερο σημείο. Η δήλωση Τσακαλώτου πως μπορεί να βασανιστούν οι Έλληνες, αλλά ιδού ίππος χλωρός: θα υπάρξουν αντίμετρα από την εργαλειοθήκη του παραλλήλου προγράμματος του Σύριζα. Αν υπάρξουν πρόσθετα έσοδα, η διαχείρισή τους θα μοιάζει με την «13η σύνταξη» του Δεκεμβρίου, θα δίνονται για κοινωνικά προγράμματα, παιδικούς σταθμούς και λοιπά, και όχι το «φιλελέ» σχέδιο να πέσει ρευστό στην αγορά, και να ευνοηθούν οι (ακόμη) έχοντες.
 
Δεύτερο κρατούμενο.
 
3
Το τρίτο σημείο. Οι κλασικοί σμπάροι της αντιπολίτευσης, που κατηγορεί την κυβέρνηση, με τρόπο που αφήνουν την εντύπωση «σα να μη πέρασε μια μέρα» : ο καθείς λέει την απαξιωτική του ατάκα, χωρίς να υπάρχει από πίσω της κάποια εναλλακτικη αντιμετώπιση, μετρήσιμη και λιγότερο χαώδης από της κυβέρνησης. Υπάρχουν δημοσκοπικές ενδείξεις πως η Νέα Δημοκρατία προηγείται σαφώς.
 
Αλλά η προβλεπόμενη απομείωση των «μικρών» κομμάτων, πλην Χρυσής Αυγής, ΠΑΣΟΚ , ΚΚΕ, δείχνει πεντακομματική Βουλή, άρα και μειωμένες πιθανότητες προς κυβερνητική σύμπραξη, με την Δημοκρατική συμπαράταση πιό μπόσικη στο ενδεχόμενο αυτό.
 
Τρίτο το κρατούμενο.
 
4
Ας εκτιμήσουμε τα κρατούμενα, κι ας σπεκουλάρουμε επί των φημών που οργιάζουν.
 
Αυτά, προαπαιτούν ότι μέσα στην άνοιξη, θα κλείσει η αξιολόγηση και  θα ψηφιστεί απο την Βουλή.
 
Το Γενικό Σχέδιο, έπειτα από αυτό, πιθανολογεί εκλογές το νωρίτερο μέσα στο 2018, συνέχιση του προεκλογικού κυβερνητικού αγώνα, εγκαίνια και συμβολικές χειρονομίες, δίκες και εξεταστικές και μπόλικα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, ώστε ο Σύριζα να ηττηθεί, αλλά ευπρεπώς, ώστε να κρατήσει την δεύτερη θέση διακριτά από τα άλλα κόμματα, και η δυνατότητα αυτοδυναμίας να περιοριστεί.
 
5
Αυτά σκοντάφτουν στο ότι, χωρίς άλλα δάνεια και με την υπάρχουσα κυβέρνηση να συνεχίζει το βιολί της, τα νοικοκυριά που θα αντέξουν άλλους 18 μήνες την γλύστρα στο χιόνι, θα επιβαρύνουν την γενική κατάσταση της χώρας.
 
Η «αναδιανομή» που ευαγγελίζεται ,όλο και πιο φωναχτά ,ο  Σύριζα, διδάσκει πως ό,τι περισεύει από τον κορβανά, πηγαίνει στους μη έχοντες. Τρυφερό μεν, αλλά χωρίζει στα δύο την κοινωνία. Ακρατος και έκλυτος ο πλούτος των ολίγων, ενδημική ανέχεια οι υπόλοιποι. Οπως Αίγυπτος ,και δεκάδες χώρες.
 
Επιπλέον, δημιουργείται μια μαγιά νεοκρατισμού, που δεν είναι αντιπαθής στο ένα τρίτο των πολιτών.
 
Η «ανάπτυξη» , η «σύγκλιση» και άλλες «αξίες», ποτέ δεν ήταν, από τα πέτρινα χρόνια του παρελθόντος, τόσο επιθετικά ύποπτες.
 
Με αυτά τα στοιχεία (που δεν αποτελούν θέσφατα, αλλά απλώς υπάρχουν στο τραπέζι) ο αδύναμος κρίκος δεν είναι η κυβέρνηση, που επιτέλους εμπεδώσαμε που το πάει, αλλά η μείζων αντιπολίτευση, η οποία μοιάζει να έχει κολλήσει στην περιοχή του 30%.
 
Γιατί; Γνώμη μου πως αυτό συμβαίνει επειδή στέλνει μηνύματα μηχανικής αντίδρασης, εκπέμπει κεντροδεξιά αίσθηση, άρα δεν.
 
Το άρα δεν είναι καταληκτική έκφραση , που αντικαθιστά το άραγε.
 
6
Αφήνω τις φήμες που οργιάζουν ,και θέλουν διάφορες δυνάμεις να απεργάζονται κάποιον τρόπο να υπάρξει νέος ηγέτης στην Νέα Δημοκρατία.
 
Ολόκληρη η ανατολική Ευρώπη, που βρίσκεται στη Ευρωπαΐκή Ένωση,και μέρος της βόρειας και κεντρικής, φλερτάρει με την δεξιά, στην κυριολεξία της.
 
Το ενδεχόμενο να υπάρξει μια στροφή της Νέας Δημοκρατίας, προς το «νοικοκύρεμα», την επεμβατικότητα στην «ασφάλεια των πολιτών», στην «πάταξη της ατιμωρησίας» και στα συναφή, προαπαιτεί  προσέγγιση σε οπαδούς που ψηφίζουν ακροδεξιότερα,  είναι μικρό, αλλά υπάρχει.
 
Αν η κυβέρνηση επιχειρήσει πρόωρες εκλογές, μπορεί να υποστηρίξει ότι «έκανε τα χατίρια της τρόικα», ότι έκλεισε την αξιολόγηση, αλλά μπορεί να ξεχυθεί στους δρόμους, όπως έπραξε αρχές της δεκαετίας, αφήνοντας τον Μητσοτάκη να περάσει την κόλαση όχι του 2019 και εφεξής, αλλά από το τέλος του 2017!
 
Έτσι, θα τοκίζει οπαδούς υπέρ αυτής στις μεθεπόμενες εκλογές, που είναι και με απλή αναλογική.
 
7
Αισχύνομαι που το γράφω, αλλά τότε, η μόνη λύση μιας νέας κυβέρνησης, είναι να προσφέρει αυστηρότητα και προσεγγίσεις που μοιάζουν με το μοτίβο που διάλεξε η Ουγγαρία, η Πολωνία και άλλες χώρες.
 
Ξαναγράφω, υπομονετικά, πως δεν υποστηρίζω απόψεις, αλλά εκθέτω πιθανότητες. Αυτό ξέρω να κάνω, και πολύ συχνά πέφτω έξω.