Πάνος Θεοδωρίδης: H συνάντηση της Χαλυβώνος

Ετυχε και έφτασα πρώτος στο ρημαγμένο χωριό της Συρίας όπου είχε συμφωνηθεί να γίνει η πρώτη συνάντηση μετα είκοσι χρόνια των ηγετών του ελευθέρου κόσμου.

Ημουν τότε ο επί του πρωτοκόλλου του Πτολεμαίου. Η σκόνη και η ζέστη δεν με φόβισαν, αφού είχα ξυρισμένο κεφάλι και φορούσα λινό μανδύα, ενώ γύρω μου ανέμιζαν φτερά στρουθοκαμήλου να με δροσίζουν.

Στρώθηκα αμέσως στη δουλειά, δηλαδή η συνοδεία μου. Εγκαταστήσαμε την βασιλική σκηνή,σκάψαμε λαγουμάκια γιά να φυλάμε τα τρόφιμα και το κρασί.

Ωστόσο, όταν είδα τον εκπρόσωπο του Σελεύκου να κατεβαίνει από το άρμα του, κάθιδρο, με εκείνους του κουλέδες σαν στουπέτσι που παρίσταιναν μαύρα κορακάτα μαλλιά, δεν άντεξα και γέλασα. Φορούσε μέσα στην ντάλα έναν μανδύα από γιδόμαλλο, βεβαίως διακοσμημένον με χρυσές χάντρες- πάλι καλά που ήταν αχειρίδωτος.

Κουράστηκα ώσπου να καταλάβω ότι ήταν ο Άσκυθος από την Απολλωνία- ήμασταν φαλαγγίτες ,στα ηρωικά χρόνια της μεγάλης εκστρατείας, στον ίδιο ουλαμό.Ο ίδιος έπεσε καταγής μόλις με είδε και κυλιόταν σκασμένος στα γέλια- ίσως περίμενε να φοράω τα γελοία του ρούχα.

Στο τέλος του κυλίσματος, με έδειξε στους δούλους του και στέναξε: «παίδες, αυτός είναι ο φοβερός Απελλάς, ο Μακεδών δέκαρχος που στράβωνε τα μούτρα του όποτε έβλεπε ανατολίτικα ρουχάκια! Και τώρα, είναι σαν πάπια που της έβγαλαν την ουρά!».

Και ναααα ο περίγελος.

Ημασταν οι πρώτοι, και διαλέξαμε τις καλύτερες τοποθεσίες γιά τους αρχηγούς μας. Ο Πτολεμαίος κυβερνούσε την Αίγυπτο,την Συρία, η χάρη του είχε φτάσει έως την Κύπρο και την Κυρήνη. Ο Σέλευκος όριζε μιά τεράστια χώρα από τον Ευφράτη έως την Ινδία, άνκαι τον κουτσομπόλευαν ότι δεν έστελνε διοικητές του στην μισή- προτιμούσε να δέχεται έναν φόρο.

Ο εκπρόσωπος του Λυσίμαχου, του ηγεμόνα της Θράκης,έφτασε την επαύριο. Αυτόν πραγματικά δεν τον αναγνωρίσαμε κι έπρεπε να φωνάξει πρώτος «όιντα, οι πρώτες σάρισσες της τρίτης φάλαγγας!» γιά να ανιχνεύσουμε πίσω από τα ριγέ υφαντά του χιτώνα του, το δέρμα του Αντίοχου, επειδή δεν υπήρχε γυμνο κομμάτι του που να μη είναι γεμάτο χρωματιστά σχέδια κεντημένα με πυρωμένο βελόνι. Ακόμη και στο μέτωπο είχε σχέδια, ακόμη και στα αφτιά.

«Κυβερνάμε Θράκες,φίλοι» μας δικαιολογήθηκε. «Κι εσείς είστε ντυμένοι σύμφωνα με την μόδα των υποτελών σας.Η επικοινωνακή πολιτική δεν έχει χρώμα, δεν έχει όρια». Ο Αντίοχος δεν είχε φέρει σκηνή, αλλά έβαλε και έσκαψαν ένα μεγάλο υπόγειο δωμάτιο στην σκληρή άμμο, που το έντυσε με άλλα υφαντά.

Ηταν συνήθεια των Σιντών, μας είπε. Κι έπρεπε να σέβονται τις αντιλήψεις των υποτελών τους.Ηταν η βασιλική οδός προς την ειρήνη.

Η αντιπροσωπεία του Κασσάνδρου κατέφθασε προτελευταία. Ηταν βασιλιάς της Μακεδονίας και θα έμενε σε μιά σκηνή εκστρατείας.Και η ακολουθία του φορούσε όλα εκείνα τα κλασικά με τα οποία ο πρώτος στρατός του Αλεξανδρου ξεκίνησε την εκστρατεία του.Αν εξαιρέσεις μερικά καλλύματα της κεφαλής που ανακάλυψε στην Πενταποταμία και τα υιοθέτησε.

Άνθρωπος του Κάσσανδρου ήταν ένας άγνωστός μου, ονόματι Αλκέτας που προφανώς δεν είχε ξεμυτίσει από την παλιά πατρίδα. Είχε το βλέμμα του επαρχιώτη.

Περιμέναμε την συνοδεία του Μεγάλου Αντιγόνου, του μονόφθαλμου, του βασικού μας αντιπάλου, που είχε ρημάξει το γενικό ταμείο και μαζί με τον γιόκα του τον φιλόδοξο, μας κρατούσαν συνεχώς στην τσίτα.

Ο Αντίγονος κατείχε την Μικρασία κυρίως και χωρίς την συμφωνία του, όλα τα άλλα κράτη δεν είχαν ραχοκοκκαλιά και μπορούσαν να επικοινωνούν μέσω θαλάσσης. Ο Σέλευκος, που δεν κατείχε λιμάνια, έπρεπε να κολλάει φτερά στους απεσταλμένους του.

Οι άνθρωποι του Αντίγονου ήταν ορκισμένοι τεχνοκράτες.Έφεραν πτυσσόμενες σκηνές, κοστολογους, αναλυτές επικοινωνιακής πολιτικής και μερικούς ειδικούς συμβούλους,τελείως χάιτεκ. Ο υπεύθυνος ήταν ένας φαντασμένος παλιός γνωστός μου, ο Λάβρυς. Και μόνον τα λινομέταξα να έβλεπες που φορούσε, ξώρραφα της μόδας και με ρέλι, ήταν αρκετό.

Είχαν προηγηθεί συνεννοήσεις, και οι πέντε μας, αφού οργανώσαμε τα της υποδοχής και της φιλοξενίας, ασχοληθήκαμε με το κείμενο της τελικής συμφωνίας, αφού τα περισσότερα ζητήματα ήταν καθορισμένα.

Βασικά θέλαμε να κρατήσει ο καθένας τα δικά του, να αποφύγουμε την υποκίνηση στάσεων στην χώρα του αλλουνού και να ορίζαμε έναν κοινό τελωνειακό κώδικα, ώστε να άνθιζαν οι πόλεις μας, ιδίως τα λιμάνια, χωρίς να πρέπει να αγοράζουμε τράνζιτο από τα ανεξάρτητα λιμάνια του Ευξείνου, της Σικελίας και της Ινδικής.

Πάνω στην εβδομάδα, φάνηκαν οι ηγεμόνες μας. Την ίδια μέρα. Έπεσε μεγάλη συγκίνηση. Οι περισσότεροι, μαχητές από παιδιά, αγαπημένοι φίλοι που τους έφερε η ζωή στην κόντρα και στον πόλεμο. Αγκαλιάστηκαν και αστειεύτηκαν, είχαν καλή διάθεση, και όταν έφτασαν να κοροιδεύουν ο ένας τον άλλον γιά τα ρούχα που φορούσαν, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ξεκινούσε μιά μεγάλη περίοδος ειρήνης.

Ήταν εξάλλου καιρός. Η Ρώμη και η Καρχηδόνα, γιά να μη μιλήσω γιά τους Πάρθους και τους Σκύθες, βρισκόταν σε γεωμετρική πρόοδο. Επρεπε να εκσυγχρονιστούμε, να αποκτήσουμε κοινές πλατφόρμες συνεργασίας, ιδίως στα φλέγοντα ζητήματα της νομισματικής πολιτικής και της ομόλογης και κοινής στρατιωτικής δράσης.

Το ίδιο βράδυ, οι πέντε ηγέτες δάκρυσαν και συγκινήθηκαν, καθώς έλεγαν ιστορίες από τα νιάτα τους, και αναθυμούνταν πείνες, πολέμους με κατσικοκλέφτες και κάτι απίστευτες ερωτικές ιστορίες.

Ο Πτολεμαίος με ζήτησε και μου είπε να φροντίσω με τους υπόλοιπους ένα εξαιρετικό δείπνο αποχαιρετισμού, να βάλω τα δυνατά μου.

Μοιράσαμε την δουλειά.

Οι Σελευκίδες ανέλαβαν τα ορεκτικά και όλα τα πιάτα με πουλιά. Οι Θρακιώτες ,πίττες παραδοσιακές και την μουσική επένδυση, οι Μακεδόνες του Κάσσανδρου τα ψητά και τα κοψίδια, οι Μικρασιάτες τα ποτά, τα οξύποτα και τις χορεύτριες ενώ εγώ ανέλαβα τα γλυκά και τα φρούτα, αλλά και την τελετουργική λαμπαδηδρομία καθώς και τις τελετουργικές θυσίες.

Γιά να τους τρελάνω, σκέφτηκα να τους προσφέρω γλυκίσματα από ταχίνι. Χαλβά δεμένο με μέλι της Ύβλας και ποτισμένον με γλυκό χυμό λωτού και παπύρου, ταχινόπιττες με αλεσμένους καρπούς εποχής, χουρμάδες και κανέλλα, ενώ αρωμάτισα σουσαμόλαδο με άνθη ιβύσκου ξερά, γαζίες και νυχτολούλουδα, ώστε να μοσχοβολάν τα λυχνάρια του επίδειπνου.

Βάλαμε και τις έτοιμες συνθήκες σε πέντε ωραίους νάρθηκες από χρυσό και ελεφαντόδοντο, ετοιμάσαμε το κινάβαρι της υπογραφής και το δείπνο ξεκίνησε.

‘Ολα πήγαιναν καλά, ώσπου εμφανίστηκαν τα γλυκά μου. Τρελάθηκαν όλοι, ακόμη και ο Πτολεμαίος που δεν είχε δοκιμάσει την συνταγή της ταχινόπιττας με τόσα αρωματικά.

Ο Αντίγονος τον ρώτησε τι είναι αυτά τα μαγικά γλυκά και καθώς καμάρωνα, υπηρετώντας τους, και ακολουθώντας την εύθυμη διάθεση, σκέφτηκα, ως έγκριτος παλαιός πολεμιστής και Μακεδών, να αστειευτώ με τους αρχόντους.

Γύρισα στον Αντίγονο, από την πλευρά που έβλεπε, και του είπα «είναι σουσάμι από την Συρία, γενναίε πολεμιστή. Τέτοιον χαλβά και τέτοιο ταχίνι δεν θα βρείτε ποτέ στα μέρη σας, όσο κι άν κοπιάσετε, αφού εδώ οι καιροί το ευνοούν. Θα είναι οι πρώτες εξαγωγές μας, στις χώρες σας, και βέβαια οι δασμοί θα σας ρημάξουν».

Περίμενα γέλια και χάχανα. Αντί γιά ευθυμία, η ατμόσφαιρα χάλασε απότομα. «Θέλω ατέλεια γιά τις εισαγωγές του σουσαμιού Συρίας» είπε ο μονόφθαλμος γέροντας. «Σιγά μη σου δίνω δωρεάν και κέδρους του Λιβάνου γιά τα κατάρτια σου» απάντησε ο Πτολεμαίος.

«Τι άλλο έχει η Συρία;» ενδιαφέρθηκε ο Κάσσανδρος. «Σουσάμι, κέδροι, οργανωμένα δίκτυα διακίνησης αγαθών» πετάχτηκε ο Σέλευκος, που ήξερε, με τόσους κατασκόπους που διέθετε στην περιοχή.

«Αδικία να τα κατέχει όλα η Αίγυπτος» είπε ο Λυσίμαχος. «Να κάνουμε μιά ρύθμιση».

«Οι ρυθμίσεις θα βλάψουν την Συρία το ίδιο» σοβάρεψε ο Πτολεμαίος.

Έγινε ο κακός χαμός.

Οι παλαιοί πολεμιστές τσακώθηκαν άσχημα- παραλίγο να ξεθηκαρώσουν τα ξίφη τους.Οι νάρθηκες έμειναν ανυπόγραφοι και η ιστορία πήρε τον δρόμο της.

Ακολούθησαν τρομεροί πόλεμοι και σφαγές, εμφύλιες και άσκοπες.

Η μεγάλη ειρήνη δεν ήρθε ποτέ.

Σήμερα, δεν υπηρετώ πιά τον Πτολεμαίο. Στην Αλεξάνδρεια κατοικώ και έχω εργαστήριο που βγάζει το καλύτερο ταχίνι του κόσμου.Έχω καλυτερέψει όλες τις αρχαίες συνταγές. Καρχηδόνιοι και Ρωμαίοι μου παραγγέλνουν μεγάλες ποσότητες.

Κάτι μου λέει ότι θα πολεμήσουν μέχρι εσχάτων, κι όχι γιά την κυριαρχία στην Μεσόγειο.

Πρώτη δημοσίευση ever.Από το 2007.

Δείτε επίσης:

Το λερωμένο χιόνι

Τι δεν καταλαβαίνεις;

b93821ebcaa1d680cbfabff21afb7a8f.jpg

Η συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο