Πάνος Θεοδωρίδης: Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;

To «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» (ένας από τους πιό «μπάμπουσκα» τίτλος που έτυχε να γνωρίσω) λειτουργεί με Πρόεδρο, διοικητικό Συμβούλιο και διευθύνοντα σύμβουλο, χώρια οι διευθυντές και ό,τι άλλο.

Είναι από τις συνηθέστερες διοικητικες δομές που υπάρχουν σε αυτούς τους χώρους.

Ο Πρόεδρος, χωρις να είναι διακοσμητικός, δεν είναι δα και εκτελεστικό μαγειρείο, ο διευθύνων σύμβουλος, με τις κατάλληλες οργανωτικές υποδομές, ελέγχεται μεν, κυριαρχεί δε.

Ο κύριος Κιμούλης θα είχε όλα τα δίκια με το μέρος του, εάν θα προβλέπονταν θέση Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου, όπως συνηθίζεται σε αρκετά εταιρικά σχήματα, ιδίως όταν είναι πιό μικρά ή δεν περιέχουν μιας μορφής ιδιότυπη «συγκυβέρνηση» κι εννοώ τον συνεχή έλεγχο του ΚΠΙΣΝ πάνω στις πράξεις της Ελληνικής Πολιτείας.

Πριν δεχτεί τη θέση, έπρεπε να διαβάσει κάποιο καταστατικό, κάποια προηγηθείσα συμφωνία, αλλα άκουσε «πρόεδρος» και δέχτηκε.

Θα ήταν χρήσιμο να θυμηθεί πως οι Πρόεδροι προεδρεύουν. Και πως ακόμη και στην αναφορά λόχου ή τάγματος,αυτος που δινει το παράγγελμα «προσοχή» ή «επ΄ώμου» δεν είναι ο λοχαγος ή ο ταγματάρχης. Ποτέ.

Τώρα που τα οικοδομικά και οργανωτικά ζητήματα έχουν έναν μπούσουλα, και εκκρεμεί η Εσπλανάδα και η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου της ευρύτερης Αθήνας,φοβούμαι πως η έντονη παρουσία μιας Εθνικής Βιβλιοθήκης και μιας Εθνικης Λυρικής Σκηνής στον παλιό Ιππόδρομο, θα προκαλέσει μείζονα προβλήματα στον αστικό ιστό, παρά την ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική λύση.

Και οι δύο λειτουργίες των κτηρίων που ετοιμάστηκαν και ολοκληρώθηκαν, θα είχαν ασφαλή επιτυχία στο καρακέντρο της πόλης.

Τώρα , λειτουργούν καθ υπέρβαση του Ρουβίκωνος.

Νομίζω πως δεν τον πέρασαν και περισσότερη επιτυχία θα έχει το πάρκο και οι ζώνες αναψυχής και αθλητισμού, ακόμη και ένα ακμάζον πράσινο και θα περάσει ένα διάστημα που οι Βιβλιοθήκες και οι Λυρικές θα είναι σάμπως ξενέρωτες.

Λογαριάστε το θαλάσσιο μέτωπο και το τέρμα Συγγρού, Από τον Περαία κι έως τη Γλυφάδα ,έχουμε Ειρήνης και Φιλίας, Δελφινάριο, ολίγα ολυμπιακά έργα, ζώνες έντονης νυχτερινής διασκέδασης και την μελλοντική διαμόρφωση του Ελληνικού.

Εντάξει υπήρχε ένα θέατρο στο Φάληρο όπου τύχαινε κι έπαιζε η Σάρα Μπερνάρ, καθώς και οι καταβολές του «Μάγκα» και του «Τρελαντώνη» της Δέλτα.

Και αμέτρητες ιστορίες νύχτας, παρκαδόρων και Τσίβας στους χαροκόπους.Έστω και χωρις αλογομούρηδες, ο τόπος,σε μια τεράστια έκταση, δεν έχει πληθυσμό.

Πολύ περισσότερο θα ταίριαζε ένα θεματικό πάρκο, μια Ντισνεϊλάνδη, παρά περίπτεροι και νεωτερίζοντες Ναοί του Πολιτισμού.

Αλλά βλέπω με σκεπτικισμό (αναμενόμενο, πράγματι) ότι ενώ δεν ξεκίνησε καλά-καλά η λειτουργία του ΚΠΙΣΝ, άρχισε να ανασταίνεται η ιδέα νέων χώρων και λειτουργιών στην κυρίως Αθήνα:

Η ανάπλαση του ιστορικού Κέντρου, με ευρείες παρεμβάσεις από το Σύνταγμα ως τον Κεραμεικό, η δημιουργία αστικού πάρκου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας με κατεδάφιση του ιστορικού γηπέδου του Παναθηναϊκού και συνένωση με τα Προσφυγικά (αφού θα υπογειοποιηθεί η λ. Αλεξάνδρας), η αναβάθμιση του Πάρκου Γουδή και η δημιουργία νέου γηπέδου για τον Παναθηναϊκό, σε χώρο πλησίον του Νοσοκομείου Αεροπορίας, και η ανάπλαση του Ελαιώνα με τη δημιουργία χώρων μαζικής άθλησης είναι οι τέσσερις παρεμβάσεις μείζονος χαρακτήρα, σύμφωνα με σημερινό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Έθνος».

Με δυο λογάκια, πουθενά πηγή όπου παράγεται πλούτος, έσοδα, δυναμική.

Κυψέλες, κελύφη και αναπλάσεις με πράσινο και αθλητισμό ,με τους χώρους των Πανεπιστημίων μόνον συμβολικά να έχουν σχέση με το Κέντρο, και ιδίως, με ένα Πεδίο του Άρεος που δεν λειτουργεί, παρά την χρηματοδότηση, κι ένα σύνολο νέων έργων που είναι ημιτελή ή στα σκαριά.

Κι όλα αυτά, πλάθονται, σχεδιάζονται και απειλείται πως θα υλοποιηθούν, με την προοπτική να ορίζονται Πρόεδροι εκ του υστερήματος και κατ΄οικονομία.

Γενικά, στον ιδιωτικό τομέα, οι Πρόεδροι συχνά λύνουν και δένουν. Στον δημόσιο, η ευθύνη είναι σπαστή και σπανίως την χρεώνονται οι Πρόεδροι.

Δείτε επίσης:

Ευχές σ΄ένα πηγάδι

Bushido αλά γκρεκ

Ποιος είναι ο Φαήλος του Σύριζα;