Η MTV  έμοιαζε φυσική συνέπεια της πορείας μιας μουσικής για το μεγάλο κοινό, και μάλιστα στην φάση του νεανικού του βρασμού. Για την MTV η «νοσταλγία» είναι υπόθεση παλιά όσο μια τριετία. Δεν υπάρχει καν η ίδια της η ιστορικότητα, ή τουλάχιστον είναι απειρελάχιστη.

 

Η έλλειψη παρελθόντος και τι είναι προχωρημένο, αφορά τις παιδικές και εφηβικές ηλικίες. Μετά από την είσοδο σε εργασιακές ηλικιακές περιόδους (ακόμη κι αν σοβεί επώδυνη ανεργία) ξεκινά στο άτομο μια εμμονή στα χρόνια που επηρεάστηκε από τα ΜΜΕ, από τα φλερτ και τα πρώτα του ξενύχτια. Ακμάζει μια δεύτερη αγορά, που διαρκεί έως την ωριμότητα, όπου ο καθένας καταβάλει μια ελάχιστην προσπάθεια να έρθει σε κάποια επαφή με τα νεότερα στυλ της μουσικής αλλά είναι πολύ συχνά εχθρικός. Η Τρίτη περίοδος ,στην ώριμη και γεροντική ηλικία, χαρακτηρίζεται από μπετονοποίηση των μουσικών προτιμήσεων ανάστροφα: προς ό,τι παλαιό. Γι΄αυτό και υπάρχει το φαινόμενο γερο-ροκάδων που δεν αρνούνται τον Αττίκ, ή τον Σακελλαρίδη.

 

Ωστόσο, η συνέχεια του ροκ ,η μετάλλαξή του ανάλογα με τα μέσα εκπομπής, τα μέσα παραγωγής του, τις εταιρείες θεαμάτων και τις αναμίξεις καλλιτεχνικών στοιχείων από άλλες «υπαλληλίες» δεν ήταν τόσο αυτόνομη, αυτονόητη και αυθύπαρκτη. Βέβαια στην πληθωρική περίοδο των μεταμφιέσεων, του γκλαμ, των δεινών βιτρουόζων, οι πιο παραδοσιακοί τεχνίτες υπέφεραν έως το σημείο να χαθούν και να βουλιάξουν. Αλλα όταν οι μεγάλες συνθετικές παραστάσεις των Pink Floyd και άλλων ,πολύ πιο τερατικών και υπερεξογκωμένων «εγώ» έδειξαν να εξαντλούνται, (αλλά και ο ριζοσπαστισμός των παράπλευρων κινημάτων garage, ambient, funk , gangsta και εκατό άλλων που ήταν ατραπός για κατι προσωπικό, αντιπαθές και μη εμπορικό) η χειροποίητη απλότητα ξανάγινε της μόδας, τόσο στις αρχές του 80, όσο και στις αρχές του 90, όταν οι πολύ δημοφιλείς του 60 άρχισαν τις αναμνήσεις.

 

Αυτά τα βρίσκει εύκολα ή τα υποψιάζεται κάποιος. Ωστόσο ,στην απαρχή του φαινομένου της ροκ ,στη στροφή του 1959 προς το 1960, ένας ικανός αριθμός μουσικών με προοπτικές ,άρχισε να μετρά νεκρούς. Όταν σκοτώνεται ο Έντι Κόχραν σε ένα ταξί στη Μεγάλη Βρεττανία, έχει ήδη περάσει ένας χρόνος από τον θάνατο του Μπάντι Χόλι και του «λάτιν» Ρίτσι Βάλενς αλλά και του ιδιαίτερου Μπιγκ Μπόπερ Ρίτσαρντσον σε αεροπορικό δυστύχημα. Ακόμη πιο «μεταφυσική» είναι η ιστορία της κιθάρας του Κόχραν, μιάς Γκρέτς που ένας θαυμαστής του Κόχραν είχε την ευθύνη να την κουβαλάει στο τουρ της Αγγλίας  κι ένας άλλος έμαθε κιθάρα σε αυτήν την « νεκρική» ιδιοκτησία:ο μαθητής ήταν ο Dave Dee ,αργότερα αρχηγός των DDDBDT που ήταν ένα παροδικό γκρουπάκι που πούλησε πάντως κάτι εκατομμύρια δίσκων, ενώ ο θαυμαστής  ήταν ο περιβόητος  Μπόλαν των Τ Rex.

 

Όταν χάθηκαν ο Μόρισον, η Τζόπλιν και ο Χέντριξ, ήταν  μεγάλοι αστέρες σε ένα σύμπαν εκατομμυρίων μουσικών και θαυμαστών. Όταν χάθηκαν αυτοί οι τρεις ή τέσσερις ελπιδοφόροι νέοι, ήταν ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς που ασχολούνταν με το ροκαμπίλι. Γι΄αυτό και η επίδρασή τους άφησε μαγιά. Τα γυαλιά του Μπάντι Χόλι δεν ξεχάστηκαν μήτε μετά από είκοσι χρόνια με τον οραματικό Ελβις Κοστέλο. Ποτέ δεν έλειψαν οι λατίνο ρόκερς ,όπως ο Σάιμον ,που πάντα θυμίζουν τους τόνους του Βάλενς.

 

Πριν από αυτούς, πέθαναν νέοι ο χαρισματικός Ρόμπερτ Τζόνσον και ο κάντρι  Χάνκ Ουίλιαμς. Μετά από τον θάνατο των ροκαμπίληδων ακολούθησαν πάνω από τριάντα νεότατοι , από τον Ρέντινγκ και τον Κομπαίν έως τον Μπράιαν Τζόουνς και τον Σιντ Βίσιους. Αλλα ήταν μέσα στην οργανωμένη πλεον αγορά, ακόμη κι αν την έκραζαν.

 

Η Αφήγηση των Θανάτων αυτών θέλει τον Εντι Κόχραν να τραγουδάει αμέσως μετά των χαμό των τριών μια σύνθεσή του, το  Τhree  Stars και να είναι φοβισμένος και βέβαιος πως θα τους ακολουθήσει.

 

Look up in the sky, up towards the north
There are three new stars, brightly shining forth
They're shining oh-so bright from heaven above
Gee, we're gonna miss you, everybody sends their love

Ritchie, you were just starting to realise your dreams
Everyone calls me a kid, but you were only seventeen
Now Almighty God has called you, from oh-so far away
Maybe it's to save some boy or girl
Who might have gone astray
And with your star shining through the dark and lonely night
To light the path and show the way, the way that's right
Gee, we're gonna miss you, everybody sends their love

Buddy, I can still see you, with that shy grin on your face
Seems like your hair was always a little messed up
And kinda outa place
Now, not many people actually knew you or
Understood how you felt
But just a song, just a song from you
Could make the coldest heart melt
Well you're singing for God now, in his chorus in the sky
Buddy Holly, I'll always remember you with tears in my eyes
Gee, we're gonna miss you, everybody sends their love

I see a stout man, the Big Bopper's your name
God called you to heaven, maybe for new fortune and fame
Keep wearing that big Stetson hat and ramble up to the mike
And don't forget those wonderful words, you know what I like

Look up in the sky, up towards the north
There are three new stars, brightly shining forth
They' re shining oh-so bright from heaven above
Gee, we're gonna miss you, everybody sends their love

 

Ο Κόχραν κατέρρευσε τραγουδώντας το στο στουντιο. Η εποχή εκείνη τιμουσε διαφορετικα τους θανάτους, τουλάχιστον πέραν του Ατλαντικού, διότι δεν ήταν το πένθος για τον Καμύ και τον Ζεράρ Φιλίπ. Ηταν οι ροκαμπίληδες, ο Κέννεντι και η Μονρόε.Ηταν  ο Τζέημς Ντήν.  Ένα άλλο είδος.

 

For a young actor I am begging 
peace, gods. Alone 
in the empty streets of New York 
I am its dirty feet and head 
and he is dead.(Frank O'Hara, on James Dean)