• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Η χρυσή τηγανιά
Πάνος Θεοδωρίδης | 20.04.2016 | 04:50
Άλλοτε άκουγα δηλώσεις πολιτικές διαβάζοντας, σκανάροντας ή απλώνοντας ρούχα. Τελευταία, το πράττω μαγειρεύοντας.
 
«Αυτή τη στιγμή θέλω να αισθάνεται ασφάλεια η βουλή των Ελλήνων και οι Έλληνες»
 
Αισθάνθηκα τόσην ασφάλεια, ώστε αποφάσισα να μαγειρέψω
 
«Γιατί πλέον έχουμε χρόνο πίσω μας και έχουμε ιστορία»
 
Τέρμα οι ομελέτες και ο κατεψυγμένος αρακάς. Είχα ιστορία.Στους τίτλους τουλάχιστον. Θα μαγείρευα μια Χρυσή Τηγανιά.
 
«Αυτό που παρατηρείται στην Ειδομένη ήταν ό,τι συνέβαινε τον Σεπτέμβριο που ανέλαβα υπηρεσιακός υπουργός στη Μυτιλήνη»
 
Θέρμανα το τηγάνι, έκοψα χοντρά τα νεροκρέμμυδα, τα μάρανα με μια κουταλιά λάδι.
 
 «Δεν μπορούσαμε να επιβάλουμε την τάξη. Δεν γινόταν»
 
Κάτι έλειπε, καθώς ανάδευα με την ξύλινη σπάτουλα. Δε θα γινόταν χρυσή.Πρόσθεσα με την πρώτη μοσχοβολιά, σιρόπι πορτοκαλιού.
 
 «Μας αδικείτε ως χώρα όχι ως κυβέρνηση. Δεν είμαστε στο έλεος του Θεού»
 
Κατέβασα τη θερμοκρασία και πρόσθεσα εκ της συλλογής μου τα χρυσογόνα μπαχαρικά. Τον κουρκουμά, το κάρι, μπούκοβο, πέππερι και τζίντζερ.Ήμουν στο έλεος της ανάδευσης, ώσπου να βγουν οι πρώτες ψιλές φουσκάλες.
 
«Μόνο στην Ειδομένη συμβαίνει αυτό και θα πάψει όταν οργανώσουμε και εκεί το χάος, όπως έγινε και στη Μυτιλήνη»
 
Βάφτισα μισό στήθος κοτόπουλο, χωρισμένο σε πέντε μπουκουνιές, με σάλτσα Γούστερ. Αν αποτύχαινα, η εικόνα του πιάτου θα ήταν ευμενώς χρωματισμένη.
 
 «Κάτι αλλάζει στην Ειδομένη»
 
Άρχισε να ξανθαίνει.
 
«Κάτι ξεκινάει και θα πετύχει»
 
Ανάδευα συνεχώς, το μίγμα χρύσισε και ακτινοβόλησε.
 
 «Χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσει η απελπισία σε αυτούς τους ανθρώπους, θετικά προς εμάς, να δώσουμε μορφή στο χάος»
 
Καραμέλωσε και μύρισε σωστά, αλλά έπρεπε να βρω αντίμετρο στη γεύση. Εβαλα μια τάξη στη διαδικασία, κόβοντας τρεις φετίτσες ανθότυρο,βαφτισμένο σε θυμάρι και κόλιαντρο.
 
 «Εγώ είχα θέσει το θέμα των ΜΚΟ πρώτος»
 
Δε έβαλα τυρί, διότι η φέτα σπανίζει και ως λευκό τυρί, διαφημίζονται κάτι συγκολημένες σκόνες. Στην τηγανιά, γίνονται ένας χυλός που πιπερίζει.
 
«Στη χώρα μας, στις περιόδους της μεγάλης κρίσης, η έλλειψη της οργανωμένης παρέμβασης δημιούργησε κενά που παρεισφρήσανε μαζί με τις ΜΚΟ»
 
Στην κουζίνα της μεγάλης αταξίας, βρήκα ένα πιάτο απο το ΙΚΕΑ που άστραφτε.Σούρωσα τα πάντα, έκλεισα το μάτι και σέρβιρα.Τελευταία τα στηθάκια, αφου τα ψιλοστέγνωσα σε απορροφητικό χαρτί. Διότι στο τσιτσί παρεισφρέει συχνά παραπανίσιο υγρό και δεν κάνει καλό στην επίγευση.
 
«ΜΚΟ αθώες μεν αλλά ανθρώπων που θέλοντας να ζήσουν το μυθιστόρημά τους εν τέλει έβλαψαν και ΜΚΟ πονηρών χρηματίστηκαν ή εξυπηρέτησαν άλλους σκοπούς».
 
Εγώ  ζούσα ποιήματα. Πάντοτε. Αλλιώς δε χαιρόμουνα μπουκιά .Θυμήθηκα το εφηβικό μου «είναι μεγάλη κατάχρηση/ να φας ομελέτα κατάχρυση». Είχα φροντίσει να αφήκω σε ένα πιατάκι του καφέ μια κουταλιά από το καλαματιανό λαδάκι του Μαγριπλή, ζωντανεμένο με φύλλο δάφνης και ξύσμα από νεράντζι του δρόμου, μαραγκιασμένο.
 
Ο Μουζάλας,περαστικά του κι όλας, άρχισε να εξηγεί πάνω στο μουσικό θέμα του «για τα λεφτά τα κάνεις όλα» τα παζάρια με τους αλούφηδες, τους πικραγαπημένους, τους ξυλάγγουρους,που θέλασι να δώκουνε τα μπικικίνια σε ΜΚΟ κι όχι στο Καθεστώς μας που ήταν υπεράνω.
 
Κάθησα να φάω, αφού έσταξα το λάδι πάνω σε τέσσερα κρίθινα παξιμαδάκια
 
Την ώρα που εξηγούσε, εν τη θεία αφελεία αυτού, ότι τουλάχιστον κατάφεραν να κάνουν κατά 70% ιθαγενείς διορισμούς «και τα τρόφιμα από ελληνικές εταιρείες» το ρεπορτάζ κόπηκε απότομα και άρχισα να τρώω.
 
Λογαριάζοντας.
 
«Τι να την κάνω την χαρά, χαρά στον που την έχει» τραγούδησα μπουκωμένος, βέβαιος πως έκανα ένα τηλεντουετο με το γιατρό των προσφύγων.
 
Με τις αποσβέσεις και τα σούπα- μούπες, το φαγητό μου κόστισε 2,83 ευρώ. Κατά 40% παραπάνω από τον σχεδιασμό.
 
Αλλά ευτυχώς ο Μουζάλας ήταν αποκαλυπτικά κρυπτικός και η κυβέρνησις μου έδειχνε τον δρόμο: αύριο θα την έβγαζα με μισό πακέτο πεπονάκι (που είναι ένα κριθαράκι σε μικρογραφία) και θα ρεφάριζα.