• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Ηλιάτορες και πετροπαιχνιδιάτορες
Πάνος Θεοδωρίδης | 05.11.2015 | 00:52
Κολοσσός της Ρόδου. Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και λοιπά. Θεωρείται έργο του Χάρη.
 
Ένα βάθρο, σκελετός από σίδερο που μάζεψαν οι Ρόδιοι από τα παρατημένα όπλα της χαμένης πολιορκίας του Δημητρίου Πολιορκητή.
 
Μιά μεγάλη ελέπολη που παράτησαν τα στρατά του Αντίγονου του Μονόφθαλμου, χρησίμεψε ως σκαλωσια για το μισό έργο. Μετά συνέχισαν με ράμπες, γνωστές απο τεχνολογία της μεγάλης πανελλήνιας εκστρατείας.
 
Επένδυση από στιλβωμένο μπρούτζο, να ασταποβολάει.Ήταν στο λιμάνι του νησιού. Τριάντα  μέτρα ύψος, εκτός η βάση.
 
Τα πόδια του θεού Ήλιου σε διάσταση, ώστε να περνάνε από κάτω τα καράβια, κατά την δημιουργική φαντασία των τοπιογράφων.
 
Έμεινε όρθιος έτη 54 η 58. Ένας σεισμός τον έρριξε καταγής, κατά λιμένος και κατά πλοίων που τσακίστηκαν.
 
Πρέπει να συνυπήρξε με την δόξα και την παρακμή της πόλης, κοντά εννιά αιώνες.Παρέμεινε αξιοθέατο  συνεχώς, και πεσμένος.
 
 Ένας Άραβας που κατάκτησε τη Ρόδο, πούλησε το μέταλλο σε έμπορο. Υπάρχει διαφωνία στο πόσα φορτώματα χρειάστηκαν και πόσες γκαμήλες, να μεταφέρουν το λαφυρο.
 
Αντίγονος ο Μονόφθαλμος, πατέρας του ηττημένου Πολιορκητή, ο γεροπαράξενος από την Ελίμεια, λένε πως υπέγραφε πρωτόκολλα παραλαβής  στην Αμφίπολη.
 
Από τη σπορά του γιόκα του, έχουμε τους Αντιγονίδες.Σκοτώθηκε στη μάχη της Ιψού. Ο κόσμος και ο θρύλος του, τριγυρισμένος από την Αρτέμιδα, το Μαυσωλείο, τον Φάρο, τον Κολοσσό. Ο τελευταίος πιθανός κυρίαρχος του κόσμου.
 
Μαθαίνω πως θέλουν να τον ξαναστήσουν τον Κολοσσό.
 
Πρίν αρκετά χρόνια, δεκαετία του ογδόντα, νόμιζαν πως  τον βρήκαν στη θάλασσα, καθώς υπήρχαν κάτι ογκόλιθοι στο βυθό.Το τελευταίο που τους ένοιαξε ,ήταν οι πηγές και οι παραδόσεις.
 
Αλλά τώρα, είναι νέοι οι εμπνευστές της αποκατάστασης, με νέα τεχνολογία, λένε, φιλοδοξώντας να στήσουν ένα κούφιο άγαλμα, επισκέψιμο, όπως το άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη, αλλά αρκετά υψηλότερο από αυτήν.
 
Θα ξοδέψουν πάνω από διακόσια και βάλε εκατομμύρια, αλλά περιμένουν πληθη επισκεπτών. Τα λεφτά ονειρεύονται να τα βάλουν επενδυτές και το υπουργείο.
 
Τα δημοσιεύματα φαίνεται να έχουν μία και μόνη πηγή. Ένα μήνα επαναλαμβάνονται. Οπως εκείνη η ιδέα να σκαλίσουν (πάλι με «νέα τεχνολογία» )μια λιθώδη κορυφή πάνω από την Ασπροβάλτα με την κεφαλή του Μεγαλέξανδρου-άλλες προσδοκίες για δόξες και τάλιρα.
 
 Γενικά, στους ονειροπόλους, υπάρχει αυτό το σαράκι, να ανεβάζεις τον τουρίστα ψηλά, να βλεπει την θέα.
 
Οπως στον πύργο του΄Αιφελ, στον θόλο του Μπρουνελέσκι. Ακόμη και στη Ροτόντα έχει κοχλία ανόδου.
 
Μετράνε μαγαζάκια, αναμνηστικά ,κάνουν λογαριασμούς κόστους- ωφέλειας, κόβουν εισιτήρια, υπολογίζουν τις παραμέτρους, προσθέτουν τη διαφήμιση και βρίσκουν το έργο βιώσιμο.
 
Ένα ανιστόρητο κακούργημα, ενα κατακόρυφο μετρό, για να ανακτήσουν μία θέα που είναι ήδη κατακτημένη από πέντε τουλάχιστον φυσικούς εξώστες του νησιού.
 
Παλάτι του Μάγιστρου, Ξενοδοχείο των Ρόδων, παράδοση και φήμη, που έστησαν θαυμάσια οι Ιταλοί .
 
Μυρίστηκαν Μπαλτά και σίμωσαν;
 
Το είχαν από μικροί του κουσούρι;
 
Εκατό υπερύψηλα αγάλματα αγγίζουν ήδη τους ουρανούς. Τα περισσότερα, Βούδδες. Κίνα, Ιαπωνία ,Μιανμάρ και μια μεξικάνικη παράδοση.
 
Κοιτάζω τον κατάλογο –έως και Λένιν στο Σηάτλ υπάρχει.
 
Δεν θα κόστιζε πολύ λιγότερο να έπλαθαν έναν άυλο Κολοσσό από λέιζερ και ολογραφήματα, να ανάβουν το σύστημα σε γιορτές και σχόλες, να μαζεύεται κόσμος να χαζέψει ένα μοντέρνο «ήχος και φως» και μετά να τρέχει στα μπαράκια;
 
Η παραμύθα να είναι καλά.Εδώ χειροκροτουν ηλιοβασιλέματα και παντρεύονται σε νησιά του απέραντου γαλάζιου.
 
Στρατιές του τουρισμού, συλλέκτες φαντασιώσεων, οργώνουν τα νερά των επτά θαλασσών, δραπέτες των σπιτιών τους, πρόσφυγες στα χέρια ονειρεμπόρων, βραχιολακηδες της εφήμερης λιάρδας.
 
δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς
δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια·
περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν