• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Κούγκι, Μπολιβάρ και Υδραίοι στη Λάρισα
Πάνος Θεοδωρίδης | 16.05.2015 | 07:29
To Κούγκι, είναι ένα δραματικό γεγονός του 1803 . 
 
Ο Αληπασάς, στην τρίτη εκστρατεία του κατέλαβε το Σούλι και συμφώνησε με τους Σουλιώτες να τους αφήσει να κατεβούν απείραχτοι όπου επιθυμούσαν, ενώ τα πολεμοφόδιά τους ,θα τα παρέδιδαν στο Κούγκι. Οι Σουλιώτες που είχαν σχηματίσει τρεις κολόνες εξόδου, είτε έφτασαν στην Πάργα, είτε εξοντώθηκαν, είτε κατέφυγαν στα Άγραφα.
 
Τα πυρομαχικά δεν παραδόθηκαν ποτέ. Ο καλόγερος Σαμουήλ ,με δύο ή πέντε συντρόφους, έβαλε φωτιά στα τόπια.
 
Το γεγονός δεν έχει σχέση με το Ζάλογγο, μήτε με την μετέπειτα ιστορία των Σουλιωτών, που εντάχτηκαν ως πολεμιστές στους πολέμους Γάλλων, Άγγλων και Ρώσων, αργότερα και των αυτοκρατορικών Γάλλων, πολέμησαν στον κορμό της Ιταλίας και αλλού, αντιμετώπισαν ακόμη και ενάντιους Γραικούς που είχαν συνταχθεί με αντιπάλους τους και επέστρεψαν στον τόπο τους ,αφού συμφώνησαν με τον Αλη Πασά, να τον συνδράμουν στο ρέμπελό του.
 
Από τα γεγονότα, όπως συνέβησαν, γνωρίζουμε ξέφτια.
 
Δεν είναι μέρος της εθνικής αφήγησης η πρώτη συμμαχία των Σουλιωτών με τους Ρώσους, και η διακοπή των ζαϊρέδων των Άγγλων ,προϊόν της αλλαγής της πολιτικής τους στις αρχές του 19ου αιώνα. Είναι γραμμένα σε διάφορες πηγές, τα γνωρίζουν οι ειδικοί, μαζί με πλήθος πληροφοριών, αλλά το κράτος που δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση, χρειαζόταν από την συμμετοχή των Σουλιωτών, ό,τι περιείχε το ποίημα του Βαλαωρίτη για τον Σαμουήλ και το Κούγκι.
 
Η ιστορία ενός ημιαυτόνομου πολεμικού Γένους, η διοίκησή του, ο τρόπος που πολεμούσαν και οι πόροι τους, η τύχη που είχαν οι φάρες τους και οι διαμάχες τους, ακολούθησαν την μοιραία πορεία  της λησμονιάς.
 
Και τώρα, το Κούγκι ως πιθανή συνειρμική κατάληξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ευρώπης και ελληνικής κυβέρνησης. Το πρωτοείπε ο Καμμένος, βαθύς γνώστης των στερεοτύπων, και ακολούθησε ο Βαρουφάκης, που δεν βρίσκει τίποτε εθνικώς επιλήψιμο στην επανάληψη του ολοκαυτώματος εκείνου.
 
Πως τον έλεγαν εκείνον που με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια; Σε αυτήν την φάση βρισκόμαστε.
 
Ευτυχώς, μόνη παρηγοριά, απομένει πως ταυτόχρονα με το Κούγκι ως εθνικό προορισμό, σε άλλο μέρος της Αθήνας, από άλλη πηγή πολιτικής φλυαρίας, ο Λαφαζάνης ακούστηκε να χρησιμοποιεί τον όρο Μπολιβαριανός  ανταλλάσσοντας συμβατικότητες με τον πρέσβυ της Βενεζουέλας. 
 
Ευτυχώς για την ελληνική λογοτεχνία με τον Μπολιβάρ ασχολήθηκε ο Εγγονόπουλος, που ήταν κάπως έκκεντρος και ιδιότυπος ,άσε που τα έλεγε και μπερδεμένα και δεν χρησιμοποιήθηκε πολύ  η στιχουργική του, πάρεξ τα παραθέματα περί Μπαλκανίων και εκείνη η επίκληση για τον στρατηγό και τι γύρευε στην Λάρισσα, αυτός, ένας Υδραίος.
 
Ο Εμπειρίκος, στην επίκλησή του προς τον Εγγονόπουλο, τον χαιρετά αλβανιστί, κι αυτή είναι μιά σπάνια ποιητική ένωση ανάμεσα στα γεγονότα του Σουλίου και της Ανγκοστούρα.
 
Εξάλλου, ο Βαρουφάκης και ο Λαφαζάνης, θα μπορούσαν να επικαλεστούν ένα άλλο ποίημα του Εγγονόπουλου, πολύ πιό ταιριαστό και ευάρμοστο : είναι οι πρώτοι στίχοι από το Ποίηση 1948.
 
τούτη η εποχή /του εμφυλίου σπαραγμού /δεν είναι εποχή/ για ποίηση/κι' άλλα παρόμοια
 
Ο Λαφαζάνης και ο Βαρουφάκης, αδίκως και ατυχώς επικαλούνται τον Μπολιβάρ και τους Τζαβελαίους.
 
Περισσότερη σχέση έχουν με τον Ορλάνδο και τον Λουριώτη που διαπραγματεύτηκαν το πρώτο δάνειο της επανάστασης και στην περίπτωση του Λαφαζάνη με τον Ρώμα που πήγαινε κόντρα με τον Μαυροκορδάτο. Ηταν 1824, και οι όροι τελείως τρελοί και ληστρικοί.
 
Με την αγιαΒαρβάρα, τον αστακό του Λάνθιμου, το κέντρο της πρωτεύουσας κλειστό όποτε καυλώσει καποιανού να παραστήσει πως ο λαϊκός αθλητισμός φέρνει τουρίστες και ηρεμία, με τους ξενοδόχους και άλλους αδικημένους να τρομάζουν από τον ΦΠΑ και τον Σπανούλη προσωρινό ήρωα των λογισμών μας, να συνυπάρχουν στον νεοέλληνα εγκέφαλο, όντως, δεν είναι εποχή για ποίηση και άλλα παρόμοια.
 
Είπα να στολίσω την ανάρτηση με Ρόθκο ή Πόλλοκ, αλλά μετά τον έπαινο της παραστατικής ζωγραφικής, από τον Νίκο Ξυδάκη, είπα να μη αντιπολιτευτώ.