Πάνος Θεοδωρίδης: Η Φρουρά στην Ακρόπολη

Σας στέλνω τον Δράμαλη να μονοιάσετε (Δυσσεύς) Ο λόγος που δεν ειπώθηκε, γι΄ανθρώπους που βρίσκονται στη δική μας θέση, θα μπορούσε να είναι αιτία να πιστεύουμε πως αν τον εκφέραμε, θα ήταν σωτήριος (Θουκυδίδης) Δυνάμεις του Φωτός κατά των δυνάμεων του Σκότους( Κουτσόγιωργας, Λαλιώτης) Ο Ιωάννης Κατακουζηνός αποσύρθηκε σε μοναστήρι και έγραψε μεγάλο έργο, υποστηρίζοντας τις απόψεις του, ενώ με την ίδια προσπάθεια θα μπορούσε να παραμείνει σώζοντας την πατρίδα του (Παπαρρηγόπουλος) Πρασινοφρουροί, Κένταυροι, η χαμένη γενιά, η γενιά της ήττας (διάφορες πτυχές στερεοτύπων) Σε δυο μήνες θα έχω επιστρέψει στην εξουσία(Σαμαράς) Θα επιστρέπσο ος αστρονάφτις (Μποστ.)

Φοβισμένος (για την ακρίβεια χέστης) τραυλός τα τ΄ώτα τον τε νουν και επιτήδειος ασκητής ιδιολέκτου, είχα την ευτυχία, πριν το ξεφτελίσω τελείως, να τους παρατηρήσω όλους, προσεκτικά, από το πρώτο καψούλι που μου έσκασαν στην κεφάλα, την δεκαετία του πενήντα έως τα πρόθυρα της μισανθρωπίας, σήμερα.

Τους έβλεπα να καταθέτουν αντίθετες απόψεις ενώ είχαν την ίδια κατεψυγμένη νοοτροπία, από τον καιρό της βίας και νοθείας, στα Ιουλιανά και στην αγωνία να αποκτήσουν οπαδούς, τάχα ξαφνιασμένοι από τους εσωτερικούς τους αποστάτες,κι έπειτα, παιχνίδια με την Χούντα, αλλά και η Δημοκρατία ως λάφυρο, να οργανώνουν γκρεμούς και να ναρκοθετούν με λογάκια το έδαφος καλλιεργώντας την διαφορά και την ψιλοαπάτη, αντί να φυτέψουν κανα κρεμμυδάκι.

Πρώτα Κέντρο και δεξιά ως αντίπαλοι και μετά μια γενιά ,να τακιμιάζουν σβήνοντας τις διαφορές τους, μετά, πράσινα και γαλάζια καφενεία και ο Καραμανλής να επιθυμεί να μάθουμε κολύμπι, ρίχνοντάς μας στον Ευρωπαϊκό ωκεανό ενώ υποστήριξε τον Ανδρέα όσο κανείς, και στο τέλος να στήνουν μαζί τα μπαϊράκια.

Και τώρα, η σοσιαλδημοκρατία, αρπάζει την ευκαιρία της νοσταλγίας του χαμένου Αίματος της Αριστεράς, και τσακώνεται στα κανάλια με τους άλλους, αφήνοντας τον Λοβέρδο να φωνάζει στο γενικό κοινό «Ψέμματα! Ψέμματα! Ψέμματα!» και κάτι συναισθηματικά πανουκλιασμένους να επιμένουν, πάλι με λόγια ,πως υπάρχει και άλλος δρόμος, δείχνοντας ακριβώς τον ίδιο που βαδίζουμε πενήντα χρόνια, και τον θεωρούν άλλον, επειδή σκοπεύουν να του αλλάξουνε την σήμανση.

Στην κυβέρνηση, βάζοντας ένα αμερικανάκι ως υπουργό οικονομικών, και έναν ρωσοβλαβή ως υπουργό εξωτερικών, απλώς έχουν πετάξει έναν πεζόβολο στο μικρό λιμανάκι μας, και έχουν καπακωμένη στο διχτάκι όλην την αθερίνα.

Την πλαισιώνουν οργανωτικά, σιωπηλά σαϊνια, αλλά δυστυχώς μαζί με ιδεολογούντες ναιμεναλλάδες, που ζητούν του παραδείσου που μου κάνει/ άνοιχ΄την πόρτα, δε βαστώ. Και οι ενάντιοι, καταλαβαίνοντας ότι το λαϊκό ενδιάθετο θα τους καταπιεί, έτσι και εμπιστευτούν το Σύστημα, αγωνίζονται να αποκτήσουν διακριτό ρόλο, πλην ό,τι ψήφισαν ,συνενώνεται με το mainstream, και βγάζει μπακακάκια με ταρίφα πάντα πάνω από διακόσια κουκκιά.

Την φρουρά στην Ακρόπολη,την έδωσαν σε εθνικιστές, για να μη υπάρξει απειλή εαμοβουλγαροσυμμοριτοκομιτατζήδων. Τα σπασμένα γλυπτά του Εκατόμπεδου, θάφτηκαν προσεκτικά. Εργάζονται,νικητές και ηττημένοι υπέρ της ταχύτατης ανέγερσης του Μνημείου του Φόβου, του Δείμου και της Τόγκας.

Με πρόφαση (πάλι) πως είμαστε σκράπες στα μαθηματικά. Ξέρουμε πως οι Γερμανοί μπακάληδες, πουλάνε βερεσέ και μετρητοίς, αλλά σου κρατάνε την ταυτότητα στο συρτάρι, ώσπου να ξεχρεώσεις. Και τώρα ,ζητάν φακές γιά το πόπολο, απαγγέλοντας Πουλαντζά, Άνταμ Σμιθ και κρατισμό.

Α, πόσο 1959 και πόσο 1989 μου θυμίζουν όλα αυτά! Τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο να κρατάει την λαγουδέρα και ο Μποστ να τον περιγελάει στην μπορντούρα του σκίτσου του:

Πάμε το άγνωστο για μάρκα με ελπίδα

Να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρινούς

Να ορθοποδήσωμεν πριν έρθει καταιγίδα

Και αμνηστεύσωμεν και άλλους Γερμανούς

Σκίσον πλοίον τας θαλάσσας,

εις την Μπον να είμαι φθάσας

Σκίσον τα νερά προπέλαι,

αραχνιάσαν αι μασέλαι

Και το 1989, με δέκα χρόνια καθυστέρηση, ο Μητσοτάκης να ανακαλύπτει το λιγότερο κράτος και οι αγρότες να ζεσταίνουν τα τρακτέρ τους, πριν από κάθε Agrotica, ενώ οι πραιτωριανοί της παράπλευρης Διοίκησης, να κάνουν «μπου» και να μαζεύεται ο κάθε υπουργάκος.

Νόμιζα πως είχα εντοπίσει το πρόβλημα, παράλληλα με άλλα δέκα εκατομμύρια συνελλήνων, αλλά πάλε λάθος έκαμα. Όχι, δεν είναι το παρακράτος που κυβερνά:

Παρακράτος το λέμε, όταν η διαχείριση της χώρας βρίσκεται στα χέρια και στο μυαλό κουκούτσι μιας οργανωμένης Μαφφίας.

Σήμερα, έχουμε τον θρίαμβο των φέουδων και των πασαλικίων, αρχοντείες, κατεπανίκια και καπετανάτα, κοντραμπατζήδες και γέρους του βουνού και του βουντού. Έξω από την Χρυσή Αυγή και τους κομμουνιστές, η Βουλή ομονοεί! Οι διαφορές τους είναι της πλάκας.

Αφήστε λοιπόν τις πλάκες και βαράτε στο δοξαπατρί τα παρακρατικά φέουδα. Μη σώσει και συνεννοηθείτε. Έστω, με σύστημα μπουλούκι.

Προσποιηθείτε πως με παπά-εφτάρι, κυνηγάτε περίπτωση κέντας σε κούκκο μονό. Μπορεί και να το χάψουν.

Διότι, ώσπου να σκάσει το φύτρο της Ευρώπης των λαών, θα έχει ήδη οργανωθεί η Ακροδεξιά Ευρώπη. Και η Χρυσή Αυγή θα προκύψει ως Ευρωπαϊκή Ιδέα, αν δεν το πήρατε χαμπάρι.

Δείτε επίσης:

Οιωνοί και διοσημείες...

710fc8b2c5130f86a6120c20baf2cac3.jpg

Η μουσική δεν γνωρίζει εμπόδια. Ούτε η φωτογραφία.

Πρωτοχρονιά με φόντο την Ακρόπολη