Πάνος Θεοδωρίδης: Loving cup

Μηχανικά συντεταγμένες, οι στατιστικές βέργες που προσπαθούν να ανεβάσουν σε ασφαλή πεντάρια από τον τρίτο έως το έβδομο, με προφανείς διαστρεβλώσεις και δήθεν «εκπλήξεις» για έκρηξη του κινήματος και αιφνίδια επιφάνεια του ενός και του άλλου,οι κακεντρέχειες και τα παιδικά επιχειρήματα νοικοκυραίων έναντι ολετήρων και παρόμοια φρικιαστικά, δεν με συγκινούν.

Τα Μέσα που πρόλαβαν να ρίξουν συριζαϊσμό την ζυγαριά, προσβλέποντας σε κάποια ανοχή ή ενίσχυση, ή σε ταφή των ανταγωνιστών τους, κέρδισαν χρόνο.

Αλλά πρόσεξα το προφανές: δεν έγινε επανάσταση.

Μήτε πρόκειται.

Οι φυλακές δεν θα γεμίσουν, επειδή είναι υπερπλήρεις και υπάρχει εσωτερικό γκουβέρνο που τις ελέγχει.

Η χώρα έχει γεμίσει φέουδα, κάτι ακατανόητο σε μεταπολιτευτικές περιόδους.

Μεγάλα τμήματα του λουφέ, ενεργούν στην κοσμάρα τους.

Η συμμετοχή δημοσιαρίων, ενστόλων και ατύπων ρηγάδων στην διακίνηση μεταναστών, μοιάζει με το βόλεμα των σκουπιδότοπων στην επικράτεια: οι άτυποι ανακυκλωτές μάχονται για τον ίδιο ευγενή σκοπό με τις περιβαλλοντικές συλλογικότητες.

Ό,τι μοιάζει άφραγο και αδέσποτο, καταπατείται.

Στη φάση αυτή, μέρα τελευταίου εκλογικού Σαββάτου, δεν ξέρω καν πως γίνεται μια ευχή, πώς διατυπώνεται μια προσευχή.

Δεν είναι ώρα για προφητείες. Είναι πάντως ώρα για έναν ψεκασμό,και δεν εννοώ των Ανέλων.

Καλό θα ήταν η επερχόμενη διακυβέρνηση να ψεκαστεί με Νεότητα.

Η ηλικιακή ακμή από τα δεκαπέντε στα τριανταπέντε, να αναλάβει εν αμηχανία, την διοίκηση των δρόμων, των ιδεών, των ανοησιών της.

Να επιβάλει τους ήρωες, τους ήχους, τη μουσική τους.

Ακόμη και την αφόρητη λογοτεχνία της.

Μέσα σε τρία χρόνια, θα τρίβουμε τα μάτια μας, με άκρα ευαρέσκεια.

Μακριά από χίπστερς, από δηθενιές μεταπτυχιακών σπουδών,από κοινωνικούς αυτοματισμούς.

Καθόλου δε με χάλασε που χαράμισα χρόνο να καταλάβω ανεπιτυχώς το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το πρόγραμμα για τον πολιτισμό και άλλα,συμβατικά.

Η Νεότητα ,μόλις πάψει να είναι αδοκίμαστη, θα ρυθμίσει πλήθος από πολιτικές ανεπάρκειες. Η Νεότητα θα περάσει από τις στερεότυπες φάσεις της Μέθης.

Μόνον έτσι θα ιδρυθεί μιας μορφής συνειδητή αριστερά, ισαπέχουσα από την λατρεία των ειδώλων και τον φόβο της Ηδονής.

Και υπόσχομαι, αυτή να είναι η εσχάτη μου απόπειρα για συγκινησιακή αμπελοφιλοσοφία.

Δείτε επίσης:

Οι Τζουμπέδες, 4/4

62ddc5c414e297e3b51a17519f4cab23.jpg

Δεν είναι ρόλος

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ: "H θεία Ειρήνη"