Η ζωή
σε γενικές γραμμές
δεν είναι το χειρότερο
που μπορεί να σου συμβεί
έχει ένα σωρό ωραία πράγματα
που βαριέμαι να σου πω τώρα
τα ξέρεις μόνος σου
αλλά δεν είναι και το καλύτερο
με όλες αυτές τις θεομηνίες
και τους σεισμούς
και το καλοκαίρι που θες ερκοντίσιον
και περισσότερο απ’ όλα
όταν φτάνει ο πόνος
ο πόνος ακάλεστος
και είναι εκεί που
δεν σ’ έχει προετοιμάσει
κανένα μάθημα στο σχολείο
ή στο κατηχητικό
για το πώς πονάνε ακόμη και τα κόκκαλα
και η επιδερμίδα πονάει
το δέρμα είναι το πιο μεγάλο όργανο του σώματος
το σημειώνω
και ο πόνος δεν αντέχεται
δε κάνουν δουλειά ούτε τα αυτοκόλλητα μορφίνης
έχω δει άνθρωπο να μην τον πιάνουν
από τον πόνο, τούμπανο
ο πατέρας μου ήταν
το ομολογώ
και παριστάνω κι εγώ ότι έχω πονέσει
και κάτι συμμαθητές μου από το Λύκειο
ένα μάτι μείον, ένα δάχτυλο
η άλλη έχασε το παιδί της
και η ζωή δεν είναι το χειρότερο
που μπορεί να σου συμβεί
έχω όμως την εντύπωση
ότι δεν είναι και το καλύτερο
και είσαι πάντοτε
απροετοίμαστος για τον πόνο
ιδίως όταν σε κλωτσάει στα μάτια ανάμεσα
όπως είχα γράψει σε παλαιότερο ποίημα
επαναλαμβάνομαι, αλλά δεν μπορώ
να γράφω όλο καινούρια
γιατί ο πόνος είναι το ίδιο πράγμα
δεν αλλάζει ποτέ
δεν θ’ αλλάξει ποτέ
θα μείνει ίδιος ως το τέλος του κόσμου
θα μείνει ολόιδιος ως το τέλος του κόσμου
θα επιβιώσει παρέα με τις κατσαρίδες
στης ζωής το τέρμα
με σκληρά κελύφη
και μουστάκια μεγάλα σαν σελφοκόνταρα