Ανεξάρτητα από όλα αυτά όμως, νομίζω πως αυτή η πρακτική του καλλιτεχνικού διευθυντή της Λυρικής Σκηνής τα τελευταία χρόνια να καλεί «δημοφιλείς» σκηνοθέτες από το Ελεύθερο θέατρο να του ανεβάζουν όπερες και οι περισσότεροι από αυτούς να μην έχουν ιδέα από το συγκεκριμένο είδος –σ’ αυτή την περίπτωση και ο κύριος Χουβαρδάς– δείχνει έναν απίστευτο λαϊκισμό –νομίζω…– που εκθέτει και τον ίδιο και τη Λυρική Σκηνή και τις όπερες ή οπερέτες που ανεβαίνουν. Κάθε είδος θεάματος από την επιθεώρηση μέχρι την όπερα και από το αρχαίο δράμα έως την ελαφρά κωμωδία, έχει τους δικούς του κώδικες και τέτοιοι «πειραματισμοί» είναι μάλλον αφελής έως επικίνδυνοι εφόσον πρόκειται για την Εθνική Λυρική Σκηνή. Δεν μπορεί ο καθένας να ανεβάσει όπερα – και μάλιστα απευθείας τον «Ντον Τζοβάνι» όπως άλλωστε δεν μπορεί απευθείας κάποιος να τραγουδήσει όπερα επειδή πριν τραγούδαγε στο «REX» ή στο «Σταυρό του Νότου». Οπότε δεν φταίει ο κύριος Χουβαρδάς για ότι έγινε στο «Ντον Τζοβάνι», αλλά μάλλον ο κύριος Μύρων Μιχαηλίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με αρκετά «λαϊκίστικα» τολμήματα στην πλάτη του που είμαι σίγουρος πως για καλό τα έχει κάνει –και στα οποία θα επανέλθω κάποια στιγμή– αλλά είναι γνωστό πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις…