Ιάσων Τριανταφυλλίδης: Ένας φτωχός και μόνος καουμπόη

Πολλά βράδια με ένα ποτό στο Μπαλτάζαρ και στο Rock & Roll παρέα με τον Τάκη Δαμουλάκη και τον Λουκιανό, τα τραγούδια της Άννας Καλουτά από τον «Ελευθέριο Βενιζέλο» του Βούλγαρη, «Ο δραγουμάνος του βεζίρη» το τραγούδι του που λάτρευα, το πάρτυ στη Βουλιαγμένη που έχασα τα γυαλιά μου μέσα στην άμμο, η μουσική του «Media Luz», το «Πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη», το τραγούδι που άφησε εποχή, οι επιθεωρήσεις στην Ελεύθερη Σκηνή, «Της Ελλάδας το κάγκελο», «Ένα, δύο, τρία, στήθος, ένα, δύο, τρία, μπούτι»… δύο, τρία, τέσσερα πράγματα που θυμάμαι απ’ αυτόν και δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης δεν πρόλαβε να κλείσει τα 74 του χρόνια, θα τα έκλεινε στα μέσα Ιουλίου. Έπασχε χρόνια από καρδιακή ανεπάρκεια και σήμερα πήγε να οργανώσει το ιδανικό πάρτυ μαζί με όλους αυτούς που ανέφερε τότε σε εκείνο το τραγούδι του, λέγοντας για τους ιδανικούς καλεσμένους του. Τον περίμεναν αρκετά χρόνια, αλλά τώρα πάει να τους συναντήσει.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που ήταν ένας εξαιρετικά καλός άνθρωπος, ένας ευγενικός μποέμ, ένας θλιμμένος μέσα στη χαρά του τροβαδούρος μιας εποχής και μιας Αθήνας και μιας Ελλάδας άλλης. Αυτός που ευγενικά έσκυψε και τίμησε τη μεταπολεμική, αστική κουλτούρα χωρίς κόμπλεξ.

Είχε χρόνια να βγάλει δίσκο, είχε πολύ καιρό να εμφανιστεί, σπάνια έβγαινε πια. Ήταν ένα υπέροχο κομμάτι μιας εποχής. Της μεταπολιτευτικής περιόδου. Την εξέφρασε όσο λίγοι, αλλά και στάθηκε πεισματικά εκτός. Δεν παγιδεύτηκε στα πλοκάμια και στα δίχτυα της. Σε μια δύσκολη εποχή προτίμησε να τραγουδήσει το εγώ, το εσύ, το αυτός, το αυτή, και όχι το εμείς, το εσείς και το οι άλλοι που ήταν της μόδας τότε. Ήθελε μαγκιά αυτό. Και ο Λουκιανός που έφυγε σήμερα ήταν κάτι παραπάνω από μάγκας. Ήταν «ένας φτωχός και μόνος καουμπόη»…

Tags:

Κηλαηδόνης

Δείτε επίσης:

Το δικαίωμα στο όνειρο…

Ίδιες και μία νύχτες

Δοξολογία