Πάνε και βάζουν την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου ακριβώς πάνω στην έναρξη του καλοκαιριού για να σου πουν τι άραγε με αυτήν την διεστραμμένη αντινομία; Ότι το καλοκαίρι δεν είναι αυτό ακριβώς που έχεις στο μυαλό σου, αλλά η εποχή που η κάθε μία μέρα του θα είναι μικρότερη από την προηγούμενη, η εποχή που στην κάθε επόμενη μέρα θα αντιστοιχεί λίγο λιγότερο φως; Κάθε χρόνο πριν καν το καταλάβεις να συνειδητοποιείς πως ως εδώ ήταν και φέτος, όσο ήταν να μεγαλώσει η μέρα μεγάλωσε. Και κάθε χρόνο να αναρωτιέσαι αν μέσα στο δικό σου χρόνο η μεγαλύτερη μέρα σου έχει προ πολλού περάσει ή αν μπορείς ακόμη να την προσδοκάς. Είναι ίσως φτιαγμένος έτσι ο άνθρωπος που μόνο στα βαθιά γεράματα μπορεί να παραιτηθεί από την προσδοκία της μεγαλύτερης μέρας του, είναι ίσως φτιαγμένος έτσι ο άνθρωπος που με όσο φως κι αν έχει γεμίσει η ζωή του δεν μπορεί ποτέ να επαναπαυθεί χορτάτος και να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι τα καλύτερα πέρασαν, είναι ίσως φτιαγμένος έτσι ο άνθρωπος ώστε να εφευρίσκει πάντα προσδοκίες για την μεγαλύτερη μέρα του, που είναι κάπου εκεί εμπρός του, περισσότερο ή λιγότερο κοντά του, πάντως όχι πίσω του, προς Θεού, όχι πίσω του.