Γεράσιμος Χαριτόπουλος: Ed Μiliband, ένα διαφορετικό «τζάκι»

Ο Εd Μiliband, που θα κονταροχτυπηθεί αύριο, σε μια εξαιρετικά αμφίρροπη αναμέτρηση, με τον νυν πρωθυπουργό της Βρετανίας για τη νίκη στις βουλευτικές εκλογές (general election όπως τις λένε οι Βρετανοί) της 7ης Μαΐου, έχει αρκετά ενδιαφέρον βιογραφικό.

Γιος του Μαρξιστή θεωρητικού Ralph Miliband (γνωστού κυρίως από την περίφημη Miliband-Poulantzas debate γύρω από τον ρόλο του κράτους στην καπιταλιστική πραγματικότητα), απόφοιτος του πανεπιστημίου της Οξφόρδης με ένα μεταπτυχιακό από το LSE, εργάστηκε επί σειρά ετών ως λογογράφος και ειδικός σύμβουλος στελεχών του Εργατικού Κόμματος μέχρι που αποφάσισε να βάλει και ο ίδιος υποψηφιότητα το 2005. Και έκτοτε ανελίχθηκε μέχρι την αρχηγία του κόμματος και την αυριανή του υποψηφιότητα, για την πρωθυπουργία.

Με αυτά τα δεδομένα, ιδίως το οικογενειακό του υπόβαθρο, θα μπορούσες να τον πεις προϊόν «τζακιού». Ενός τζακιού όμως πολύ διαφορετικού από τα γνωστά, που ξέρουμε στην Ελλάδα, των επαγγελματιών πολιτικών που κληροδοτούν σε γιους, κόρες, ανίψια, εγγόνια την εκλογική τους πελατεία.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, να βλέπαμε κάποτε και στην Ελλάδα μια από τις δυο κόρες του Κορνήλιου Καστοριάδη υποψήφια με κάποιον πολιτικό σχηματισμό (παρότι καμιά τους εξ όσων γνωρίζω δεν ασχολείται με την πολιτική). Ή την κόρη του Νίκου Πουλαντζά. Γιατί το πόσο δεκτική αποδεικνύεται μια χώρα (και η πολιτική της ζωή) σε γόνους τέτοιου είδους τζακιών (και όχι των γνωστών πελατειακών τζακιών) αντανακλά και το βάθος της πολιτικής της πραγματικότητας, το πόσο «ψάχνεται» προκειμένου οι συμμετέχοντες - οι πρωταγωνιστές - στα κοινά, να έχουν πραγματικά κάτι άλλο να κομίσουν, να πουν, πέραν του γνωστού διαχειριστικού, εργαλειακού, πραγματιστικού λόγου που ακούμε. Κάτι μου λέει, όμως, ότι θ' αργήσουμε.