Προτεραιότητά του, ο κόσμος να γκρεμίζεται εκεί έξω, να γίνει η δουλειά - είτε πρόκειται για τη σύλληψη μαθητών που κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους είτε να παραστεί στην ώρα του σε δοξολογία για μια εθνική εορτή - σωστά. Και για να επιβιώσει ψυχολογικά στον απάνθρωπο ομολογουμένως ρόλο που έχει αναλάβει, περνά τους πολίτες από ένα φίλτρο που τους μεταμορφώνει σε άβουλα, άλογα, αδύναμα πλάσματα που αναμένουν τον οικονομικά και πολιτικά δυνατό ποιμένα τους να τα οδηγήσει εκεί που πρέπει - κι ας κλωτσάνε, καμιά φορά στη διαδρομή. Αυτός ξέρει. Ξέρει, γιατί του έχει αποκλειστεί κάθε μονοπάτι που θα τον οδηγούσε στη συνειδητοποίηση της άγνοιάς του, της φοβερής κοινωνικής του απομόνωσης – της μοναξιάς του, σε τελική ανάλυση. Μοναδική του παρέα στη μονότονη, άχαρη, μίζερη αυτή διαδρομή,  τα μαντρόσκυλά του - οι "ακτιβιστές" του.