Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα. Για την αναζήτηση ιδανικών συνθηκών ζωής μέσω θέρους. Για την εκπλήρωση της  επιθυμίας για την πρώτη βουτιά της χρονιάς. Την  εμπειρία του ξαφνιάσματος που προκαλεί η θαλασσινή  ψυχρολουσία στο σώμα. Σε αυτό το λύσιμο του σώματος προσκαλούν κάθε χρόνο οι εναλλαγές των μικρών κομματιών από ύφασμα Lycra που καλύπτουν στρατηγικά τις περιοχές του σώματος για να ξεχωρίσουν μεταξύ τους τα καλοκαίρια. Κάθε συλλογή μπικίνι ή ολόσωμου μαγιό μας απομακρύνει από τα πολλά λόγια και μας ωθεί στην αποίκηση των ακτών, στην κατάκτηση του κύματος. Ίσως πάλι η συνάντησή μας με τη θάλασσα μας επηρεάζει αντίστροφα. Και για ένα ολιγοήμερο διάστημα η ζωή στην ελεύθερη, άκτιστη παραλία μας απογυμνώνει από τις κοσμικές μας συνήθειες και  τη συμπεριφορά των πόλεων.

 

Τα σχέδια των μαγιό και η συνοδευτική παρουσία άλλων αξεσουάρ  είναι τα σημεία πάνω στον χάρτη της μόδας όπου ο εξασκημένος παρατηρητής εντοπίζει τις μεταμορφώσεις ενός κοινωνικού φαινομένου. «Ο σύγχρονος παραθαλάσσιος παραθερισμός αρχίζει από μία πολιτική του κενού», επισημαίνει ο γάλλος κοινωνιολόγος Ζαν Ντιντιέ Ουρμπέν. Η οικειοποίηση των παραλιών οδηγεί στην εξαφάνιση των ντόπιων κατοίκων και στον μετασχηματισμό τους σε λαογραφικό παράγοντα. Οι παραλίες αποκόπτονται από το φυσικό τους πλαίσιο με τη δημιουργία μεγάλων παραθεριστικών εγκαταστάσεων, με την επανάληψη της τυπολογίας του συνδυασμού ψάθινη ομπρέλα, ξύλινη ξαπλώστρα και εξέδρα στην άμμο. Ο δροσερός χυμός φρούτων και οι σαλάτες με πιάτα θαλασσινών σερβίρονται σε οποιαδήποτε παραλία έχει εγγράψει στα πλεονεκτήματά της τα μενού της μεσογειακής διατροφής και της αντιοξειδωτικής δράσης της ψητής σαρδέλας συνδυασμένης με το λυκοπένιο της ντοματοσαλάτας. Τα ελληνικά νησιά μοιάζουν με πλάνα από άλλες μεσογειακές ακτές. Οι θάμνοι με τις φραγκοσυκιές είναι ίδιοι στους βράχους της Σύρου και της  Σαρδηνίας. Τα  δερμάτινα σανδάλια, οι υφαντές τσάντες θαλάσσης, οι κεντημένες παραδοσιακές λινές πουκαμίσες συμπληρώνουν τουλάχιστον για φέτος τη λίστα των αναμνηστικών αγορών, τόσο στα μικρομάγαζα της Ύδρας όσο και του Αμάλφι ή του Σαν Τροπέ. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με την κωδικοποίηση του τόπου και των συνηθειών, την πλήρη απόσπαση του τόπου από το πλαίσιο του. Η μεταβολή της σχέσης μας με τον τόπο είναι σαφής.  Από ειρηνικοί παραθεριστές της απόλαυσης του φυσικού και γεωγραφικά διαφορετικού  τοπίου  γίναμε αδαείς τουρίστες διεθνών στερεοτύπων.

 

Ο τόπος δεν έχει σημασία παρά μόνο ως φόντο για φωτογραφίες στο instagram. Σε αυτά τα χαμηλής ανάλυσης εικονίδια όπου καθένας από εμάς προπονείται σε ασκήσεις ναρκισσισμού, καλώντας τους τυχάρπαστους ηδονοβλεψίες της ιντερνετικής ζωής να ετυμηγορήσουν για το αποτέλεσμα.