Οι δανειστές έχουν εξ αρχής μiα πολύ συγκεκριμένη αντίληψη για το τι θέλουν να γίνει στην Ελλάδα ―καθένας τους διαφορετική, ίσως, πάντως συγκροτημένη και σταθερή. Δεν ξεφεύγουν από τις κόκκινες γραμμές τους και απλώς επανέρχονται υπομονετικά μέχρι να πετύχουν την εφαρμογή των sine qua non όρων τους με οποιοδήποτε μέσο: δια της αποδοχής στις διαπραγματεύσεις, δια της ψήφισης από τις κυβερνητικές πλειοψηφίες, δια κανονικού εκβιασμού (η τελευταία περίπτωση όλο και πιο συχνά, όχι όμως πάντα αδικαιολόγητα). Παράδειγμα τα κόκκινα δάνεια και η προστασία πρώτης κατοικίας. Σε κάθε διαπραγμάτευση γίνεται ακόμα ένα βήμα μπροστά προς την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Δε βιάζονται, αυτό που θέλουν θα το πάρουν, είτε είναι δίκαιο είτε άδικο, είτε πάμε με τα νερά τους είτε σηκώσουμε κεφάλι.

 

Άκουγα τις προάλλες τον Χαρδούβελη να εξηγεί ότι το πλεόνασμα για το 2016 επρεπε να είναι 4,5% και ότι ΗΛΠΙΖΑΝ πως, αν ήμασταν καλά παιδιά και με δεδομένο το IMF με το μέρος μας, θα πετύχαιναν μείωσή του σε 3% (τώρα γιατί με μόνο σύμμαχο το IMF ο Σαμαράς ήθελε να το διώξει, κύριος οίδε). Τα ίδια ΗΛΠΙΖΑΝ και με το κούρεμα του χρέους. Όπως τα ίδια ΕΛΠΙΖΕΙ σήμερα και ο Σύριζα που αντικατέστησε απόλυτα τους προηγούμενους στο κηνύγι της ουτοπίας.

 

Τι έχουμε κερδίσει δοκιμάζοντας απέναντι στις σταθερές απόψεις των δανειστών μας διάφορα είδη διαπραγμάτευσης, από τη στιγμή που εξασφαλίσαμε πλήρη ασυλία των συμφερόντων τους με το psi; Τη μετατροπή μας σε υπερχρεωμένη επαρχία με οικονομία που εξαϋλώνεται καθημερινά διοικούμενη από ένα αποστασιοποιημένο διευθυντήριο, στο οποίο μεσολαβεί ως ικέτης η εκάστοτε κυβέρνηση προκειμένου να εξαιρέσει συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων από τα οριζόντια και κάθετα μέτρα που εξαπολύονται ατάκτως προς κάθε λογική και παράλογη κατεύθυνση.

 

Άσχημα κάνουν οι δανειστές; Όχι βέβαια! Μια τριάδα εν μέρει διασταυρούμενων, εν μέρει παράλληλων και εν μέρει αντικρουόμενων συμφερόντων είναι, όχι τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής και οικονομικής υποστήριξης ιδανικά αυτοχείρων εθνών. Όσο οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται χωρίς σκοπό και πρόγραμμα, χωρίς έναν οδικό χάρτη ανάκαμψης της χώρας, απλά επειδή η μία πέφτει από το βάρος της και η επόμενη γαντζώνεται στα ερείπια της προηγούμενης, οι δανειστές θα αλωνίζουν χωρίς οίκτο μέχρι να μην απομείνει το ελάχιστο ενδιαφέρον πια για εμάς, όποια και να ναι η περίφημη "γεωπολιτική μας θέση". Το κενό της έλλειψης πρότασης από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων, θα το χρεώνεται η Ευρώπη με τον ευρωσκεπτικισμό να θεριεύει. Δεν ειναι παράλογο, άλλωστε, να γίνεται ευρωσκεπτικιστής από αντίδραση ένας λαός που υπήρξε ευρωπαϊστής κατά λάθος.

 

Η κυβέρνηση
Η κυβέρνηση, από την άλλη, έχει πάθει και αυτή το σύνδρομο τα δίνω όλα για να κερδίσω (κάπου κάπως κάποτε) κάτι. Ό,τι δεν θα πέρναγε ο Σαμαράς ούτε στον ύπνο του, από τη μονιμοποίηση του ΕΝΦΙΑ, μέχρι τις τρολλιές των δανειστών (που δεν βάζουν πια το χέρι στην τσέπη αν δεν εκπληρώσουμε στο ακέραιο τα μουρλά που αναλάβαμε πλας 1-2 καψόνια), τα περνάει ο Τσίπρας και θέλει να του λέμε και μπράβο. Όπως η "τρόικα" ξαναβαφτίστηκε "οι θεσμοί", έτσι το γενικό "ξεπούλημα" ξαναβαφτίζεται "αξιοποίηση" και το "ναι σε όλα", "στροφή στο ρεαλισμό για το καλό της πατρίδας".

 

Γενικά η κυβέρνηση λειτουργεί σα να έχει πάρει την περίφημη "μαύρη βίβλο" του Σύριζα, όπου κατήγγειλε τα εγκλήματα των Σαμαροβενιζέλων και, σελίδα-σελίδα, παράγραφο-παράγραφο, λέξη-λέξη, να την εφαρμόζει επιμελώς, με λίγο άγχος μπας και ξεχάσει τίποτα και αιφνιδιαστούμε ευχάριστα. Λογικά δεν έχουν άγχος αφού η πλειοψηφία στη Βουλή φαίνεται μάλλον μπετοναρισμένη, και την τετραετία, πλην ξαφνικού απροόπτου, δεν έχουν λόγο να μην την εξαντλήσουν. Θεωρούν ότι έχουν χρόνο να ξεπατώσουν το σύμπαν και μάλλον πιστεύουν ότι με μερικές διορθωτικές κινήσεις θα προλάβουν να αποκαταστήσουν σχέσεις με την κλονισμένη βάση τους.

 

Και είναι πολυ κρίμα ότι μετράνε τη θητεία τους με αυτά τα μπακαλίστικα μαθηματικά του μικροπολιτικάντη, ενώ τόσος κοσμάκης τους ψήφισε ελπίζοντας όχι στο θαύμα, όχι στις μαγκιές δυνατότητές τους, ούτε στην αριστερίλα τους, αλλά στην πιθανότητα να μην είναι σαν τους προηγούμενους, να μην δοξάζονται κρυπτόμενοι πίσω από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, να μην βολεύουν μέχρι τετάρτου βαθμού συγγενείς στο Δημόσιο, να μην περικόπτουν οποιοδήποτε μισθό εκτός του δικού τους. Αν η πολιτική ειναι η διαχείριση των συμβόλων, ο Σύριζα έχει μείνει πια να διαχειρίζεται σκέτη τη γραβάτα από την οποία κάποια στιγμή θα "κρεμαστεί".

 

Η αντιπολίτευση
Και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά στα χέρια, η άτσαλα συριζοποιημένη αντιπολίτευση. Ποιος θα περίμενε ότι με μια τέτοια κυβέρνηση η αντιπολίτευση θα ασκούσε τα καθήκοντά της με ανεκδοτάκια του Αρκά; Ποιός θα περίμενε ότι απέναντι σε μια κυβέρνηση που αυτοαναιρείται τρεις φορές τη μέρα, ο καλύτερος σύμμαχός της θα ήταν η αντιπολίτευση που βάζει το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο;

 

Στην Ελλάδα συντελείται μια τρομερή οικονομική αφαίμαξη όλων των οικονομικών στρωμάτων πλην της ελίτ των διαπλεκόμενων, με ταυτόχρονη σχεδόν εξάλειψη της μεσαίας τάξης και μια θεσμική εκτροπή που θυμίζει μαύρους καιρούς· και η αντιπολίτευση της χώρας, αντί να ασχολείται με τα βασικά, αντί να πλευροκοπεί την κυβέρνηση με καταγγελίες και αντιπροτάσεις, κουβαλάει νερό στο μύλο της πλειοψηφίας αναπαράγοντας τις τερατώδεις τρολλοψευτιές του κομιστή οτι "ο Φίλης απαγόρευσε να λέμε τα παιδιά μας βασιλόπουλο" (έλεος!) ή ότι "η κυβέρνηση νομιμοποιεί τους ΔΥ με πλαστά πτυχία" ή οτι "ο Τσίπρας μένει σε σπίτι που αγόρασε απέκτησε από πλειστηριασμό". Τι πιο εύκολο από το να μοιράσει τάπες η κυβέρνηση μετά σε τέτοια σαχλή αντιπολίτευση που μηρυκάζει τα εξ Ιμαλαΐων νιαουρίσματα των εκβιασμών του κάθε πικραμένου εκδότη;

 

Παράλληλα, οι ξεσαλωμένοι αντιπολιτευτίστας ανακαλύπτουν σιγά-σιγά την κρυφή γοητεία της ρητορικής και της δράσης όσων έβριζαν: ένα νέο κίνημα "δεν πληρώνω" έχει ξεκινήσει να φυτρώνει από την ανάποδη, οι αγανακτισμένοι των πλατειών ξαφνικά από γραφικοί μετατράπηκαν σε καλή ιδέα για αντιγραφή και η αναπαραγωγή κάθε ανόητης χαζοσπέκουλας κατέστη, αιφνιδίως, από χαρακτηριστικό του κυβερνητικού ψηφοφόρου που οι πεφωτισμένοι χαρακτήριζαν "γίδι", γραφική συνήθεια τού (τελικά, όχι και τόσο "πεφωτισμένου") ψηφοφόρου της αντιπολίτευσης, ο οποίος χάφτει πρόθυμα κάθε παραμύθα του Θέμου, αρκεί να υπάρχει σε αυτή δράκος (ο Σύριζα) έστω και στην LSD βερσιόν του.

 

Αυτό ακριβώς είναι το διαχρονικό πρόβλημα της κακής (και κυρίαρχης) δεξιάς στην Ελλάδα, άλλωστε. Δεν μπορεί να δημιουργήσει επιχείρημα και πρωτότυπο τρόπο κοινωνικής δράσης/αντίδρασης. Αναλώνεται στο να κατηγορεί την αριστερά και στη ζούλα προσπαθεί να την αντιγράψει. Όλα όσα χλεύασε ως λούμπεν περιθωριακές αντιδράσεις σανοφάγων επιχειρεί με τρέλα και κορδέλα να τα εφαρμόσει με ακόμα μεγαλύτερη γραφικότητα και με την ορμή του νεοφωτίστου.

 

Συνοψίζοντας
Η αριστερά στην Ελλάδα διάγει τον βίο της προσπαθώντας να λειτουργήσει ως κακή δεξιά, αυτή δηλαδή η δεξιά που ο λαός για να τη διώξει, ψήφισε τους λούμπεν ερασιτέχνες της πολιτικής που σήμερα μας κυβερνάνε. Παρακολουθεί ευχαριστημένη την αντιπολίτευση να εκτρέπεται σε απολίτικου προσήμου αλλά πολιτικών φιλοδοξιών ψεκασμένο αντιδραστικό όχλο, πραγματικά ικανοποιημένη από την κατάσταση προϊούσας αδωνοποίησης των αντιπάλων της. Την ίδια ώρα,

 

Η δεξιά στην Ελλάδα περνάει την ώρα της χαζεύοντας, ζηλεύοντας και κουτσομπολεύοντας την αριστερά, ακόμα και την "αριστερά", ακόμα και την δεξιότερη της ίδιας κείμενη "αριστερά". Δεν έχει καταλάβει ούτε το πόσο, ούτε το γιατί σιχάθηκε τον Σαμαροβενιζελισμό ο κόσμος, ακόμα και μετά από τρεις απανωτές εκλογικές νίκες του Τσίπρα. Δεν ασχολείται με την εξεύρεση τρόπων για να σωθεί η χώρα, με την κατάστρωση εναλλακτικών, κοστολογημένων αντιπροτάσεων, δεν προετοιμάζεται (πλην του Μητσοτάκη ατομικά, που νομίζω κάνει σοβαρές προσπάθειες να βελτιωθεί εν όψει μελλοντικής πρωθυπουργοποίησης) με τη χάραξη ενός οδικού χάρτη που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε ανάκαμψη, απεξάρτηση απο τα δανεικά, παλινόρθωση, όταν με το καλό κυβερνήσει ―ούτε κάν αυτοκριτική καταδέχεται να κάνει, αφού νομοτελειακά η κουτάλα στα χέρια της θα καταλήξει και χωρίς να χρειαστεί να ιδρώσει.

 

Και οι δανειστές, μια χώρα που δε θέλει να σωθεί παρά μόνο από θαύμα, δεν θα τη σώσουν.