05.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
02.07.2017
01.07.2017
01.07.2017
30.06.2017
30.06.2017
30.06.2017
29.06.2017
29.06.2017
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•
Greek Finance Minister Yianis Varoufakis (L) listens to Prime Minister Alexis Tsipras addressing at the Greek Parliament in Athens (AFP photo)
Ευρωπαίοι, βαλκάνιοι, ορθόδοξοι.
1. Η διαπραγμάτευση του τελευταίου πεντάμηνου προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα. Κατ' εμέ το πιο ενδιαφέρον είναι ότι προσφέρει χρησιμότατα στοιχεία ώστε ο αυθεντικός φιλοευρωπαϊστής πολίτης (όχι ο ντεμέκ, ο κατά βάθος επαρχιώτης ξενομανής που αυτοχαρακτηρίζεται φιλοευρωπαϊστής) να βελτιώσει το ευρωπαϊκό όραμά του και να επαναδιατυπώσει το αίτημά του για μια Ευρώπη οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας τείνουσας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, περασμένης, όμως, μέσα από πολύ συγκεκριμένα φίλτρα δημοκρατικότητας και διαφάνειας που δεδομένα θα διατρέχουν οριζόντια και κάθετα τις λειτουργίες και τους θεσμούς της. Δεν ανήκω σε αυτούς που σοκάρονται επειδή δεν μας ξαναδίνουν εύκολα οι ευρωπαίοι δανεικά γιατί τάχα αυτό σημαίνει έλλειψη αλληλεγγύης εκ μέρους τους. Ανήκω, όμως, σε αυτούς που σοκάρονται με την καμαρίλα και τον βυζαντινισμό που βγάζει η ενημέρωση των λαών για τις επίσημες διαβουλεύσεις πάνω στο ζήτημά μας, μέσω "διαρροών", "αξιωματούχων", "αξιόπιστων πηγών". Δεν μπορώ να χωνέψω ότι για να μάθω τι γίνεται στα eurogroups, τι ισχυρίστηκε κάθε πλευρά και πώς αντέδρασε η άλλη, έχω μόνο τις προφορικές διαρροές των μερών και όχι επίσημα τηρούμενα πρακτικά. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς γίνεται και ένα μη θεσμικά ελεγχόμενο ημι-άτυπο όργανο με άτυπες συνεδριάσεις χρήζεται αρμόδιο να ελέγχει την πρόοδο στο ελληνικό ζήτημα και να διαχειρίζεται μετά τα συμπεράσματα και τα πορίσματά του μέσω ενημερώσεων που ξεκινούν με "σύμφωνα με πληροφορίες". Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η Κομισιόν ξεχνάει τα συμπεράσματά της για την αδιαφανή και ανέλεγκτη λειτουργία της τρόικας η οποία, εν πολλοίς, δεν λογοδοτούσε πουθενά και έκανε πρακτικά ό,τι της κατέβαινε στο κεφάλι με τη σύμφωνη γνώμη των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, γεγονός το οποίο με ψήφισμα έχει καταδικαστεί και έχει ληφθεί απόφαση να γίνει "ό,τι ειναι δυνατόν" για να αλλάξει ως κατάσταση. Δεν θέλω να προσπεράσω στα μουγγά τις αιφνιδιαστικές αλλαγές συμφωνημένων κειμένων από πλευράς Ευρώπης και θεσμών και την αντικατάστασή τους με άλλα, σκληρότερα και μη συζητημένα που έρχονται ξαφνικά προς υπογραφή. Δεν γίνεται να μην απορήσω με την άγνοια του περιεχομένου της πρότασης της ευρωπαϊκής πλευράς από τον Γιούνκερ, την οποία αποκαλύπτει η διάψευση στην οποία προέβη σήμερα, σαν να μην εκπροσωπεί έναν απο τους τρεις θεσμούς που τη συνυπογράφουν. Και δεν γίνεται να μη με ξεπερνά επίσης άτυπη "λευκή επιταγή" των μελών-κρατών προς τους αρχηγούς Γερμανίας-Γαλλίας να συσκέπτονται, συνεδριάζουν, συναποφασίζουν μόνοι τους πάνω στο ελληνικό ζήτημα, ενίοτε χωρίς καν να συμμετέχει η ενδιαφερόμενη πλευρά, με τους υπόλοιπους ατύπως να συναινούν a priori με ό,τι οι δύο μεγάλοι αποφασίσουν.
Την Ευρώπη δεν τη θέλω φιλανθρωπικό ίδρυμα που δίνει με τη σέσουλα δανεικά και αγύριστα στα φτωχαδάκια, από τη μία. Δεν διέπομαι από σύνδρομα ραγιαδοσύνης και προπολεμικής ξενολατρείας, από την άλλη. Αισθάνομαι τη σχέση μου με την Ευρώπη ως κατάσταση που συνεπάγεται και δικαιώματα, εκτός από υποχρεώσεις. Θεωρώ ότι έχουμε θέση σε μια Ευρώπη που λειτουργεί με διαφάνεια και δημοκρατικότητα. Όσο διαπιστώνουμε ελλείμματα σε αυτά τα εξαιρετικά κρίσιμα ζητούμενα, τόσο θα πρέπει οι ειλικρινείς φιλοευρωπαίοι να δίνουμε τις μάχες μας μέχρι να καταστούν ευρωπαϊκά κεκτημένα. Όποιος νιώθει γκαρσόνι της Ευρώπης ας διεκπεραιώνει παραγγελίες. Εμείς, οι ευρωπαίοι πολίτες, θα διατυπώνουμε αιτήματα και επειδή πιστεύουμε στην Ευρώπη θα τα διατυπώνουμε μέχρι να ικανοποιηθούν.
2. Προφανώς δεν συμφωνούν πολλοί με αυτή την άποψη περί του ποιός είναι ειλικρινής φιλοευρωπαϊστής. Οι θιασώτες της προηγούμενης συγκυβέρνησης ως φιλοευρωπαϊσμό εκλαμβάνουν το "ναι σε όλα και συγγνώμη για την ταλαιπωρία". Αναστενάζουν "βάστα Ρόμελ" κατάλληλα τροποποιημένο (Γερούν, γερά, δλδ) και οβιδιακά μεταμορφώνονται από τέκνα του Διαφωτισμού που επιθυμούσαν και καλά ειρήνη μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη, σε αγανακτισμένους άνω πλατείας που ονειρεύονται ελικόπτερα, ψόφο, καρκίνο, έμπολα και κρεμάλες για τους σφετεριστές της εξουσίας (τους) αριστεροπαρενθεριστές. Θεωρούν μοναδική μαύρη στιγμή της λαμπρής ιστορίας του Βενιζέλου την (σχεδόν παραγεγραμμένη, πια) εκδίωξη της τρόικας εκ μέρους του, καταχαίρονται μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής τους για κάθε συναπτή εθνική σφαλιάρα που τρώμε (κυρίως αν είναι άδικη άρα μη αναμενόμενη), γράφουν παροξυσμικά στάτους με χαρακτηρισμούς-ύβρεις-ξερατά για κάθε ελληνική κίνηση, τριπλοτσεκάρουν κάθε μέρα τα ΑΤΜ της γειτονιάς τους μήπως και επιτέλους σταμάτησαν να βγάζουν χρήματα, θεωρούν καραμπινάτη απόδειξη της καλοσύνη των ξένων (και όχι αποτέλεσμα συσχετισμών και σχεδιασμών) το γεγονός ότι είμαστε ακόμα (σχεδόν) ζωντανοί και εκνευρίζονται τρομερά με τον Ομπάμα που επιμένει ότι πρεπει να βρεθεί λύση στο ελληνικό ζήτημα. Θέλουν να υπογράψουμε χθες ει δυνατόν ό,τι-να-'ναι για να έχουν μετά να οδύρονται και να βρίζουν ότι υπογράψαμε ό,τι-να-'ναι και, παράλληλα, ενω ψηφίζουν 30 χρόνια Πασόκ (διορισμοί, ρουσφέτια, σκάνδαλα) και ΝΔ (διορισμοί, ρουσφέτια, σκάνδαλα) μονοκούκι, κλαίνε τώρα για τους υπεράριθμους δημόσιους υπάλληλους για τους οποιους φυσικά φταίει ο Σύριζα και καταριούνται τον Τσίπρα ότι ρίχνει τη χώρα στα βράχια επαναπροσλαμβάνοντας τις 400 παράνομα απολυθείσες καθαρίστριες. Το οκλαδόν του Βαρουφάκη στη Βουλή το θεωρούν ευθεία προσβολή του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, την οποία ευτυχώς υπερασπίζονται προτάσσοντας τα στήθη (και ρουφώντας τις κοιλιές) με χασκογελαστές κοινοβουλευτικές σέλφι ο Γεωργιάδης, ο Αμυράς και ο Μητσοτάκης. Και αν το καλοσκεφτεί κανείς δίκιο έχουν: εκεί που κάποτε κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα (ο Μεϊμαράκης την τεστοστερόνη και τα λιμανίσια γαλλικά του, οι χρυσαυγίτες τα Χάιλ Χίτλερ τους κλπ) κρεμούν τώρα οι γύφτοι τα νταούλια (δλδ κάθεται ο Βαρουφάκης στα σκαλοπάτια). Ντροπής πράγματα όσο να πεις.
3. Εντάξει, δεν είναι σημαντικό όσο το οκλαδόν του Bαρουφάκη, ωστόσο ο Isis καλεί εξτρεμιστές στα Βαλκάνια να αναλάβουν δράση κατα Αλβανίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Σερβίας κλπ. Προπαγανδίζεται, δηλαδή, και προοικονομείται η έναρξη τρομοκρατικών ενεργειών από το Ισλαμικό Κράτος σε ευρωπαϊκό έδαφος και δη στην εν στενή εννοία γειτονιά μας. Φωνάζει η Αμερική με τούτα και με κείνα ότι η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι πολύ σημαντική, ότι πρέπει να βρεθεί λύση και να μην πάμε σε χρεοκοπία, ότι πρέπει και οι δυο πλευρές να σταματήσουν να χαζοφέρνουν και να τα βρούμε. Αλλά ειμαστε σοβαρά απασχολημένοι με τη σύνταξη των άγαμων υιών στρατιωτικών που ανασύραμε από ένα ρεπορτάζ του Έθνους το 2007 και προσπαθούμε να εμφανίσουμε ως κυβερνητικό φιάσκο του κρατιστή Σύριζα που, κατά τους αποτυχημένους γκεμπελιστές, ψάχνει ό,τι στερητικό α κυκλοφορεί να το συνταξιοδοτήσει. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη σπέκουλα και να ασχοληθούμε με τον Ιsis στα Βαλκάνια και άλλες τέτοιες ανθυπολεπτομέρειες, όχι τουλάχιστον μέχρι να ανατιναχτεί το πρώτο κτίριο, να θυμηθούμε ότι είμαστε ευρωπαίοι βαλκάνιοι ορθόδοξοι και να αναλογιστούμε ψύχραιμα κάτι σοβαρό και χριστιανικό, τύπου αν μας παίρνει να ισοπεδώσουμε το Κόσσοβο με τζημεροβόμβες νετρονίων.