Θωμάς Ξωμερίτης: Τροχός η καρδιά, ακίνητος και κρύος

Μου έλεγε μια φίλη για τα κοριτσάκια της. Για τον κόσμο τους, τον κόσμο που ζούνε, που έχει χτιστεί από τα παραμύθια που βλέπουν σε τηλεόραση και διαδίκτυο. Ενώ δεν έχουν δει ποτέ χιόνι έξω από το σπίτι που ζουν, το χιόνι το έχουν ζήσει και απολαύσει περισσότερο από τον κάθε μεγάλο, σε άχρονες διαστάσεις ενός δικού του κόσμου. Έτσι, όταν τους είπε η μητέρα τους για Χριστούγεννα την περασμένη βδομάδα το αμφισβήτησαν καθώς Χριστούγεννα δεν μπορούν να υπάρξουν δίχως χιόνι.

Και ήρθε το χιόνι να προλάβει τις γιορτές και βγήκαν έξω από το σπίτι να το αγγίξουν, παγωμένο. Ο έξω κόσμος έγινε αντάξιος κι ένα με το δικό τους κόσμο, τον πραγματικό.

Μαθαίνω ότι χιόνισε στην Αθήνα, ότι το έστρωσε. Πιο έξω, πέρα από τις γειτονιές του κέντρου που κυκλοφορώ,. Το είδα σε φωτογραφίες αναρτήσεων φίλων, το είδα να καταπραΰνει καρδιές. Κάτι η ασπράδα του, κάτι το μπαμπάκι του, περισσότερο η σιωπή του.

Θα λιώσουν οι φωτογραφίες, θα λιώσει το χιόνι του καιρού και θα παραμείνει το πολύ δηλητήριο των καιρών. Το βλέπω χρόνια να μαζεύεται σε τσαμπιά σφηκών πάνω απ’ την πόλη μου. Αίμα που έσταξε σάπιο, λέρωσε την τρυφερή ασπράδα των παιδιών, απλώθηκε όπως επιδημία. Τη δίκαιη πίκρα που έφεραν τα χρόνια τη φωνάξαμε βλαστήμια για να φτάσει ως πάνω, ως εκεί που μπορεί να γεννά χιόνι, σιωπή και θωπεία. Κούφια ευχή η κραυγή μας, άδειο σκοτάδι το άσπρο μας. Μας άκουσε, μας είδε ο ουρανός, κι ο ουρανός έκλεισε πάνω μας καθρέπτης κι έβρεξε πίσω χολή. Τίποτα δεν φυτρώνει στα μπαλκόνια μας, στείρα λάσπη στις γλάστρες μας.

Περιμένουμε το άδικο, το τοξικό ανεμογκάστρι μας να γεννήσει λόγο πολιτικό, να τον κάνουμε πράξη, να ξαναχτίσουμε με αλήθεια κόσμο πραγματικό.

Η λαχτάρα για άσπρο που είδα σε φωτογραφίες χιονιού, η τελευταία αντάξια ευχή μου.

Δείτε επίσης:

Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα των επιλογών του

2b3b9ceebc046421d953c069e5c4fdc3.jpg

Όσοι γινούν πρωθυπουργοί

Ονοματολογία