Και ποιος δεν ήθελε να ξεκαθαρίσει η κατάσταση με τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τη διαπλοκή των καναλαρχών; Μόνο οι πλέον πωρωμένοι δεν εξοργίστηκαν με τον τρόπο προσέγγισης της κρίσης της Ελλάδας από τα ιδιωτικά κανάλια, τη δικαιολόγηση της κρατικής αυθαιρεσίας, την αποδοχή της μετατόπισης των ευθυνών στον κάθε πολίτη. Τη συνεχή ηθικολογία, τα κηρύγματα για μετάνοια και τις συνταγές αυτοτιμωρίας. Αλλά η απάντηση με τον καουμπόικο τρόπο της Κυβέρνησης, η οποία φορά πλέον αυτή τη μάσκα του ηθικού τιμωρού και σηκώνει την πύρινη ρομφαία, δεν πείθει. Δεν πείθει όχι μόνο γιατί δεν πείθουν τα επιχειρήματά της για την τεχνική προσέγγιση, που υποτίθεται ότι βασίζεται σε ορθολογικά και αξιόπιστα κριτήρια, όχι μόνο γιατί παρακάμπτει διαδικασία, αλλά – κυρίως - γιατί μάλλον όλη η φασαρία γίνεται για να θρέψει όσους παρέμεναν κολλημένοι μπροστά στην τηλεόραση. Μόνο και μόνο για να συνεχίζουν να μισούν το Μπογδάνο, τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε. Όχι για να εφησυχάσει όσους παλαιότερα την έκλειναν θλιμμένοι (και θυμωμένοι).

 

Η νέα ηθικολογία η οποία συνοδεύεται από τιμωρητικό μήνυμα (δηλαδή μπλα, μπλα…), με σκοπό να εντυπωσιάσει και να ικανοποιήσει όσους είχαν γίνει εμμονικοί κι όχι από δράση η οποία να βασίζεται σε μελετημένες κινήσεις με σκοπό την εξυγίανση, στρώνει το δρόμο προς την κόλαση. Μελετημένη για να ικανοποιήσει όχι όσους επιθυμούσαν αλλαγή αλλά όσους διψούσαν για τιμωρία. Τάχα μου (πάλι) μελετημένη.

 

Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα καταλήξουμε στα ίδια - είτε έτσι, είτε αλλιώς. Όσο κι αν έχουν ξεσαλώσει τώρα ο Μπογδάνος, ο Παπαδημητρίου κι ο Πορτοσάλτε.

 

Για να έρθω στα λόγια των Jethro Tull - your new shoes are worn at the heels and your suntan does rapidly peel.