(T.S. Eliot - Four Quartets)

Στις εκλογές θα ψηφίσω με την απαγωγή σε άτοπο. Υπάρχουν κριτήρια - ο εκφασισμός του κρατικού μηχανισμού και της κυβέρνησης, το πλιάτσικο των κυβερνώντων, η οριστικοποίηση ενός σήματος προς τα έξω το οποίο οι εκτός Ελλάδας το αντιλαμβάνονται ήδη. Βασισμένος στα κριτήρια αυτά και με την εις άτοπο απαγωγή, ελπίζω να είμαι ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα των εκλογών την επόμενη Κυριακή.

Μέχρι εκεί, δεν προσδοκώ παραπάνω. Η καταστροφή της χώρας μου είναι τόσο προχωρημένη που τα χρόνια ζωής που μου μένουν δεν είναι αρκετά ώστε να βιώσω την ανάκαμψη.

Δεν θα μοιραστώ του πανηγυρισμούς των πολλών την επόμενη Κυριακή· παρόλο που το πιθανότερο είναι τα αποτελέσματα των εκλογών να είναι σύμφωνα με την ψήφο μου. Ειδικά, δεν συμμερίζομαι όταν πολλοί θα ψηφίσουν με βάση το θυμό. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Θα ψηφίσουν για κάποιον που δεν το θεωρούν ικανό για πρωθυπουργό - θα δώσουν όμως μάθημα.

Ο θυμός εξωθεί τα πράγματα σε αέναη αιώρηση, σε ταλάντωση απογοήτευσης - μπρος πίσω.

Την επόμενη Κυριακή θα είμαι μόνος στο χωριό - έχοντας ψηφίσει μαζί σας.

Λυπάμαι όμως - είμαι ευτυχής που θ’ απέχω από τους πανηγυρισμούς σας.

Μαζί σας να μην φοβάμαι τους εκβιασμούς. Μακριά σας που δεν φοβόσαστε το θυμό σας. Μακριά από το να δίνεις θυμωμένος συνεχώς μαθήματα, εφαρμόζοντας την απαγωγή σε άτοπο. Γιατί ξέρω που αυτό μπορεί να καταλήξει.

Για να το πω λιανά. Ξέρω άτομο που ψήφισε Χρυσή Αυγή στις εκλογές για Περιφερειάρχη και ΣΥΡΙΖΑ στις επαναληπτικές.

Καμιά σχέση αυτό με την προπαγάνδα περί άκρων. Δεν θεωρώ ακραία την απόφασή μου για το τι θα ψηφίσω. Σε καμιά περίπτωση. Συνειδητά και με νηφαλιότητα αποφάσισα, έχοντας επίγνωση των προσδοκιών μου. Αλλά και της απελπισίας μου, και του κινδύνου που προκύπτει αν αρνηθείς να δεις κατάφατσα την απώλεια της ελπίδας.

Από εδώ θα ξαναρχίσουν όλα. Από το κατάφατσα.