05.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
03.07.2017
02.07.2017
01.07.2017
01.07.2017
30.06.2017
30.06.2017
30.06.2017
29.06.2017
29.06.2017
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•

Πέρα από εξιδανικεύσεις, φάε κι εσύ ξύλο, μπες κι εσύ φυλακή για τον Άλλο. Άμα σου βαστάει.
Οχτώβρης (2014)
Σέβομαι και τιμώ τον αγωνιστή, τον άνθρωπο που παλεύει και συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, και μάλιστα στον δρόμο, σε δράσεις, μέσα από συλλογικότητες (ναι, πίσω από αυτές τις άνοστες λέξεις κρύβεται ζωή και νόημα και η βελτίωση της ζωής τουλάχιστον ενός Άλλου).
Όντως ο κοινωνικός αγωνιστής είναι Άνθρωπος, όντως είναι καλύτερος από εμένα. Το μόνο που έχω να δώσω σε αυτόν τον Άνθρωπο είναι η κουτσή μου συμπαράσταση και ο αμέριστος θαυμασμός μου.
Και μία συμβουλή έχω να δώσω: επειδή πραγματικά είναι καλύτερος από τους άλλους, ας κάνει ό,τι μπορεί να μην το διατυμπανίζει. Ας κάνει ό,τι μπορεί να μη βγάζει, δικαιολογημένη ενδεχομένως, χολή και περιφρόνηση απέναντι στους οσφυοκάμπτες και τους ναιμεναλλάδες του κόσμου τούτου.
Όχι από σεμνοτυφίες και μετριοφροσύνες, αλλά γιατί όσοι ξέρουμε πώς είναι καλύτερος, το ξέρουμε. Οι άλλοι δε μετράνε τελικά: οι κοινωνικοί αγώνες είναι για να μεταμορφώνουν δυναμικές μειοψηφίες και όχι για να προσεταιρίζονται πλειοψηφίες. Γνωστά πράγματα, κοινότοπα, αν και ανεπίκαιρα.
Και για να δείξω ότι δεν βαστάω το λάβαρο καμμιάς χρηστοήθειας και μετριοφροσύνης: η συμβουλή μου να μη διατυμπανίζει το ήθος και τους αγώνες του, ότι είναι Άνθρωπος, ότι είναι καλύτερος από τους άλλους, προέρχεται από κάποιον που και αυτός είναι σε κάποια πράγματα καλύτερος από τους άλλους.
Κι άσε τον Θεσσαλονικέα ξινογέροντα να κρώζει: το υπείροχον έμμεναι άλλων μάς κινεί και καλά κάνει. Αλλιώς θα πηγαίναμε όλοι στα λαγούμια μας να φάμε τραχανά ξινό και να κοιτάμε τη δουλίτσα και το κρεβάτι μας μέχρι να φύγει η κάθε κατοχή και χούντα -- όπως και γίνεται.
Και μια και πήρα φόρα: αυτό το "έξω η πολιτική από τα πανεπιστήμια" είναι η δικαίωση των εκθέσεων ιδεών. Μετά ο Σταύρος θα μας πει ότι βάλανε τον κόσμο να φαγώνεται με τα πολιτικά. Στο τέλος θα ακούσουμε ότι τα κόμματα (εκ του κόπτω) χωρίζουν, ενώ η Πατρίς (ή η παρτίς) ενώνει. Στο οποίο θα συμφωνούσε και ο ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς, ένας σοβαρός δεξιός υπεράνω ιδεολογιών και κομμάτων. Κι άλλη κοινοτοπία: το απολίτικο είναι βαθιά, πολύ βαθιά αντιδραστικό.
(Φωτογραφία: Zach Gold)

Tags: