Μανόλης Σαββίδης: Πουτ δε κατ ντάουν!

Υποτίθεται ότι σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, και έχουμε πλήθος χαζοχαρούμενες αναφορές στα Μέσα και τα Δίκτυα από ανθρώπους ανίκανους να σεβαστούν οποιοδήποτε ζώο δεν είναι άνθρωπος. Οι περισσότεροι μάλιστα δηλώνουν φιλόζωοι, όπως δηλώνουν και ενάντιοι στον ρατσισμό, τις πυρηνικές δοκιμές, τη βία από όπου και αν προέρχεται και τη μουστάρδα στο πιτόγυρο, γιατί αυτή πιστεύουν ότι είναι η πρέπουσα δημόσια εικόνα του χρηστού πολίτη.

Ιδιωτικά, δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Ιδιωτικά, τα κατοικίδια ζώα υφίστανται απαράδεκτη μεταχείριση από τα «αφεντικά» τους (τα οποία συχνά δηλώνουν «γονείς» των ζώων, συνήθως όταν είναι άτεκνοι), πάντα με δικαιολογία «το καλό του ζώου» και όχι «τη βολή του ανθρώπου». Έτσι τα υποβάλουν σε λογής-λογής εξευτελισμούς που θεωρούνται χαριτωμένοι από τον άνθρωπο και είναι κοινωνικά αποδεκτοί, και σε περιορισμούς και βιαιότητα, ψυχολογική και σωματική. Το αποκορύφωμα είναι οι χειρουργικές επεμβάσεις στα ζώα που δεν υπαγορεύονται για λόγους υγιείας από γιατρό, αλλά για λόγους καλλωπισμού ή της ανετότερης συγκατοίκησης του ανθρώπου με το ζωντανό του. Ναι, μιλάω για τη στείρωση.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη στείρωση ενός ζώου, εκτός από την ιατρική. Όλα τ' άλλα είναι λόγια του αέρα και προφάσεις εν αμαρτίαις. Κανένας δεν έδωσε το δικαίωμα στο «αφεντικό» να αποφασίσει αν το κατοικίδιό του θα ζευγαρώσει και θα τεκνοποιήσει, ή όχι. Είμαι σίγουρος ότι για τέτοια «αγάπη» η επιστήμη έχει ειδικό όρο, αλλά δεν είμαι επιστήμων. Απλώς αγαπάω τα ζώα.