Μια ομάδα ανθρώπων στοχοποιήθηκε στο Facebook (όχι από το Facebook, που έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνει από το να χάνει πελάτες), μάλλον για πολιτικούς λόγους και όχι προσωπικούς (αν και ποτέ δεν ξέρεις), και αυτοί οι άνθρωποι χάνουν την πρόσβαση στα προφίλ τους. Τα προφίλ αυτά είναι κατά κανόνα ψευδώνυμα, και τους ζητείται να παρουσιάσουν κάποιο αποδεικτικό στοιχείο ταυτότητας με το όνομα που φέρει το προφίλ. Αλλοιώς, λέει το αυτοματοποιημένο πρόγραμμα, μετατρέψτε το προσωπικό προφίλ σε αφιερωματική σελίδα για τον ψευδώνυμο ήρωα, και δεν τρέχει τίποτα.

 

Τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον κακόπιστο, αντίπαλο, αντίζηλο ή απλώς εμμονικό να καταγγείλει το προφίλ ενός άλλου ως παραβατικό, και ο άλλος να αρχίσει να τρέχει για να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, στο βαθμό που τον ενδιαφέρει να παραμείνει ενεργός στο Facebook. Όλοι ενδιαφέρονται. Θα έπρεπε όμως;

 

Το Facebook είναι εθιστικό. (Κάποιοι το μπερδεύουν με το μεθυστικό, αλλά σύντομα θα καταλάβουν, θα ξεσουρώσουν και θα ξενερώσουν.) Παίζει μαζί μας και εκμεταλλεύεται τη ματαιοδοξία μας, τη στιγμή που νομίζουμε ότι το εκμεταλλευόμαστε εμείς. Κούνια που μας κούναγε. Το Facebook είναι ένα εργαλείο για να μας πουλάει διαφήμιση και να μας αγοράζει ολόκληρους.

 

Μποροστά στην ευκαιρία να πουλήσουμε τον εαυτό μας ή τις ιδέες μας ή τις υπηρεσίες μας ή τα προϊόντα μας στο απέραντο και αχανές διαδίκτυο, μπροστά στην ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε μια νέα και ιδεατή κοινότητα "φίλων" της επιλογής μας, μπροστά στην ευκαιρία να ξαναβρούμε παλιούς γνώριμους χωρίς να βγούμε από το σπίτι μας, μπροστά στην ευκαιρία να επικοινωνούμε με άλλους χωρίς να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους, μπροστά στην ευκαιρία να αναζητήσουμε νέους ερωτικούς συντρόφους και να κατασκοπεύσουμε τους παλιούς, τα ψιλά γράμματα της σύμβασης που υποτίθεται ότι διαβάσαμε και συμφωνήσαμε είναι κυριολεκτικά ψιλά γράμματα, ουδείς σχολείται. Τουλάχιστον όταν θα έπρεπε.

 

Όταν ξεκίνησα να δημιουργήσω ένα δοκιμαστικό προφίλ στο Facebook πριν από χρόνια, προσπάθησα να διαβάσω τα ψιλά γράμματα. Κάποια στιγμή δεν άντεξα τους ποταμούς νομικής ορολογίας, κι άρχισα να διαβάζω μόνο τίτλους. Είμαι σίγουρος ότι έχασα πολλά πράγματα που ήταν κρυμμένα σε άρθρα και υποπαραγράφους και παρενθέσεις. Δημιούργησα το προφίλ, και το άφησα να κάθεται μόνο του, δίχως "φίλους". Την άλλη μέρα, το Facebook μου πρότεινε να γίνω φίλος με κάποιους άλλους χρήστες, με ονόματα και φωτογραφίες. Είδα τις προτάσεις και πάγωσα: οι μισοί από αυτούς ήταν συνεργάτες και επαγγελματικοί γνωστοί μου. Τότε κατάλαβα ότι το Facebook είχε αποκτήσει πρόσβαση στις "επαφές" του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχα στον υπολογιστή μου, πίσω από την πλάτη μου.

 

Αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως προειδοποίηση για το ήθος και την πρακτική του Facebook.

 

Έκτοτε προσέχω πολύ τι αναβάζω στο προφίλ μου, τι πληροφορίες δίνω, όχι μόνο στους φίλους και γνωστούς ή στο Μέγα Πανελλήνιον αλλά και στα ρομπότ του προγράμματος που σαρώνουν ασταμάτητα το περιεχόμενο, σαν τα ρομπότ στο Matrix. Και απορώ με τους φίλους και γνωστούς που παραπονούνται ότι έχασαν κείμενα και προσωπικά δεδομένα όταν το Facebook τους κατέβασε προφίλ ή σελίδες. Τόσο αφελείς ήταν, ώστε να ανεβάζουν προσωπικά δεδομένα στο πρόγραμμα και να μην έχουν κάνει backup των κειμένων κάπου σίγουρα;

 

Προσέχω επίσης πολύ τι ανεβάζω οπουδήποτε στο web ή στο cloud, δίχως να είμαι η Ριάνα ή η Τζένιφερ Λόρενς. Ξέρω ότι από τη στιγμή που το ανέβασα, έχασα την ιδωτικότητα, το έχω δυνάμει δημοσιοποιήσει. Όσο για το περίφημο cloud, δεν έχω συναντήσει πιο καλοστημένη απάτη, που βασίζεται σε έξυπνο μάρκετινγκ και την προθυμία των ανθρώπων να πιστέψουν ό,τι τους βολεύει. Αντί να σου λένε οι εταιρείες πού ακριβώς θα αποθηκεύσουν τα δεδομένα που ανεβάζεις, όπως παλιότερα, σου μιλάνε αφηρημένα για ένα νεφέλωμα δεδομένων που είναι παντού και πουθενά. Δηλαδή ούτε κι αυτοί δεν ξέρουν. Κι αυτό, με την κατάλληλη παρουσίαση, το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα και ως πλεονέκτημα.

 

Υποκλίνομαι στο μάρκετινγκ των Αμερικανών. Προσέχω τι δημοσιοποιώ, προστατεύοντας τον εαυτό μου και τους οικείους μου.Τα υπόλοιπα, τα κρατώ σε εξωτερικό σκληρό. Και δεν εμπιστεύομαι κανένα Cloud, εκτός από αυτό που διαβάζετε τώρα.