• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Η Αγράμπελη κυρίως φωτογραφίζει. Τοπία,ανθρώπους,λουλούδια. Όχι απαραίτητα με αυτήν την σειρά. Όταν η μηχανή της ξεμένει από μπαταρία, αντικαθιστά την εικόνα με χίλιες λέξεις. Περίπου :)
posts
• • •
Η βασιλόπιτα ψηνόταν στον φούρνο όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
• • •
Ο Φεβρουάριος φέτος, αν ήτανε γυναίκα θα είχε γκρίζα μάτια και ξανθά μαλλιά.
• • •
Έτσι γινόμασταν αθάνατοι.
• • •
Το πρώτο που θυμάμαι μόλις ακούω την λέξη Χριστούγεννα είναι τα κάλαντα.
• • •
Κάθε Σεπτέμβρη την θυμάμαι και στην ανάμνησή της, γεμίζει λύπη η ψυχή μου και φως τα μάτια μου
• • •
...και τότε ονειρεύομαι πως είμαι ηρωίδα μυθιστορήματος καλοκαιρινού που ταξιδεύει σε πανέμορφο τουριστονήσι
• • •
Τις τελευταίες μέρες του ο Αύγουστος τις αφιερώνει στην ανάγκη του για τελειότητα και γι' αυτό τις κάνει όσο πιο όμορφες μπορεί.
• • •
Η θάλασσα χθες στους αμμόλοφους ήτανε πεντακάθαρη, πανέμορφη και ψυχρή. Σε ξεγελούσε η χλιαρή της επιφάνεια και σε πάγωνε η κρύα αγκαλιά της.
• • •
Λίγο πριν απομακρυνθεί από το τραπέζι εκείνος, σαν κάτι να θυμήθηκε
• • •
• • •
Οι φίλες μου είναι νεράιδες...
• • •
Τις ιστορίες του βιβλίου τις ζήσανε μόνο όσοι αναπνεύσανε βαθειά την περιοχή που τους δόθηκε και γεμίσανε  τα πνευμόνια τους με αυτήν την μυρωδιά.
• • •
σήμερα ανηφόρισα στο μέρος που φιλοξενούμε οι άνθρωποι τους νεκρούς μας και έσφυζε τριγύρω η άνοιξη και η ζωή
• • •
Φαίνεται απλό μα δεν είναι. Όταν χρειάζεσαι να γράψεις για κάτι που σε έχει ρημάξει, ποτέ δεν είναι απλό.
• • •
Με το που κατεβήκαμε από το καράβι ένοιωσα να με κλείνει μέσα της μια μεγάλη μητρική αγκαλιά.
• • •
Η γυναίκα μάλλον περπατούσε πολλές ώρες, ή ίσως και μέρες, γιατί ξαφνικά ένοιωσε τα πόδια της πρησμένα και της πονούσαν τα γόνατα.
• • •
Τις μέρες του χειμώνα που έξω μυρίζει άνοιξη οι άνθρωποι μεθυσμένοι από μια ανεξήγητη χαρά παίρνουν τους δρόμους.
• • •
Θα γράψω κάποτε ένα παραμύθι για τα Ραγκουτσάρια...
• • •
Το χωριό μου το φθινόπωρο είναι ένα μελαγχολικό χωριό. Η μελαγχολία στάζει με τις σταγόνες της βροχής  στον δρόμο και τον κάνει μαύρο.
• • •
Είναι ένα πέτρινο σπίτι που χτίστηκε κάποτε με τις καλύτερες προθέσεις.
• • •
Χθες στο σούρουπο μύριζε καραμέλα στον αέρα και καλαμπόκι ψημένο.
• • •
Εκείνης της μέρας είχε προηγηθεί μια νύχτα τόσο ζεστή που οι σταγόνες του νερού εξατμίζονταν αμέσως μόλις έπεφταν στο μωσαϊκό του μπαλκονιού.
• • •
Τίποτ’  άλλο δεν θυμάμαι από εκείνον, μόνο μια χρυσή αχτίδα απ τα μαλλιά του και  ένα γαλάζιο φως απ τα μάτια του.
• • •
Μια γυναικεία φωνή, σπάει κάθε πρωί την ησυχία του πρωινού στην γειτονιά μου
• • •
Όλοι γνωρίζονται με όλους. "Καλημέρα Σάκη, έχεις ρόκα σήμερα;", " όχι Κωνσταντίνα, μου χάλασε, άνθισε και έβγαλε λουλούδια", συναναστροφές ανθρώπων ανέξοδες, απαλλαγμένες από αναπόφευκτα πρέπει, ανάλαφρες γι’ αυτό.
 
• • •
Πάντα ήξερε από βροχές ο Μάιος. Εκεί που ξεχνιόσουνα στον γαλάζιο του τον ουρανό και στα ωραία του χρώματα και έλεγες να συμμαχήσεις με το καλοκαίρι, νά σου τον και θύμωνε...
• • •
Ανασαίναμε και απ τα πνευμόνια μας έμπαινε μέσα η άνοιξη. Πότε πρόλαβε σε μια βδομάδα και κυρίευσε τα πάντα το πράσινο; Μύριζε υγρή η φύση, γεμάτη από εκρήξεις φυτών και φύλλων.
• • •
Μια ηλιόλουστη πόλη που για χατίρι μου είχε στρώσει στο χώμα καταπράσινο χαλί γεμάτο άσπρες μαργαρίτες με κίτρινη η καρδιά. Σαν τον ήλιο από πάνω, κίτρινος και αυτός.
• • •
Στο οικογενειακό τραπέζι σήμερα μαλώσαμε για την έννοια της πατρίδας...
• • •