• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
posts
Τα κορίτσια απέκτησαν καλύτερη σχέση με τον αυτοερωτισμό τους. Δεν είναι πια ένα ανδρικό έπαλθο της ερωτικής τους ζωής. Δεν το επισκοπούν ως μια μολυσμένη ανδρική συνήθεια.
• • •
Μετά το πέρας από τον οισοφάγο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
 
• • •
• • •
Tι περιμένεις;
Να σωθώ από τη λογοτεχνία
 
• • •
Ωραίες ειδήσεις που ξεκινάνε με το αφοπλιστικό ρήμα απίστευτης βαναυσότητας «χρωστάμε». [Τι πράγματα φτιάξαμε πάλι με αριθμούς και υλικά που δεν μετανοούν.]
Ωραίες ειδήσεις που αριθμούν με μονάδες κρεμαστές «σκοτώθηκαν». [Ανάλογα τι πρωινό έφαγες σκεφτεσαι κηλίδες ή χαρακιές σε παιδικά σώματα ή σκισμένα μπουφάν. Ανάλογα και τι ταινία είδες χθες το βράδυ, πλησιάζει το μυαλό σου τη βία.]
Ωραίες ειδήσεις που ξεκινάνε με το «πέθανε». [Ευτυχώς έχουμε αυτήν την επιλογή.] 
 
• • •
• • •
Nα αγαπιόμαστε me, myself and I, αλλά δώστε και λίγη αστερόσκονη και στον συνάνθρωπο ελεήμονα. Μαύρη ζάχαρη με ψείρες από τα τα τσουβάλια τόσα χρόνια, θες και λίγη λευκή του θανάτου. Και ας μην είναι για μία ζωή.
 
• • •
Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα με τις παραφυάδες των φροντιστηριών έχει στηριχτεί στον φόβο των γονιών, που συνήθως δεν είχαν την αντίστοιχη μόρφωση και πίστευαν στην αναγκαιότητα του φροντιστηρίου ως βασικού μέσου για να περάσεις σε κάποια πρωτοκλασάτη και όχι μόνο σχολή και στην παράδοση μη χαλάσει αυτή η σερμαγιά.
• • •
• • •
Γίνεται μεγάλη συζήτηση για το πάπλωμα. Το πάπλωμα αυτό αν και πολύ πιο ελαφρύ και από   σεντονάκι μας πέφτει βαρύ και ασήκωτο και μας καταπλακώνει. 
 
• • •
• • •
...που ουδεμία διάθεση έχουν να υπερασπιστούν ή να πάρουν θέση.
• • •
• • •
• • •
• • •
Η αστική τρέλα του δρόμου επαναπροσδιορίζεται, βασικά. Παλιά είχαμε τους τρελούς που αποκήρυσαν το καθεστώς και το σύστημα και αποδείκνυαν με επιχειρήματα και δηκτικό ύφος την ΑΛΗΘΕΙΑ. Κάθονταν στη μέση της πλατείας στο Μοναστηράκι σαν Μεσσίες και διαλαλούσαν την διανοητική τους πραγμάτεια. Εκπληκτικές ομιλίες, λαοπρόβλητοι δημαγωγοί με χάρισμα από το πουθενά. Μου άρεσαν. 
 
• • •
Toν Αύγουστο συναντάς τους τουρίστες μέσα στο μετρό. Νοσούν από χαμόγελα. Μόλις έφθασαν στην πιο ηλιόλουστη χώρα του κόσμου και θα διαπράξουν το πιο βαρύ αμάρτημα που συντηρεί τον κόσμο της χώρα μας, διακοπές. 

 
• • •
Δεν μου αρέσουν ποτέ αυτά που γράφονται ότι η τάδε ήταν μέτριας ομορφιάς αλλά έλαμπε. Το βρίσκω προσβλητικό προς τις γυναίκες που φτιάχτηκαν από υλικά που σπανίζουν στη Γη όπως ήλιο για μάτια και χρυσό για δόντια και άργιλο για χείλη και θάλασσα για δέρμα στον κόρφο.
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
Μετά έρχεται το αλκοόλ. Στην αυτοκρατορία του κιτς, το αλκοόλ είναι μία ακριβοπληρωμένη φετιχιστική συνήθεια. Τα ξενερωτικά ελληνικά λαϊκο-ποπ τραγούδια με ντιτζέις, που ρίχνουν ρίμες και ερωτικό πόνο που κρατάει όσο ένα βράδυ με πανσέληνο, μιλάνε πολύ για το οινόπνευμα. Να πιούμε, να πιείς, θα τα πιούμε, να ξεχάσουμε. Το περίεργο πια είναι πως όντως ξεχνάνε.
• • •
• • •
Το Tinder είναι μια ωδή της κακοφωνίας των καιρών. Κοάζουν τα βατράχια στις λίμνες του ετοιματζίδικου ντελίβερι σεξ.
Όχι για τους Ινδούς.
• • •
• • •
• • •
• • •
Κυριακή στο Κερατσίνι. Ολόφωτη Κυριακή. 
Μοιάζει με αποκάλυψη και συνενοχή.
• • •