• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•
Βασανίζει τις λέξεις -και τις έννοιες- από το 2006. Αρκετός χρόνος για να μη του καταλογισθεί άγνοια κινδύνου (για τους άλλους) ή ελαφρυντικό. Κάποια στιγμή θα αυτοεξοριστεί σε έναν πλανήτη με τυφλούς χωρίς χέρια, για να πάψει να ελπίζει πως υπάρχει στον κόσμο έστω κι ένας που διαβάζει αυτά που γράφει.
posts
Κάπα Κάπα Μοίρης | 29.04.2016
Δεν θυμάμαι πόσο παλιό είναι, αρκετά πάντως, έξη χρόνια, εφτά, οκτώ…περυσινά και προπέρσινα ξινά τσουρέκια. Συνήθειο μου ‘γινε να την ανεβάζω αυτή τη μελούρα τέτοιες μέρες, ένας ο Τζεφιρέλι στο γυαλί κι ένα αυτό.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 10.04.2016
Ανάμεσα σ’ άλλες αρχαίες, βρήκα και μια φωτογραφία μας Μάιο μήνα, σε μια παραλία του Πόρου που δεν θυμάμαι -πια- το όνομά της.
• • •
• • •
• • •
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 23.02.2016
Ήταν, σε γενικές γραμμές, ένας ήσυχος άνθρωπος.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 19.02.2016
Τα απογεύματα, τώρα που μεγαλώσαν λίγο οι μέρες, συνηθίζω να κοιτάζω αφηρημένα προς το μεγάλο παράθυρο της κουζίνας.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 15.02.2016
Συνηθίζαμε να ρωτάμε, παλιά, για τα επόμενα προγράμματα, απόκριες, καθαροδευτέρες, Πάσχα, μερικές φορές ήταν τέτοια η αποκοτιά μας που φτάναμε να συζητάμε -μη σου πω και να σχεδιάζουμε- ως και για το θέρος.
• • •
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 26.12.2015
Κράτηση κάνατε;». «Δεν κάναμε». «Ελάτε μαζί μου». Πάμε μαζί της. Ήταν ένα και ογδόντα, λίγο φοβιστική, το βάψιμό της σαν-Τζάκσον Πόλλοκ, η φωνή της ήταν Τομ Γουέιτς (χωρίς σαν), τα μπράτσα της (αμάνικο φορούσε) σαν-αντρικά. Καλά ξεκινήσαμε, για “χωρίς κράτηση”.
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 09.09.2015
Μόλις ήρθαν οι γείτονες, είμαστε φιλόξενη ράτσα οι ντόπιοι, δεν είναι πρέπον να τους γαμάμε τα όνειρα μπολιάζοντάς τα με τους εφιάλτες αλλωνών.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 07.09.2015
Tην παρακαλάω, μάλλον όχι πειστικά, να φύγουμε ένα-δυο βράδια τον Σεπτέμβρη. Οι δυο μας, βρήκα ένα ωραίο μέρος στο βουνό που βλέπει θάλασσα, αν έχει ζέστες κατηφορίζουμε και βουτάμε, τις νύχτες πάλι πίσω στη δροσιά.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 05.09.2015
Σάββατο απόγευμα, σε ένα φοιτητόσπιτο που βλέπει Μπιζανίου. Eπι μισόν αιώνα, την ΄χουν αυτή την κακιά συνήθεια τα σπίτια, να μην αλλάζουν θέα.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 04.09.2015
Κάποιο απόγευμα οι έντρομοι περαστικοί διαβάσαν στον τοίχο δίπλα στα σφαγεία «σεις που καμώνεστε ότι βάζετε πέντε σκέψεις στη σειρά, γράφτε κάτι πολύχρωμο μπας και ξεχαστούμε μια στάλα».
• • •
• • •
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 13.08.2015
Νομίζω το ΄χω ξαναγράψει, τι πειράζει μια φορά -και δυο και τρεις- ακόμη; Χωρίς επαναλήψεις και ψευτομερεμέτια δεν συντηρούνται τα μπλογκς, πέφτουν και σε πλακώνουν.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 11.08.2015
Ήταν η πρώτη φορά -μετά από πάρα πολλά χρόνια- που ξανοίχτηκα στα σκούρα βαθιά.
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 09.08.2015
Άλλοι γράφουν για τις περιπλανήσεις τους σε στενά, σε παγκάκια και πλατείες από μέρη άγνωστα και πρωτοειδωμένα, άλλοι βολοδέρνουν σε μπαλκόνια που το μόνο τους συναρπαστικό είναι οι γωνίες όπου τραγουδάει τις νύχτες ένα τριζόνι.
• • •
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 05.08.2015
Εξήμιση. Βράζει η πλάση, κοχλάζει. Με εμάς μέσα της, σιγά το ζουμί, oύτε μισό κονσομέ της προκοπής φτιάχνεις.
• • •
• • •
• • •
Κάπα Κάπα Μοίρης | 23.07.2015
Προσπάθησα, για πολλοστή φορά, να διαβάσω έστω και τρεις σελίδες από το τελευταίο βιβλίο που ξεκίνησα.
• • •