• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Γεννήθηκε στην Αθήνα στα χρόνια του 60 και εργάστηκε ως δημοσιογράφος (1988-2012) στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, πρώτα στον Top Fm και μετά στα ΝΕΑ. Από τότε που «αποφοίτησε» σουλατσάρει στα μπαρ του κέντρου, στοχάζεται και γράφει (όχι πολύ όμως) και δεν ξεχνάει να ανάβει κανένα κεράκι στον Αγιο Νεκτάριο να μην αργήσει η σύνταξη.
posts
Ιδού ένα πράγμα που συνειδητοποίησα τελευταία: Τα crash test που περνάει κανείς στους μεγάλους «τράκους» της ζωής του, ωχριούν μπροστά στην αργή (αθόρυβη, ύπουλη κλπ κλπ) διάβρωση που προκαλεί η συνήθεια.
• • •
Όχι σινεμά σήμερα. Το είχαμε πει από μέρες. Σήμερα θα τραβήξουμε για Πορτοκάλογλου και γρασίδι νοτισμένο απ την βροχή (κήποι Μεγάρου Μουσικής). Η Η, η Β, η Ρ, η Ε, η Α, η Τ - μπορεί και η Μ, αν δεν φύγει…
• • •
Από σουξέ άλλο τίποτα αυτές τις μέρες. Όλα τα «μωρά στη πίστα», κι αυτά και κείνα και τα άλλα, λες και σήμανε συναγερμός, να μπούμε όλοι στα ψηφοδέλτια, να πιάσουμε ένα πόστο κάπου -κι ας είναι και σε χαρτί- μια πόρτα για τον χειμώνα – γιατί πού αλλού να πας αυτές τις μέρες με τόσα λουκέτα γύρω σου;
• • •
Τώρα που πέρασε πλέον το Πάσχα και πιάσαμε Πρωτομαγιά να κάνω έναν μικρό απολογισμό ζωής, δυο τρία πράγματα πολύ βασικά να πω, να ξέρουμε πού βρισκόμαστε ως άνθρωποι και ως παρέα.
• • •
Μια αυτό το «τσίου τσίου» κάθε πρωί, τώρα που ήρθε η άνοιξη, μια η αγωνία μου για το τι θα γίνει από δω και πέρα που μπήκαμε στις αγορές (θα προλάβω να ψωνίσω, δεν θα προλάβω;) ανοίγει το βλέφαρο από τις 7 και μένει εκεί, κοκαλωμένο, λες κι είμαι εγώ που πρέπει να βγάλω τα κάστανα απ’ την φωτιά για όλη την υφήλιο.
• • •
Ωραίο θέατρο του παραλόγου είναι καμιά φορά οι κηδείες. Ένα πρώτης τάξεως σκηνικό για να συμπυκνωθεί μέσα σε ένα δίωρο η ζωή στο πριν και το μετά της. Για όσους είναι εκεί και στο μετά.
• • •
Επί τέλους, ένας έλληνας καλλιτέχνης που κάνει τραγούδι τον εαυτό του. Που έφτασε ως εδώ όντας συνεπής στις επιλογές του. Που είναι αυτός που είναι -με ένα κέντρο βάρους που πάει διαρκώς προς τα μέσα, ποτέ δεξιά κι αριστερά.
• • •
Και τί δεν θα έδινα να δω τι γίνεται μέσα σ’ αυτό το 15χρονο κεφάλι! Μια ματιά μπορώ να ρίξω παρακαλώ; Mόνο μία, δεν θα ενοχλήσω πολύ, απλά να θυμηθώ θέλω -ίσως και να καταφέρω να θυμηθώ…
• • •
Μια που θα ήταν βαρετό να μεταφέρω τα σχόλια που ακολουθούν το φινάλε μιας παράστασης, θα πω το δικό μου ποιηματάκι που όμως ουδεμία σχέση έχει με ορθόδοξη θεατρική κριτική.
• • •