Το πακέτο

Πριν είκοσι βάλε χρόνια, έτσι έλεγαν τον επιτυχημένο συνδυασμό δεξιοτήτων, όποτε έβγαινε ένα φυντάνι στα μεσημεριανάδικα ή σε κάτι ανάλογο. Ομορφιά, τσαλίμι, καμιά φορά και ταλέντο. «Έχει το πακέτο». Τώρα τα κριτήρια έγιναν πιο boho.

H επιτροπή

Είτε ασχολείται με το style που rocks, είτε με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, η επιτροπή έχει το ίδιο έργο: να προσαρμόσει τις ιδέες των διαγωνιζομένων στο καλαπόδι της. Συνήθως είναι πανελληνίως γνωστοί, που ενίοτε κάπως είχαν εισβάλει στον χώρο ευρύτερων αγορών και τώρα έχουν πετσικάρει. Αλλά και με κλινικώς αγνώστους γίνεται η δουλειά. Αν, στην κλίμακα αξιών του Zωρζ Μπατίς, ο μηχανικός στη μηχανή εκπροσωπεί την επιτροπή και  ναύτης στο τιμόνι τους διαγωνιζόμενους, ο θερμαστής στο σόκολο που μαλώνει με τες φωτιές είναι ένας κομπέρ, που παρουσιάζει τους υποψηφίους στην επιτροπή. Είδα τον Λιανό, τον Καπουτζίδη και την  Αραβανή σε αυτόν τον ρόλο. Οι παίκτες είναι η Επιτροπή και κανένας άλλος. Ποτέ δεν είναι δύο. Είτε πρόκειται για τρεις οπότε παίζουν το γκανιάν «ο εύχαρις αστείος, η τάχα μου τρελή, ο πουριτανί κατατονικός» και όποτε υπάρχει καρέ, προστίθεται ο μπαλαντέρ, συνήθως ένας διάσημος που έχει αγωνία για το πολιτικό του μέλλον σαν τον Sakis. Σε κανένα παιχνίδι δεν έχω ανταμώσει δυο γυναίκες στο επιτροπάτο. Δεν τρελάθηκαν (ακόμη) τα αφεντικά.

Παραγόμενο έργο

Οι υποψήφιοι είναι ντεκόρ, είτε μιλάμε για διαγωνισμό καλλίφωνων, είτε για ζογκλέρ η απλώς ψώνια, ωσάν αυτά με τα οποία διάνθιζε καμιά φορά ο Γιώργος Οικονομίδης τα «Νέα Ταλέντα» του στο ραδιόφωνο. Ελάχιστοι ξεχώρισαν εν τη διαχρονία, όπως ελάχιστοι εκατομμυριούχοι από λαχεία και λοταρίες κράτησαν τα πλούτια τους. Πάντως, η παραγωγή φροντίζει να υπάρχει πάντοτε ένα μαύρο πρόβατο στις σειρές αυτές. Στα τύπου σαρβάιορ, που Επιτροπή είναι ο Λαός, κρατάνε το μαύρο πρόβατο όσο γίνεται- συνήθως κλαψιάρης ή ξεκούδουνος. Σε πιο μοντέρνες εκδοχές θα έχουν μια γκρινιάρα και γλωσσού-αν είναι και με ξενικό αξάν, ακόμη καλύτερα.

Εμπειρία

Σε ελάχιστες περιπτώσεις έπαιξα τον επίτροπο και μόνον σε μία, πριν 35 χρόνια, το γλέντησα. Ήτον ένας ποιητικός διαγωνισμός. Μας προσέφεραν τις δέουσες υποψηφιότητες και μόνον μία, έλαμπε με καλλιγραφίες, τεράστιο υλικό, λησμονητέο ασφαλώς, αλλά οι θερμαστές ήθελαν να λάμψει. Με σοβαρά επιχειρήματα τον έβγαλα νοκάουτ για τυπικούς λόγους και υποστήριξα την πρωτιά ενός τρανς ατόμου που απείχε σαφώς από τη λογική της στρατευμένης τέχνης. Το βραβείο το έλαβε, το ποίημα δημοσιεύτηκε και καμαρώνω ακόμη, ωσάν γύφτικο σκεπάρνι.