Όταν εκτιμώ πως υπάρχει πάτος στο ψηφολογικό βαρέλι του Σύριζα, και μάλιστα φλερτάρει τουλάχιστον με τα ποσοστά του Ιουνίου 2012,δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, δεν εκφράζω μύχιους πόθους. Προβλέπω βάσει οριστικών και αορίστων εκτιμήσεων, ξέρετε, κάτι στο αέρα, κατι στο χρώμα της κραβάτας που θα φορέσουνε.

Κι όταν ο μπεμπαντας αγκαλιάζει κοριτσάκι που μοιάζει με εκείνο της καμπάνιας του ΠΑΣΟΚ το 1985, ή όταν η πρωθυπουργίς, δεν βάζει κονσίλερ ως ακροάτρια της δίκης για τον σκοτωμένο, και φωτογραφίζεται με εναγώνια, εξ υπογυίου έκφραση, ώστε το σκαμμένο ωσάν μάνα του χαράκτη Τάσσου αλμπενί, στις αντιστασί ξυλογραφίες του, ου φροντίς Πετεφρείδη.

Για κόμμα που επί τόσα χρόνια εμφανίζεται πειθαρχημένο και ξεροκέφαλο, με σπάνια για τα κοινοβουλευτικά μας δεδομένα  αντοχή των υλικών του, κρίνω πως ακόμη και οριακή ήττα (δηλαδή εάν οι σαν των Τρώων προσπάθειές τους ευτυχήσουν) θα σημάνει ακόμη περισσότερη σκληρότητα και ανατροπές.

Ξέρετε, κοίταξα όλα, μα όλα τα κόμματα που ίσχυσαν τον τελευταίον αιώνα. Μήτε ένα δεν απέφυγε το λιάνισμα όταν ηττήθηκε,αποχώρησε η κηδεύτηκε ο αρχηγός του.

Βέβαια και η ήττα έχει το χρώμα της. Πορφυρό της οργής αν η διαφορα θα είναι μικρή, φλεγμονούσιο αν βυθιστούν με διαφορά, λευκό σαν όνειρο, γαλάζιο ωραίο, εάν η γκρίνια  επικρατήσει και διωχτούν οι μοιχεπιβάτες που ενσωμάτωσαν στο παρά πέντε.

Φλεγμονούσιο παναπεί στο χρώμα του πνευμονιού, μπλαβιμπορντωκόκκινο με μελιτζανιές ανταύγειες.

Αλλά ποτέ μη λησμονήσετε, Σιθάσπεις μου, πως το όποιο αποτέλεσμα θα είναι τέκνο της μακαριότητας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ένα είναι βέβαιο, σύμφωνα με τα τεφτέρια μου:

Ο Σύριζα δεν δουλεύει για το αύριο, αλλά για το μεθαύριο.

Στην ψύχα του υπάρχει η όξινη γεύση της μαγιάς των νέων ηλικιών.Αυτών που δεν θα ακολουθήουν την πετρωμένη κόρα του καρβελιού. Αυτών που θα πενηνταρίσουν σε άλλες συντεταγμένες, και σε δέκα ή είκοσι χρόνια, τίποτε δεν θα γίνεται χωρίς την ακατάσχετη νοσταλγία των «αγώνων» τους. Τότε που ο Τσίπρας, σε ηλικία σύνταξης, θα παίζει τον Άρατο και τα νεότερα στελέχια του θα είναι ακμαίοι πολιτικοί που έμαθαν την τέχνη στου κασίδη το κεφάλι.

Αυτό το τέκνο, που γλύτωσε το ανεμογκάστρι, θα κυβερνήσει και πάλι.Καθώς θα δοθεί για υιοθεσία, σε καραδεξιούς γονείς που το έβγαλαν από τη βρεφοδόχη.