1963
16-06-2021

Aπό αυτήν τη σημαδιακή χρονιά έχουν παραχθεί, σίγουρα άνευ λόγου, πλήθος οδοσήμων, παρασήμων και αξέχαστων εντυπώσεων, που, ωστόσο, δεν έχουν μεταμορφωθεί σε αναμνήσεις. Θυμάμαι πλήθος ενεργειών, χωρίς να διαθέτω μηχανισμό ερμηνείας τους. Τον Ιανουάριο είχα φτιάξει ένα τευχίδιο ονόματι «στίχοι για μουσική» που ήταν τραγούδια και μελωδίες που λάτρευα από το ραδιόφωνο, αλλά δεν θυμόμουν «τα λόγια» ή ήταν μουσικά θέματα. Ένας βαρύς χειμώνας (19 Ιανουαρίου – 2 Φεβρουαρίου) καταμεσής μιας απεργίας δασκάλων, μοίραζε διαστρέμματα στους νέους, ήθελα με τον φίλο μου τον Φάνη να μπαρκάρουμε και να μη ξανακούσουνε για εμάς, ο πατέρας μου έπαθε πνευμονική εμβολή, ο Πιπινέλης έγινε πρωθυπουργός αφού δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, πραγματικά υπάρχουν δεκάδες αυτοάνοσες αναμνήσεις που δεν λένε να πεθάνουν, ενώ του 1962 και το 1964, έσβησαν.

Ωστόσο, φάρος τηλαυγής, υπάρχει ένα τεύχος αμερικάνικου περιοδικού που βρήκα αδέσποτο στο σπίτι των εξαδέλφων μου στη Σαλονίκη, όπου υπήρχε τυπωμένο ένα ποίημα ονόματι Orpheus, ενός αγνώστου μου Cecil Hemley, που φρόντισα να μεταφράσω, ασφαλώς αξιοθρήνητα. Κι επειδή γλυκάθηκα, καπάκι, από ένα βιβλιαράκι με τίτλο My name is Aram του Ουίλιαμ Σαρογιάν, αποπειράθηκα να καταστρέψω ένα κείμενο για κάποιον Αρμένη κουρέα. Αυτά τοποθετήθηκαν σε τεφτέρι, ονόματι «σημειώσεις» που υπάρχει ακόμη κι έχω να το ξεφυλλίσω μερικές δεκαετίες.

Αλλά ως νήσος του Φάρου, παραμένει στην μνήμη μια φωτογραφία ενός τύπου, σε μέγεθος γραμματοσήμου της «Ανασυγκροτήσεως» και κάτω αριστερά μιας σελίδας του ίδιου περιοδικού, Time ή Newsweek, όπου χαμογελά ένας Bob Dylan και ο τίτλος του δεύτερού του άλμπουμ, ονόματι the freewheeling Βοb Dylan. H λεζάντα ήταν από καυστική έως τοξική.

Άλλα δεν είμαι σε θέση να αντλήσω περαιτέρω στοιχεία, επειδή δολοφονήθηκε λίγο αργότερα ο Κέννεντι και «αναγκάστηκα» να εκπονήσω νεκρολογία που ακόμη σώζεται.

Ετικέτες: αναμνήσεις