Ημέρα ολοκαυτώματος των Εβραίων και συνεχίζεται αμείωτος ο κατατρεγμός των μνημείων τους και η παραφιλολογία πως δεν αξίζουν τιμή και μνήμη και σεβασμό, επειδή έτσι ο Σάυλοκ και αλλιώς ο Σόρος.

Είναι παμπάλαιο σπορ και σπανίως δεν καταλήγει με κάτι αιχμηρό για την «μοχθηρή τους τάση να κυβερνάνε τον κόσμο». Δεν υπάρχει έστω έμμεση παραδοχή των εγκλημάτων σε βάρος τους, χωρίς ένα στοιχειώδη «ναιμεναλλά» ή «ταφουσκώνουν».

Η Θεσσαλονίκη, εκτός από ερωτική πόλη και πόλη του δειλινού και πτωχομάνα είναι και η πόλη της συγκάλυψης, ή της μουρμουριστής αμηχανίας για την στάση των πολιτών της όταν τους «Τζιδιούς» πήραν τα τρένα.

Κι αυτά δεν καλύπτονται από νύμφες του βορρά και τα προβλήματα με τα σκουπίδια, τα αυτοκίνητα παντού και το καλαμπούρι της πρωτεύουσας των Βαλκανίων.

Αντί να αφαιρούνται κεφάλαια Ιστορίας αληθούς που πικραίνουν την αλληλεγγύη μεταξύ γειτόνων, είναι καιρός να οργανωθεί μια μυαλωμένη εκστρατεία γνώσης και επίγνωσης για τους ανθρώπους που υπήρξαν πάνω από είκοσι αιώνες κοντά μας και με συνοπτικές διαδικασίες εξολοθρεύτηκαν στην μαύρη Κατοχή χωρίς να κριθεί το φρικτό πλιάτσικο υπέρ των «δικών μας παιδιών»

Γνώση και επίγνωση δεν σημαίνει φυσικά ψευτοσεβασμός και πλαστικοί έπαινοι. Η πόλη στο ζήτημα αυτό φοράει μια μάσκα ανθρωπισμού και συμπάθειας, ή χειροκροτεί το φαιδρό μπότοξ μιας γηρασμένης τσατσάς.