Δεν υπάρχει συναίνεση που προέρχεται από εσωτερική ανάγκη των πολιτικών και της κοινωνίας. Εκφράζω τη λύπη μου και έως εκεί. Αλλά το όνομα της Φώφης Γεννηματά για την προεδρία της Δημοκρατίας, βγάζει μάτι. Από πόσους μήνες την ετοίμαζαν; Γι΄αυτό έστειλαν τον Βενιζέλο για ακαδημαϊκές βρούβες; Παράλληλα με τον φρικτό εσωτερικό εμφύλιο της δεξιάς, που βρήκε ατζαμήδες να κυβερνούν και έπεσαν στην ανάγκη τους;

Ταυτόχρονα με την εξέλιξη του παρόντος, οποιουδήποτε παρόντος, προετοιμάζεται η διαστρέβλωσή του, ώστε να μη ενοχλεί την σαχμαμπίχλα που επινοούν ως μέλλον. Όσοι έζησαν την δεκαετία του 80, και ευτυχώς ζουνε πολλοί, έχουν διαμορφώσει ιδίαν αντίληψη της περιόδου 1981-1990. Πώς έγινε και υπάρχει, μαθαίνω, έκθεση στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τα ειρηνιστικά κινήματα σε Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα και φερμάρεται ως ρηξικέλευθη και ανήσυχη εποχή;  Μήτε τα δεκάχρονα δεν σας πιστεύουν. Μπλέκετε τα άμπλεχτα, δίνετε πασαπόρτια στον κάθε αιτούντα και χτίζετε μερικές ακόμη άνευρες καριέρες.

Ενα με παρηγορεί: αν τα τριάντα και τα σαράντα χρόνια υφίστανται άλωση, οι αιώνες είναι αμείλικτοι. Αυτά που είναι να ακουστούν, θα υπάρχουν και θα εκπληρώσουν την καμπύλη τους. Δεν  ψωνίζουμε συναίνεση ως άλλη εκδοχή ενός μαγειρέματος ανάξιων μπουφετζήδων.