Ruby Tuesday tales
24-04-2018

Ήταν άνοιξη του 2028 και ο γεροΠρόεδρος ξόδευε τα τελευταία τσαλιά στο τζάκι του αγροτικού του σπιτιού, εξαιτίας μιας παράλογης ψύχρας, αλλά όταν μένεις στα Άγραφα, άγραφο είναι το ριζικό σου.

Ο γείτονάς του, κάποτε Περιφερειάρχης, έφερε λίγο γιαούρτι με μέλι, να φάνε παρέα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νόστιμο είναι.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Ναι το πέτυχα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ε, στην ηλικία μας, λίγες απολαύσεις έμειναν.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Σωστός. Διέβημεν τον Ρουβίκωνα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρεις τι διάβασα;

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Όχι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:Ο Ρουβίκωνας του Καίσαρα δεν είναι σίγουρο πως είναι ο Rubicone.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Στ΄αρχίδια μας, αλλά με την ευκαιρία, που τό φερε ο λόγος, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πες το.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Τι έγιναν εκείνα τα παιδιά του Ρουβίκωνα;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Α, δεν ξέρεις; Φέρνω τσίπουρο να σου τα πω.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: (Πίνει μια γουλιά) Λέγε τώρα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διασπάστηναν!

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Σώπα!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στα τρία. Μια ομάδα άνοιξε μπαρ. Το λένε Ρούμπικ ή Ρούμπι, θα σε γελάσω.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Οι άλλοι;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η δεύτερη ομάδα άρχισε σταρτάπ και πρόκοψε. Άνοξε γκαλερί ονόματι «Πόλλοκ» και οργανώνει σεμινάρια ατυπικής βαφής καμβά, με επιτυχία.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: Οι άλλοι;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χάθηκαν. Άλλος διδάσκει σε ΤΕΙ, άλλος πουλάει τάπερ στην τηλεόραση, κι ο φοβερός είναι στέλεχος της «Δεξιάς Ορμής». Διεκδικεί τον Δήμο Ιμίων.