26/8/2020, σκυλίσια μέρα

Τα σκυλιά διαβάζουν τους ανθρώπους, παρατηρούν συνδυάζοντας δυσδιάκριτα στοιχεία στη συμπεριφορά μας, λεπτομέρειες από τη γλώσσα του σώματός μας και τον τόνο της φωνής μας. Κρίνουν κι αποφασίζουν ανάλογα πως θα πράξουν. Αναβάλλουν συμπεριφορές για τις οποίες διαπίστωσαν δυσαρέσκεια σε κάποιον άνθρωπο κι όταν αυτός δεν παρακολουθεί, συνεχίζουν. Ικανότητα που έχει παρατηρηθεί και στους λύκους, που μπορεί να καλλιεργηθεί. Σε σκυλιά που ζουν σε καταφύγια αδέσποτων δεν είναι αναπτυγμένη. Αποτελεί τη βάση της κοινωνικότητας των σκύλων και φανερώνει θέληση να συμβιβαστούν, να παλέψουν με την παρόρμηση ώστε να γίνουν αποδεχτοί από τους ανθρώπους.

Μερικές φορές όταν με νιώθει χαλαρωμένο στη βεράντα, έρχεται και ξαπλώνει δίπλα μου αφήνοντας αναστεναγμό πριν ξεραθεί στον ύπνο. Είναι και η φάτσα της σαν με δει να οδηγώ, ασχημόφατσα. Πετάγεται στο παράθυρο με αγχωμένη χαρά, θυμίζει τον Cujo, η ένταση αποτυπωμένη στο πρόσωπό της. Αν ανοίξω την πόρτα χώνει μέσα τη μούρη, τρίβεται πάνω μου και γλείφει γρυλίζοντας, σα να κλαίει.

Την περασμένη βδομάδα έπαθε κρίση ζήλιας με το νέο γατί που κουβαλήθηκε σπίτι. Όταν χάιδευα τον παλιό το γάτο, ερχόταν ν’ απαιτήσει αναγνωρίζοντας δικαίωμα σε αυτόν, ξέροντας ότι ήταν μαζί μου πριν από αυτή. Τώρα με το νέο γάτο δεν μπορούσε να το “χειριστεί”, σηκωνόταν κι έφευγε. Κοίταζε πίσω για λίγο, άφηνε ένα βογγητό και λάκιζε.

Ούτε κι εγώ μπόρεσα να χειριστώ αυτή τη συμπεριφορά της.