…ας σταθούμε στην εικόνα του λογαριασμού πάνω στη λαδόκολλα

Ψάχνοντας κάτι άσχετο, έπεσα σε μια εικόνα. Είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από το κλικ. Μοιραία θυμήθηκα το σενάριο πίσω από αυτή.

Είχαμε, με τον παραπονιάρη, πάει το βραδάκι σε κουτούκι. Από ‘κείνα που συγκεντρώνουν κάθε λογής κόσμο.

Παραδοσιακούς μα και αδιάφορους.

Κοσμικούς αλλά και νεόπλουτους που επιζητούν να κολλήσουν τα απαραίτητα ένσημα της λαϊκότητας.

Τροτσκιστές και πρώην Κενταύρους.

Καλλιτέχνες αλλά και παιδιά της πιάτσας.

Βάζελους και Πάνθηρες.

Κούκλες και παρτάλια.

Οι περισσότερες ψηφίδες της σύγχρονης ελληνικής ανθρωπογεωγραφίας παρελαύνουν, ανενόχλητες, δεκαετίες από εκεί.

Μαζί με τις συζητήσεις τους.

Αφού περιδρομιάσαμε, ζητήσαμε τo λογαριασμό. Ήδη μια ντουζίνα χρόνια, τότε, στο ενιαίο νόμισμα, τέσσερα στην ύφεση και κανα δυό στη συγκυβέρνηση. Η λυπητερή, για το δείπνο δυο ατόμων, ήταν μια ντουζίνα ευρώ.

Τουτέστιν, που θα έλεγε και ο Γιάννης Βογιατζής στο Γοργόνες και μάγκες, 4.089 δραχμές.

Ξεπερνούμε γρήγορα το τι θα έκανες με 4.089 δραχμούλες πριν την έλευση του ενιαίου νομίσματος και ας σταθούμε στην εικόνα του λογαριασμού πάνω στη λαδόκολλα. Ανάμεσα από ψίχουλα, σερβίτσια με πλαστική λαβή και τα ίχνη της μάχης για την τέρψη του ουρανίσκου.

Ας την κοιτάξουμε λίγο. Ολοένα και θα σπανίζει. Έως ότου εξαφανιστεί. Από την πλημμυρίδα που θα πνίξει κάθε γοητευτική νησίδα του παρελθόντος. Για να το χοντρύνω λίγο το παιχνίδι, κάποτε θα κοιτούν τέτοιου είδους εικόνες με την ίδια νοσταλγία που ατενίζουν τα καλλιτεχνήματα του Θεόφιλου.

Τα PΟS είναι εδώ. Για μια οικονομία κρυστάλλινη. Θα μας απαλλάξουν από την φοροδιαφυγή των ταβερνιάρηδων, των μπογιατζήδων, των υδραυλικών, των ψιλικατζήδων και των πάσης φύσεως μπαταχτσήδων που οδήγησαν την Ελλάδα μας, αυτό το πρότυπο χρηστής τε και ανεξάρτητης διακυβέρνησης, στην άβυσσο.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες μικρολεπτομέρειες όπως π.χ. πως θα καταβάλλονται τα κόστη για γραμμές, βίζιτες, σιδερικά και τα παρεμφερή αλλά και ‘κει θα βρεθεί η λύση.

Το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω. Για όσους τυχόν διατηρούν αμφιβολίες αυτός ο Einstein το έχει διαλαλήσει:

«Η τεχνολογική πρόοδος είναι σαν ένα τσεκούρι, στα χέρια ενός παθολογικού εγκληματία».