Mπορεί την «πολιτική ευθύνη» να την θυμόμαστε τα σάψαλα από την πρωθυπουργική πρόρρηση της εποχής Κοσκωτά, αλλά υπάρχουν μάγοι του Συστήματος που δοξάστηκαν με αυτήν την μέθοδο. Παράδειγμα, η σκληρή παραδοχή του Τσώρτσιλ μετά την παράδοση του Τομπρούκ από τον Ρόμελ. Στο περίπου: «δεν καταλαβαίνω τι συνέβη. Είχαμε υπεροπλία, περισσότερο στρατό και χάσαμε. Απορώ». Έτσι και τώρα. Οι οπαδοί του Σύριζα συσπειρώνονται γύρω από τον πρωθυπουργό. Παρομοίως και οι σύμμαχοι του Σύριζα. Βέβαια, κανένας δεν θα τολμήσει να επιχειρήσει διάνοιξη των αδιεξόδων στο Μάτι με μια αυριανή μπουλντόζα. Τον περιμένουν αυστηρές αποφάσεις του ΣτΕ. Dura Lex, βλέπετε. Ωστόσο, η πολιτική διέξοδος, η διάνοιξη, ορίστηκε. Η ικανότητα του Τσίπρα ως yapimci, παραγωγού, είναι δεδομένη.
Βέβαια, η κοιτίδα των γιαπιμτζήδων βρίσκεται στους διάσημους Μπιάλιστοκ εν Μπλούμ, του Μελ Μπρούκς και αυτό ας μη λησμονηθεί.