Ο συγγραφέας είναι σκηνοθέτης λέξεων. Ενδεχομένως να ήθελε πολύ να γίνει ο δημιουργός ενός ιδιοσύστατου ύφους, αλλά ο δρόμος που διάλεξε είναι ένα λασπωμένο μονοπάτι στικτό από πατήματα πολλών αιώνων.

Ακυρώνω κάθε παλαιότερη άποψή μου, καθώς έχω εποπτεία των θανάτων που με περιμένουν και μισές τουλάχιστον από τις πρόσφατες εμπειρίες μου προέρχονται από ένα τουριστικό χωριό, στημένο κοντά στη χώρα των Μακάρων και σε οπτική επαφή με τα Ηλύσια Πεδία.

Καθώς το νερό είναι λιγοστό και ο τόπος είναι κατάσπαρτος από μεγάλες προσδοκίες που συρρικνώθηκαν, ελάχιστα έχω να ανταλλάξω με τους τεχνικούς του θεάτρου και σκηνοθετώ πλέον μόνο τους ματιασμένους, τους αποσβολωμένους και ένα μικρό παιδί που μου χαμογελά στα διαλείμματα, κρατώντας ένα άκακο φιδάκι από την Κεφαλονιά, την ώρα που γράφω το τελευταίο μου βιβλίο, χρησιμοποιώντας ανάερες χειρονομίες των χεριών, χωρίς ακίδα γραφής και χωρίς επιφάνεια όπου σπέρνονται λέξεις.

Διότι σκηνοθετώ πλέον πιό άνετα, καθώς οι λέξεις είναι σπόροι που δεν βλάστησαν.