Άγρυπνος, κάτω από μια τέντα, χωμένος σε σχέδια και υπολογισμούς,ο Ιουστινιανός, πολύ συχνά, περνούσε την ημέρα του στο εργοτάξιο της Αγίας Σοφίας για να καταφέρει να ειπεί το «νενίκηκά σε Σολομών». Ο Ανθέμιος, ο Ισίδωρος, οι άλλοι μηχανικοί και οι αρχιτεχνίτες του έδιναν τακτικά αναφορά. Αν και δεν ήταν ο ίδιος μηχανικός, έδινε αμέσως λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Παραφράζω από το «περί κτισμάτων» του Προκοπίου:
«Στις άλλες δύο αψίδες, την βόρεια και την νότια, συνέβη το εξής: Οι εκατέρωθεν πεσσοί και οι καμάρες είχαν τελειώσει, αλλά με το βάρος τους πιέζονταν οι ενδιάμεσοι τοίχοι, με αποτέλεσμα οι κίονες που τους στήριζαν άρχισαν να ξελεπίζονται και να πέφτουν απ΄αυτούς κομματάκια σαν σύντριμμα. Προβληματισμένοι οι μηχανικοί, με τη ζημιά, ανακοινώνουν το φαινόμενο στον βασιλέα κι εκείνος αμέσως βρήκε την εξής λύση. Πρόσταξε και διέλυσαν αμέσως όλα τα χτισίματα που ήταν σε επαφή με το σύστημα των πεσσών με τις καμάρες, για να τις αποκαταστήσουν πολύ αργότερα, όταν θα στέγνωνε τελείως το κονίαμα με το οποίο είχαν δεθεί. Τον άκουσαν και εφεξής η κατασκευή συνεχίστηκε κανονικά.»
Μη μου ανησυχείτε-δεν πρόκειται να αναρτήσω ιστορίες γιαπιών, υπερτιμολογήσεων και λοιπών υποθέσεων της μαστοράντζας. Απλώς, βρήκα το χωρίον του ιστορικού που δεν ήταν και κανένα σπίρτο (να φανταστείτε πως θεωρούσε τον Ουπράβδαν δαίμονα και είχε φτάσει να βλέπει το αστρικό του σώμα να αιωρείται πάνωθε του, επειδή κοιμόταν ελάχιστα και υπαγόρευε ταυτόχρονα κατεβατά στους γραμματικούς του!) να διαθέτει αναλογίες με την πρόσφατη κυβερνητική τακτική.
Ιδού η παράλληλη αφήγηση:
«Η κυβέρνηση, στις υποθέσεις της κοινωνίας και των κομμάτων που την έκραζαν, γινόταν μια κακοτεχνία: το βάρος των φόρων και η φτώχεια, επηρέαζε το κοινωνικό εποικοδόμημα και τα κάτωθεν του κεντρικού αυταρχικού σχεδιασμού (παιδεία, υγεία, πρόσφυγες, υπόκοσμος και άλλα), άρχισαν να καταρρέουν, καθώς οι πτωχοί υπέφεραν και οι μεσαίοι στέναζαν, ενώ οι πλούσιοι είχανε δέσει τον γάιδαρό τους. Απελπισμένοι οι υπουργοί, οι σύβουλοι, οι πρωτοστάτορες και οι πετροπαιχνιδιάτορες, το έβλεπαν και το μήνυσαν στην ηγετική ομάδα. Κι εκείνη βρήκε αμέσως λύση: αφού χτίστηκε το κράτος των δικαστών, και τα βρήκε με τον στρατό και τους επιδραστικούς, άρχισε να πελεκάει συστηματικά όλες τις δομές που είχαν επαφή με τα κέντρα αποφάσεων. Άρχισαν να εξιχνιάζονται τάχιστα πολλά εγκλήματα, τα βοηθήματα έπεφταν επιλεκτικά, ακόμη και μπαχαλάκια με καλάσνικοφ άρχισαν να κυνηγάνε. Άσε τους δυστυχείς υπουργούς, Σπίρτζηδες και Παρασκευόπουλους που ήταν έτοιμοι να σπάσουν την χύτρα της μαρμίτας που οι ίδιοι μαστόρεψαν. Καθώς αιτία του κακού ήταν πως το τσιμέντο της κοινωνίας δεν είχε πήξει, ανέλαβε να επανακτίσει τις νέες ισορροπίες στο μεσοδιάστημα έως τις εκλογές, οπότε η μεθόδευση της επανεκλογής θα προχωρούσε κανονικά, καθώς ετοίμαζαν έξωση του Μητσοτάκη και μικρό Κέντρο που θα ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών εκλογών»
Κι έτσι, τα συντρόφια της πλάκας, είχαν τον καιρό, να μοντάρουν μια κεντρώα εκδοχή, αποδιώχνοντας ακραίους και ρομαντίλες και θα έχτιζαν νέο σχήμα, με πολλές μεταγραφές, υπό την ενθουσιώδη υποστήριξη των Αμερικανών και την συμπάθεια των Ευρωπαίων που έβλεπαν τα ευρώ τους να επιστρέφουν στα λογιστικά τους υπόλοιπα. Και ανοίγοντας την κουρτίνα του Ζονγκ, προεκλογικώς, η Ελλάδα θα ήταν αυτό που μουρμούρισε ο Τόμσεν πριν πολλά χρόνια: βαλκανικοί μισθοί και συντάξεις, επενδύσεις τουρίζμο και ένερτζι και πολλές φυλακές ασφαλείας για να μπει μια τάξη στα νοικοκυριά.
Αλλά αυτά ο Προκόπιος, δεν τα γράφει.
