Μεταξύ μας, έχω σκυλοβαρεθεί με την καλλιέργεια ελπίδων σε φυτώριο σπασμένων γυαλιών στη θέση της δημιουργικής κοπριάς. Είναι να βγει ο Μπάιντεν (σύμπασα η Ελλάς πλειοδοτεί) και κανένας δεν ξέρει τι μολοτοφ στην κοιλιά μας μπορεί να ανάψει ο «αδικημένος εργολάβος».

Κάθε τόσο, μια ενθαρρυντική νότα, ένα «πλίνκ» στο κλειδοκύμβαλο: ο Ερτοάν την έχει δει ψοφοδεής, παραιτήθηκε ο γαμπρός του, ήτοι επιβεβαιώθηκε η παραβίαση δημοκρατικών κανόνων (μιλάμε ως εγχώριοι τύραννοι που χωρίς βοηθητική φωνή από συγγενολόι είμαστε αδρανείς) και ιδού, ο Τραμπ ο πορτοκαλής τα ίδια πράττει πέραν του Ατλαντικού με τον δικόνε του γαμβρόν.

Κανένας δεν διαβλέπει στην σιωπή του Τραμπ ως προς την Τουρκία, το εναλλακτικό σχέδιο του γείτονα: ο γείτων έπλασε ένα πραξικόπημα βέβαιος πως το αμερικάνικο κατεστημένο θα τον έρριχνε, και πήρε τα μέτρα του, ρίχνοντάς τα όλα σε έναν παρεπιδημούντα προφήτη, ονόματι Γκιουλέν.

Ως τον Γενάρη που μας έρχεται, θα κλείσει όλες τις χαίνουσες εκκρεμότητες και θεωρίες, όπως την ενιαία Κύπρο, τις βόλτες και το βαλς με τη Λιβύη, ενώ θα διαπραγματευτεί τον στρατό των ρεμπεσκέδων που ταΐζει χρόνια στην Μέση ανατολή.

Στο μεταξύ, ο Μπάιντεν, θα υποφέρει κάπως με τις τρελούμπες του Τραμπ και κατά το Πάσχα που μας έρχεται, μια δήλωση πως ο «μεγάλος τουρκικός λαός, ο στηρίξας ημάς εν Κορέα, αισθανόταν μόνος και άραχλος, αλλά τώρα το κατάλαβε και θα ξαποστείλει τους S 400 στην Κόκκινη μηλιά και θα τους φτιάξουμε νέα όπλα εις ένδειξιν αιωνίας αγάπης και φιλίας. Ταγίπ καρντάς, ρίξε ένα γελάκι και σε εμάς».

«Φέρτε μου την Ευτυχία να με σκίσει!» τραύλιζε  ο Ρίζος σκνίπα στα Καμμένα Βούρλα, και γέλαγε ο σινεμάς κατουρημένος από το άμετρο κέφι.

Να θυμάστε αυτά που σας έκαναν να γελάτε. Να θυμάστε τα λουτρά που σας σκότωσαν.