Οι περισσότεροι ιθαγενείς «νεόπλουτοι και επιδραστικοί», είναι κλασικοί αυτοφωράκηδες. Έχουν κλίκα που τους προστατεύει, εντάξει, αλλά σέβονται και ακολουθούν αθέατον νικητή του κόσμου. Που δεν τον πιάνει το μάτι σου. Δεν εκτίθεται, δεν έχει παραξενιές.
Αν, μη ξέροντας, προσληφθείς για κάποια δουλειά, επειδή είσαι στενεμένος ή κολακευμένος, δεν ξέρεις πως σε έχουν χρεώσει σε ειδικόν χειριστή που διαχειρίζεται τον φάκελό σου. Αυτός ο ειδικός, ανάλογα το πόστο που θα υπηρετήσεις, σε τσεκάρει. Πρώτα θα σου στείλει ειδικόν στα λαδώματα, να σε ζυγίσει. Έτσι και αγγίξεις λέι ή λεκ, στουτίνκι ή λιρέττα, την ήβαψες. Επίσης θα σε πλαισιώσει με στελέχη που εμπιστεύεται περισσότερο, άφωνα, ευπειθή και ικανά στη συγγραφή αναφορών.
Περνάς σε διάστημα μηνών, όλην την στοχαστική βυθομέτρηση. Δεν έχει νόημα να μείνεις ή να φύγεις, επειδή αυτά που τραβάς, δεν καταγγέλονται, επειδή όλες οι εξουσίες έχουν την ίδια δομή και ενδοσυνεννόηση.
Όσο και να καθήσεις, όρθιος θα είσαι, στην τσίτα. Kι αν νομίζεις πως αυτά είναι υπερβολές και δε συμβαίνουν, είσαι παίγνιο των «ειδικών».