Από τότε που κυβερνάει ο Σύριζα, επέμενα πως, ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά του χούγια, διαθέτει παθιασμένον φιλοαμερικανισμό. Mε βάση τον συλλογισμό: αν είναι να ρίξουμε τα μούτρα μας, ας είναι με τους πιο μακρινούς συμμάχους που μπορούν να βρεθούν. Και υπό την πεποίθηση πως ζούμε στα χρόνια των φρυκτωριών, και τα μαντάτα δεν περνάνε εύκολα τον Ατλαντικό. Με την επιπρόσθετη μαγική πίστη πως είναι «αμερικανάκια», «μπουνταλάδες» και «άψητοι», συγκρινόμενοι με τους «Ευρωπαίους αποικιοκράτες, γδάρτες και παλουκοκάφτες».

Οι κυβερνήτες μας, από την αρχή του 2015, κυριαρχούνται από την σχεδόν υστερική ελπίδα πως υπάρχει ρήγμα στον Δυτικό κόσμο, πως είναι οι πρώτοι που το ανακάλυψαν και πως θα προκύψει, εάν είναι δυνατόν «ρήγμα σεισμού που βγάνει ανθούς και τρέμουν στον αέρα».Όπου τα λούλουδα και τα πούλουδα είμαστε εμείς, ως αιώνιοι Έλληνες.

Γιατί τους βγαίνει η πασιέντζα; Αρκετοί πιστεύουμε πως αυτό συμβαίνει διότι δεν υφίσταται η παλιά, καλή, αυτοματικά ευμενής προς το πόπολο, έτοιμη να μας χορτάσει άκαρπες υποσχέσεις, αξιωματική αντιπολίτευση. Εκτός από τον ΕΝΦΙΑ και την μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων «από 29 σε 20% σε δύο χρόνια», ουδέν νεότερον από το μέτωπο της φορολογίας εισοδήματος, που καίει πολύ περισσότερο τους ψηφοφόρους, παρέα με τις τόγκες της ασφαλιστικής πολιτικής.

Ακόμη και η φασματική παρωδία ενός αναθρώσκοντος Κέντρου, μοιάζει πολύ δύσκολο, με τους «δέκα μικρούς προέδρους» να έχει σωσμό.

Εφεξής, ο Τραμπ μετατρέπεται σε αγαθοδαίμονα. Και η εθιμική πορεία προς την Πρεσβεία, δεν είναι εύκολο να γιγαντώνεται, με κύρια συζήτηση τα 1,1 ή τα 2,4 δις δολάρια.

Είναι σα να βλέπω την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, προεκλογικά, είτε στηθούν κάλπες το 2018, είτε το 2019. Και την συγκρίνω με την αντίστοιχη επιχειρηματολογία Μητσοτάκη, την ίδια περίοδο.

Όχι, δεν βγαίνει η πασιέντζα.

Ως  μόνο σίγουρο γεγονός, βλέπω την αφανή και επισφαλή δήθεν ενότητα Μητσοτακικών, Καραμανλικών και Σαμαρικών, να μη μνημονεύσω τις έξω δεξιά και τις φιλελέ απόψεις που δε μοιάζουν να συγχωνεύονται σε αρραγές μέτωπο στο δεξιό χωράφι.

«Να πέσει το βράδι, ή να φανούν οι Πρώσοι» λέγεται πως μουρμούρισε ο Ουέλινγκτον, ενώ ήταν αμφίρροπη η κατάσταση στο Βατερλώ.