El presidente de Estados Unidos, Donald Trump, fue registrado ese sábado en la Casa Blanca, durante un conferencia de prensa acerca de la propagación del coronavirus COVID-19 en su país, en Washington DC (EE.UU.). EFE/Michael Reynolds
Never Trump είναι το σωστό μήνυμα
11-10-2020

Με τον Τραμπ ασχολούμαι εδώ και πολλά χρόνια, ξεφυλλιζοντας εφημερίδες που σποραδικά τον ανέφεραν. Με κύριο θέμα πότε πτώχευσε, εάν πτώχευσε, καθώς και ιστορίες για το κυνήγι ξωτικών γυναικών, ώσπου είδα, εδώ και καιρό τον πύργο Τραμπ που έδενε με μία Σταμπολίδικη τάχαμ δήθεν «ανάπτυξη». Την υποψηφιότητά του τη πήρα για αστείο.

Το πόσο δημοφιλής μπορεί να γίνει με το ιδιότυπο απλό λεξιλόγιο, την τάση του να χαιρετάει στρατιωτικά (μπορεί και με τη γλώσσα έξω) και την προσήλωση σε μια απολύτως χωριάτικη εθιμοτυπία, με εκείνην την κουρασμένου τενόρου φωνή και το κενό βλέμμα που εκτοξεύει μύδρους έστω και απο κάδους σκουπιδιών, ουδέποτε το αμφισβήτησα. Ως επιχειρηματίας της πιάτσας δεν είναι ευάλωτος. Καθόλου μάλιστα. Γενικά η Αμερική της κουλτούρας έχει φάει, από τότε που ζω, τόσα χαστούκια και τρικλοποδιές, ξεκινώντας από τον προικισμένο Αντλάι Στήβενσον, ώστε η εγκατάσταση Φυλών, όπως οι Κένεντι, και Σογιών, όπως οι Μπους, να θεωρούνται νίκες της Δημοκρατίας.

Ο Τραμπ βάζει λεφτά, δικά του ή ξένα, είναι άριστος γνώστης της περιοχής όπου του επιτρέπουν να κυκλοφορεί και οι αντίπαλοί του είναι τόσο ξεψυχισμένοι, ώστε προτείνουν άνθρωπο στα τέλη της ζωής του να αντικαταστήσει κάποιον ήδη Πρόεδρο, στα δικά του τέλη.

Φαίνεται πάντως, από άστοχες ελπίδες και προσδοκίες, πως θα πάει άκλαυτη η ευρωπαϊκή πεποίθηση πως κάποτε η Αμέρικα θα αποκτήσει «Ευρωπαϊκής κοψιάς ηγέτη».

Διότι ο προεδρικός εργολάβος δεν πράττει κάτι ανόητο. Απλώς ακολουθεί πειθαρχικά κάθε τι ευνόητο.