― Θέλεις φρούτο;
― Καρπούζι;
― Aχά.
― Δεν θέλω. Ξέρεις βαρέθηκα. Και το καρπούζι, και τις ταράτσες, και τις αυλές, και τα ντενεκέδια με τα γεράνια, και όλο το βίντατζ που τρώμε στη μάπα, και καλά είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές, και εμένα βαρέθηκα και τις εμμονές μου και το παρελθόν μου και το αύριο. Σαν τον Μορίς Ρονέ, στην φλόγα που τρεμοσβήνει, θυμάσαι;
Και εκείνη κάτι θυμήθηκε.
Τα έκανε όλα greyscale, πέταξε φλοράλ και φλούο νύχια.
Βυθίστηκε στο μαύρο του.
Από γαλλικά, ήξερε μόνο τα φιλιά και τον πληθυντικό ευγενείας.
Κάπως έτσι όμως τον κράτησε ζωντανό άλλη μια μέρα.
Ετικέτες: εμμονές
