Αυτό με τα 130-150 κράτη που λένε «Μακεδονία» τη FYROM, μου θυμίζει το βασικό επιχείρημα υπέρ της ανθρωπογενούς έκλυσης ρύπων: «είναι δυνατόν να κάνουν λάθος, όλοι αυτοί οι λαμπροί επιστήμονες που έλυωσαν τα ματάκια τους για να την αποδείξουν;»
Βεβαίως και είναι δυνατόν. Παράδειγμα, μια χώρα που όλες σχεδόν οι άλλες χώρες, αποκαλούν «Γραικία», επιμένει να λέγεται «Ελλάς» παρά το ότι ως Γραικία έχει εισαχθεί σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς.
To πόρισμά μου είναι πως ένα κράτος που το λένε «Γουάντα», ενώ πιστεύει πως του ανήκει το «Τόνι Σφήνος» μπορεί ανέτως να μπαίνει σε όποιον θεσμό θέλει, και μάλιστα, χωρίς να του επισημαίνουν πως αδικεί κάποιον.
Aν δε θέλαμε ντράβαλα, τελείως λέμε, ήδη από τότε που αγρίεψε το ζήτημα, θα έπρεπε να συνεννοηθούμε, απλά και σταράτα, με τα άλλα δύο μέλη του ΝΑΤΟ στη γειτονιά, ήτοι Αλβανία και Βουλγαρία και να παρουσιαζόμασταν ως ΝΑΤΟική και Φιλευρωπαϊκή τριπλέτα και να λέγαμε στον Ζάεφ ή σε όποιον προέκυπτε: θα σας βάλουμε σε όλα τα κόλπα και τα ονείρατα, πλην μόνον ως Παίονες καταχρηστικώς σας δεχόμαστε (για να έχετε και αρχαίο πολιτισμό αν σας έχει πιάσει μανούρα). Υπογραφή: οι κατοικούντες αρχαιόθεν την Ιλλυρία, τη Μακεδονία και τη Θράκη. Διότι διαμένουμε σε αρχαίων βασιλείων πεδία, άσχετο εάν σήμερα κυριαρχούμε ως Αλβανοί, Γραικοί τε και Βούλγαροι.
Αντί να ετοιμάζουμε γήπεδα για μπαλίτσα, μήπως και οργανώσουμε κανα πρωτάθλημα, να μπείτε στον άξονα τον λεγόμενο των ρεζίμ ανσιέν. Αυτή κι αν είναι αχτύπητη τετράδα. Κι αν θυμώσουνε οι Σέρβοι, θα ξεθυμώσουνε. Γκέγκε;
Θα μου πείτε, με τέτοια υποστήριξη από τις δύο ακτές του Ατλαντικού, μήπως “ενοχλήσουμε” τους Μεγάλους Συμμάχους;
Με τίποτε! Διότι μήτε αλυτρωτισμοί μήτε ψειρίσματα για ιθαγένεια και γλώσσα και διαβουλεύσεις δεν θα ίσχυαν, εάν οι Παίονες, ζητούσαν να μπουν οπουδήποτε. Μετ΄επαίνων θα τους έβαζαν.
Και, επιμένω, αντί να γαμιόμαστε εμείς, να τους βρούμε σύνθετη ονομασία και τα σκυλιά δεμένα, και να παίζαμε αμέτρητα χρόνια τους στριμμένους, θα πείθαμε τον Πάιατ και την Μερκέλα (αφού δεν τα καταφέραμε με τον Νίμιτς) να τους εξηγούσανε πως δεν το κρατάμε μανιάτικο μαζί τους, αλλά ευχαρίστως να φωταγωγήσουμε τις πόλεις μας κάθε φορά που θα εισέρχονται σε κάποιον διεθνή Θεσμό. Ως Παίονες, ως αιωνία Παιονία.
Φυσικά, για να καταλάβουν πόσο τους συμφέρει η λύση που προτείνω, θα έπρεπε να φουσκώνουν σαν τον διάνο, μαθαίνοντας για τους Παίονες. Αυτό, εύκολο είναι- αντί να ετοιμαζόμαστε με τους μήνες μυστικώς, θα τους κάναμε νιανιά, σε βαρύτιμο λεύκωμα, τίνες οι Παίονες και η Πολιτεία αυτών.
Εξάλλου, από Ομήρου και Ηροδότου, Παίονες κατοικούσαν και στα ιερά Μακεδονικά χώματα. Τι Πυραίχμης και τι αγκυλότοξοι, τι Δόβηρος και λαμπρή Αμυδώνα, τι παιδάκια σε λιμναίες κατασκευές κατά Κερκίνη μεριά να τα δένουν οι μανάδες με σκοινί από το πόδι μη πνιγούν, άσε και τον μύθο που μια πόλη έλαβε χρησμό να προσέξουν τους «παιάνες» και έκοψαν οι ηλίθιοι τη μουσική και ένα πρωί, μαύρισε ο τόπος από επιδρομή Παιόνων και πάει η Πέρινθος.
Και ο Αριστίων τους στη μεγάλη πανελλήνια εκστρατεία, τακίμι με το Μεγαλέξαντρο και για να χαρούν οι Μπίγλαροι, ιδού ο στίχος του Τζέτζη «Παίονες γαρ οι Βούλγαροι. Μη πείθου τοις βουβάλοις/ οι έτερον του Αξιού θέλουσι τον Βαρδάρην».
Άσε που θα τους δίναμε ως ρεγάλο και τρεις ελεύθερες ζώνες οι σύμμαχοι, σε Δυρράχιο, Βάρνα και Σαλονίκη, να κάνουν τα εμπόριά τους. Κι άσε που εάν δεχτούνε, οι μπαντριώτες του τίποτε, το φτιάξαμε το υβρίδιο μιας βαλκανικής πρώτης κλαστεριάς (εκ του cluster…) και τότε θα δγιείτε μπερεκέτια.
Αυτές είναι λύσεις, καρφιτσοκέφαλοι! Κι αν αρνηθούνε, θα έχουμε τόσο, μα τόσο δίκιο, ώστε αυτοί που μας πιέζουν για την Μακεδονία, αυτούς θα πίεζαν για την Παιονία.
Kι αυτή η ιδέα, όπως τόσες και τόσες, παρήχθη υπ’ εμού στανικώς διότι αρκετόν αυτοεξεφτελισμό παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό με κάτι τσουτσουλομύτηδες και θρηνολογούντες για τους ζαϊρέδες τους, εννοώ κάτι αδέσμευτα και ελεύθερα πνεύματα. Αφού τον φάγαμε τον γάιδαρο, μισοψημένον, ας παίξουμε τους τολμητίες, σε αυτούς που μας πιέζουν, καθώς μου φαίνονται πιο κουφιοκεφαλάκηδες κι από εμάς.
