Τουλάχιστον εξασκηθείτε στο βρισίδι και στις εξάψεις, για να έχουμε και μεις οι απέξω καμια παρηγοριά. Τι ΄ναι αυτό που πάθαμε, ίου, ίου πύπαξ, κορίτσια! Ο ένας αφρίζει, ο  άλλος σηκώνει το μπόι του να τον φοβηθούμε, ο τρίτος ο αρχαιογνώμων, γελοιοποιεί την αρχαία ρητορική που ήταν γεμάτη έξυπνες ατάκες. Και τι λένε όλοι αυτούνοι, οι «θιγμένοι» και οι «οργίλοι». Τέτοια προετοιμασία για φραστική αναμέτρηση και το αποτέλεσμα, μονολεκτικά, «μαλατσίες».

Εντάξει, καταλαβαίνω: δεν  το΄χετε. Αν αληθεύει αυτό, γιατί δεν παίζετε τους θεοτικούς, τους αρχιμανδρίτες, τους ορθολογιστές και αυτούς που τινάζουν αηδιασμένοι το πέτο, εκφέροντας με αηδία το επιφώνημα «πιφ»;

Σε όλα τα ζητήματα που τσακωθήκατε, υπήρχαν και άλλοι τρόποι έκφρασης, πολύ πιό αποτελεσματικοί. Ακόμη  και τα κόμματα – μινιατούρες, τώρα που ο πρωθυπουργεύς (δεν είναι ακόμη πρωθυπουργός) θέλει ευρείες συναινέσεις και άλλα κομιλφό, μπορούν να διεκδικήσουν ήπια, αφανώς και αποτελεσματικά, του κόσμου τις παραχωρήσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Μα είναι δυνατόν να γελούσαμε με την ρίμα ενός «Αρκουδέα», αυτού που «δεν ήταν άνθρωπος, ήταν μια ιδέα» και αφήνουμε τον Πολάκη και τον Γεωργιάδη στην κοσμάρα τους;

Που  βόσκει αυτή η περιλάλητη «αίσθηση του χιούμορ» που έλεγε τον Καρεμπέ «σαβουρογάμη» και εξηγούσε γιατί πρέπει «να ξεκουραστεί/ η μάνα του Δουβή» και πως έλουζε ο μακαρίτης ο  Μάκαρος ένα φυόμενο ταλέντο; Οι γενιές που ζητούσαν από έναν χασάπη γράμματα και έγραφαν πάνω στις ατάκες του γκουσγκούνη ολάκερο σενάριο ανάβοντας το κεράκι τους, κράτησαν τις ατάκες της πλάκας ως επτασφράγιστα μυστικά;

Και πως να μείνει κρυφή η ρητορική του Γεωργίου Τράγκα, που έθρεψε γενιές θαυμαστών, ιδίως όταν ανέλυαν διάφορες κλίμακες  Μπίχτερ;

http://petefris.blogspot.com/2006/10/234.html