«Επιτελείο» είναι μάζωξη ανθρώπων που μαζεύονται και λένε τη γνώμη τους για ένα ζήτημα που θέτει κάποιος επικεφαλής. Καλύπτεται από ποικίλους όρους, αλλά γενικά εκφράζει τους «συβουλατόρους» του ρήγα στον «δαίμονα της πορνείας» του Σεφέρη. Ενίοτε σωτήριοι, ενίοτε, όταν ο ρήγας τους ακούει, φτάνει να χάνει τις κοχόνες του. Και η Ιστορία είναι γεμάτη από συβουλάτορες που αγνόησε επιδεικτικά ένας ηγέτης και είτε χαντακώθηκε, είτε τον έσωσαν. Σε κάθε περίπτωση, κανένα επιτελείο δεν ψηφίζει, όπως συμβαίνει με την Βουλή και την Γερουσία, όπου η εκφορά γνώμης πληρώνεται τοις μετρητοίς δια της πλειοψηφίας.
Ένα πράγμα δεν πράττει ποτέ μέλος επιτελείου: δεν φλυαρεί εκτός συνεδρίας. Και το «επιτελικό κράτος» μπορεί να είναι ένας τρόπος να βρίσκεται μια λύση σε πρόβλημα, αλλά το πρόβλημα το λύνουν άλλοι, εκτός επιτελείου θεσμοί ή οργανισμοί ή άτομα. Επομένως, οποιαδήποτε διαρροή αποφάσεων ενός επιτελείου, έχει μια μικρή επιρροή στους περίεργους, αλλά έως εκεί. Και, κυρίως, είναι ένα πρώτο βήμα που δεν «κλείνει», μήτε ανοίγει κάτι, εκτός από ελπίδες ή προσδοκίες. Διότι το ξαναγράφω: επιτελικό κράτος που δεν κατέχει τις διαθέσιμες δυνάμεις αυτού που κυβερνά, είναι λεονταρισμός και δη βαρετός.
Πολλά επιτελεία δεν εκδίδουν δελτία τύπου. Άλλα, εκδίδουν στο στύλ «υπό την διεύθυνση του τάδε, συνεδρίασαν οι εξής και αποφάσισαν να γίνει αυτό». Κι έως εκεί. Μήτε «θα σπρώξουμε τους γουαναμπή τουρίσται από Ρουμανία», μήτε «ο καραβοκύρης με τα βλαμμένα πλοία θα μείνει έως τέλος Οκτωβρίου». Απεναντίας είναι πολύτιμη είδηση το «θυμάστε που έγινε το σώσε στην Υψηλή Θράκη;» (Σάμοι γαρ θρακιστί τα ύψη, λέγει ο Γεωγράφος) « Ε, τα λιμάνια ξεμπαζώθηκαν και οι προβλήτες δέχονται 150μετρα καράβια, ο τουρισμός ανέβηκε, τα ρέματα ανοίξανε, οι ζημιές από σεισμό αποκαταστάθηκαν. Και το σύστημα γιαξεμπορι, φορολογείται κανονικά».
Με δυο λόγια, δεν εκθέτεις το εργόχειρό σου χωρίς να το τελειώσεις, διότι αλλέως θα το εκλάβουν ως σφουγγαρόπανο που μαζεύει απόνερα. Το πολύ-πολύ, εάν είσαι πολύ μάγκας, ενημερώνεις το κοινό πως «λειτουργούν αυτές οι ιστοσελίδες που αποτυπώνουν την πρόοδο των έργων». Όλα τα υπόλοιπα, είναι για το μεροδούλι μεροφάι των ΜΜΕ.
Τα κανάλια, όπως πράττουν φιλότιμα εδώ και χρόνια, κάνουν την τρίχα τριχιά, όπως εξάλλου σε όλη την δεκαετία. Καθώς οι εκλογές, και μάλιστα μαζεμένες, είναι πρόσφατες, κορυβαντιούν μεταξύ «τουρκικών απειλών» και «διασταύρωσης ξιφών» μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αμφότερα, έχουν τα χαρακτηριστικά ενός phony war. Τελικά, από το επιτελικό κράτος περιμέναμε τις πρώτες αδυναμίες, αλλά από τα επιτελικά ΜΜΕ τρώμε τα πατατάλευρα, ραντισμένα με αλόη.
«Ήρθα κι εγώ η Αγαθή, να απολαύσω την κυρά Συγκλητική και πάλι να γυρίσω οπίσω» καθως γράφει μια αχρονολόγητη ενθύμηση σε ένα Μηναίον μονής παρά τον Αλιάκμονα. Ετσι κι εγώ, άνοικσα τεφτέρι και σημειώνω πόντους για κάθε υπουργό που βγαίνει στο γυαλί, θεωρώντας πως άπαντες ξεκίνησαν από την βάση, ήτοι ένα δέκα. Προσώρας, ένα δίποντο χρεώθηκε ο κύριος Πλακιωτάκης που συνέπεσαν να του πέσουν πολλά, το παπόρο οχ την Περσία και ο Μανοιύσης, ενώ ο κύριος Θεοχάρης, πολύ επιτελικός αλλά πολυλογάς, χρεώθηκε ένα τρίποντο, διότι δείχνει το εργόχειρό του από την καλή και την ανάποδη.
Για την αντιπολίτευση δε μιλάω, επειδή έβαλε προφανώς μια κασέτα να παίζει και δεν υπάρχει στην αγορά κασετόφωνο.
