Πάνος Θεοδωρίδης: Pass away the time in Venezuela

To 1499, o Φλορεντίνος Αμερίγκο Βεσπούτσι, πασίγνωστος νονός της Αμερικής αργότερα, είδε παραλίμνιες κατοικίες στην λίμνη Μαρακαΐμπο και ονόμασε την περιοχή Veneziola που έγινε Βενεζουέλα και σημαίνει Μικρή Βενετία. Ενας συνταξιδιώτης του έχει άλλη γνώμη. Εκεί είδε ιθαγενείς που ονόμαζαν Veneciuela την φυλή τους.

Και τώρα η Βενεζουέλα και οι πτήσεις της ήταν μέρος της ερώτησης του Βενιζέλου προς τον Παππά, ο οποίος πριν γενεί βουλευτής, έζησε την παροδική εμπειρία, με αερόπλανα και γελαστούς συνοδούς σε «μια ζωή ευτυχισμένη με χαρές γεμισμένη που θυμάμαι και κλαίω, Μαρακάιμπο σαν λέω» ένα μερένγκε του Ζακ Ιακωβίδη σε στίχους Οικονόμου που τραγουδά ο Φώτης Δήμας.

Οι ερωτήσεις και οι επερωτήσεις της Βουλης είναι ιδιότυπο είδος διαλόγου, όπου ο ερωτών αναμένει την κατάρρευση και την ομολογία κριμάτων του ερωτωμένου ενώ εκείνος, άλλοτε προσκομίζει έγγραφα που ακυρώνουν την ερώτηση, ή ,εάν συντρέχουν άλλοι λόγοι, ρίχνει τη μπάλα στην κερκίδα, με το κλασικό αντερώτημα τύπου «τι σε μέλλει εσένανε από που είμαι εγώ» ή «όλα είναι ένα ψέμμα, μια ανάσα μια πνοή»

Αυτό έπραξε ο Βενιζέλος, την δεύτερη οδό επέλεξε ο Παπάς. Για τον ερωτώντα επρόκειτο για ρητορικό σχήμα ή όπως εξήγησε (μάλλον για να τον μπλέξει)

«Μου λέτε ότι υπάρχει μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα και λένε για διάφορα κόμματα, ξέρω τη συζήτηση για τους Podemos, ότι χρηματοδοτούνται από τη Βενεζουέλα. Δεν έχω κάποιο στοιχείο, δεν το επικαλούμαι, εσείς το είπατε. Εσείς σπεύδετε να απαντήσετε καθ’ υποφοράν»

«Καθ΄υποφοράν;» Απο τους Ποδέμος στους Προμπλέμος.

Η κατάσταση έγινε ιλαρή θυμίζοντας το πασίγνωστο παλαιό ανέκδοτο μιάς κυράς που τηλεφωνεί στην έμπειρη κολλητή της «Μαρή, ο λεγάμενος με κάλεσε για Κοζερί. Τι είναι τούτο μπρέ;» «Δεν ξέρω» απαντά η άλλη, «αλλά καλού κακού, κάνε έναν μπιντέ»

Έφτασα να προστρέξω «σε μάγισσες, σε χαρτορρίχτες» φτάνοντας έως τον Ερμογένη και άλλους . Μεταξύ μας, ψόφαγα να διασκεδάσω.

Υποφορά λοιπόν σημαίνει είδος ερώτησης «εις ενδιαφέρουσαν» που όμως κρύβει ανεμογκάστρι.

Είναι απάντηση σε μη ρηθέντα λόγον, αναίτιος καθαρισμός πεδίου. Κάποιος σε ρωτάει κι εσύ απαντάς σε θέματα για τα οποία δεν ρωτήθηκες. Απορώντας.

Τα wiki-whateva δίνουν ένα παράδειγμα εκ της Μούσας:

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν.

Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;

Μηδέ σε γάμο ρίχνονται ,μηδέ σε χαροκόπι.

Η Δέσπω κάνει πόλεμο ,με νύφες και μ΄αγγόνια.

Αυτό μπορεί να εξηγεί πολλά, αλλά δεν ερμηνεύει, όπως το «διάβασα κύριε, αλλα δεν μελέτησα»

Προτιμω το Χατζηχρήστο στον «Ηλία του δεκάτου έκτου» όταν καρπαζώνει τον Βέγγο :

Δε με ξέρεις, δε σε ξέρω, υποφέρεις και υποφέρω.

Ή .ακόμη καλύτερα, στους στίχους του Γιατρά, στα χείλη του Notis:

Μήπως είμαι τρελος, μήπως τά χω χαμένα

Που ακόμα πιστεύω θα γυρίσεις σε μένα;

Μήπως είμαι αλλού, στη μεγάλη μου πλάνη

Και νομίζω πως ζω, αλλά έχω πεθάνει;

Υπάρχει και ανθυποφορά (alias ρητορικη ερώτηση) όπως υπάρχουν η αποφορά, συμφορά , διαφορά και η ζαφορά. Άφκε την Ζαγορά και άλλα τοπωνυμικά.

Ντεφ να γίνει. Πάλι χαθήκαμε στη μετάφραση.

Για «φτηνό αντιπερισπασμό» ομιλεί ο κύριος Παππάς . Ας ρωτήσει ο Βενιζέλος στο υπουργείο Εξωτερικών τις ο Χαλήλ και ποίαι αι πτήσεις και υπερπτήσεις αυτού. Και το υπουργείο θα απαντήσει προθύμως πως δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα για τον Χαλήλ Γκιμπράν.

Καλά τά ΄λεγε ο κουμπάρος μου, διαδηλώνοντας μαζί μας κάποτε, υπό την εθάδα ιαχή «Αβέρωφ- φασίστα- πα- ραι- τήσου», ζητούσε να κυριολεκτούμε: «ποιός Αβέρωφ; Το κτήμα; Ο ευεργέτης; Το θωρηκτό; Να διορθωθεί πάραυτα : «Αβέρωφ- Τοσίτσα- πα- ραι- τήσου!»

Δείτε επίσης:

Μαγειρεύοντας τουρλού

Η Κυριακή του Μπόουι

The passive-aggressive vote